เฉินอวี้อัน และขุนพลที่ติดตามมาหยุดยืนดูกลุ่มคนและฟังคำกล่าวต้อนรับจนจำไม่ไหวว่าใครเป็นใคร จำได้เพียงว่าในกลุ่มที่มาต้อนรับไม่ได้มีทหารจากค่ายในเมืองกานลู่ออกมาด้วยทำให้ทั้งหมดแปลกใจเป็นอย่างยิ่ง เกิดปัญหาอันใดขึ้นปกติแม่ทัพย้ายมาประจำการต้องมีตัวแทนของทหารออกมาต้อนรับและรายงานตัวทุกครั้ง
เมื่อเสร็จสิ้นการทักทายเรียบร้อยแล้ว เดิมที่กลุ่มคนที่ยืนรอต้อนรับได้จัดเตรียมงานเลี้ยงไว้จึงพยายามเชิญเฉินอวี้อันและขุนพลทั้งหมดไปงานเลี้ยงรับรองแต่ถูกปฏิเสธอย่างเด็ดขาดจากเฉินอวี้อันด้วยเหตุผลว่า ทหารในขบวนเร่งรีบเดินทางหนทางลำบากจึงต้องการพาทหารไปพักผ่อนและต้องจัดการให้ทหารทั้งหมดที่เดินทางมาเข้าค่ายทหารและจัดการเรื่องอื่นๆ ให้เรียบร้อยเสียก่อน ให้คนทั้งหมดกลับไปก่อนหากมีโอกาสค่อยหารือกันอีกครั้ง
เมื่อคนไปจนหมดแล้ว ขุนพลจ้าวที่ยืนอยู่ข้างทหารรักษาประตูเมืองก็หันไปหาคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ที่สุด
“เจ้า มาน
