“แล้วเจ้านายจะเข้าไปนอนในห้องของคุณมลได้ยังไงครับ โดยที่ร่างกายไม่บุบสลายหรือว่าเจ็บตัว?”
“ไม่ยาก แค่นายทำตามที่ฉันบอกก็พอ” ปกรณ์บอกเล่าแผนการให้ลูกน้องหนุ่มได้ฟังอย่างละเอียด พนารีบรุดไปทำงานตามคำสั่งทันที
“เดี๋ยวก็รู้ว่าใครจะชนะ” ปกรณ์พูดก่อนจะล้มตัวลงนอนที่เสื่อเก่าๆ กระดิกปลายเท้าไปมาอย่างอารมณ์ดี อีกไม่นานก็จะมีคนพาเขาไปนอนที่ห้องพิมลวัลย์เอง
พิมลวัลย์มองนาฬิกาบนหัวเตียงเวลาตอนนี้เกือบสี่ทุ่มแล้ว ได้เวลานอนของศิริกาญจน์แล้ว หากแต่ยังไร้ร่างของลูกสาวเข้ามาภายในห้อง หรือว่าจะอยู่ที่ห้องสำรวยพี่เลี้ยง เธอจึงเดินไปดูที่ห้องของสำรวย
“คุณหนูจินนี่ไม่ได้อยู่กับสำรวยค่ะ” คำตอบของสำรวยทำให้ใบหน้าของพิมลวัลย์ซีดเผือด ไม่อยู่ที่นี่แล้วจะไปอยู่ที่ไหน ยิ่งคิดเธอยิ่งร้อนใจ ตอนนี้ศักดิ์ชัยมันเริ่มเคลื่อนไหวตัวเอง ต้องการครอบครองที่ดินผืนนี้ของเธอ อาจจะลักพาตัว ศิริกาญจน์เพื่อมาเป็นข้อต่อรองก็ได้
