อาจเป็นคุณบังอรกลับมาชวนฉันไปทานอาหารอีกรอบกระมัง ฉันคิดในใจก่อนจะเดินไปเปิดประตูแต่แล้วก็ต้องประหลาดใจเมือเห็นว่าคนที่ยืนอยู่หน้าประตูห้องพักไม่ใช่คุณบังอร
“อ้าว...เสี่ยเองเหรอคะ แอนนึกว่าไปทานอาหารกับพี่อรที่ร้านอาหารบนแพแล้วเสียอีก”
ฉันเอ่ยด้วยความประหลาดใจโดยลืมไปว่าตอนนี้ฉันอยู่ในชุดที่ค่อนข้างจะล่อแหลมสายตา ลืมไปด้วยซ้ำว่ารูปร่างของฉันเวลาสวมชุดแบบนี้แล้วมันยั่วยวนขนาดไหน คุณวิชัยจ้องมองแล้วยิ้มกับฉัน
“ก็ไปแล้วนั่นล่ะ พอดีเจอเพื่อน คุณอรเขาก็เลยสั่งอาหารไว้เยอะเลย บอกฉันว่าให้มาชวนหนูแอนไปทานอะไรด้วยกัน ก็เลยมาตามนี่ล่ะ”
คุณวิชัยพูดแต่สายตาไม่ได้อยู่ที่หน้าของฉันหรอกนะ มันเลื่อนลงต่ำไปอยู่ที่เนินนมของฉันที่มันโผล่พ้นคอเสื้อเว้าลึกออกมามากกว่า แล้วไหนจะต้นขาอวบขาวของฉันที่มันโผล่พ้นชายกางเกงขาสั้นจู๋อีกล่ะ แววตาของเขามันส่อเป็นนัยและทำให้ฉันเกิดอารมณ์ขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาเอาแข
