“เจ้าไม่ต้องกังวลใจ พวกนางไว้ใจได้เจ้ามีสิ่งใดในใจพูดมาได้”
“ข้าน้อยชื่อ ซีซี เป็นคนที่เติบโตมาในฝางเหยียนโหล๋ว พวกเราหญิงชายที่อยู่ที่นั่นล้วนเป็นเพียงสิ่งบำรุงหล่อเลี้ยงความงดงามอ่อนเยาว์ของนายหญิง เจ้าค่ะ”
“…..”
ไม่ไม่เสียงใดๆ นอกจากเสียงลมหายใจของทุกคน ใช้คนเป็นเป็น ใช้คนที่มีชีวิต เป็นสิ่งหล่อเลี้ยงตนเองเพื่อความงามความอ่อนเยาว์ช่างเป็นเรื่องที่ฟังแล้วโหดร้าย และสลดหดหู่ชวนอาเจียนออกมายิ่งนัก หากฟังจากคนอื่นบอกเล่าคงไม่มีใครเชื่อแต่ซีซีคือคนที่มาจากสถานที่แห่งนั้น สามสาวใช้จึงค่อนข้างเชื่อและเมื่อนึกถึงภาพใบหน้าเปลี่ยนไปทันทีมองดูสาวงามเบื้องหน้าช่างมีชีวิตน่าสงสารยิ่งนัก
“พวกเราถูกคัดเลือกมาตามลักษณะที่นายหญิงระบุไว้ตั้งแต่ยังเด็กเจ้าค่ะ บางคนเป็นลูกของครอบครัวมีเงิน บางคนเป็นมาจากครอบครัวยากจน คนจร หลากหลายวิธีการเพื่อนำพวกเรามาไม่ว่าจะถูกซื้อ ถูกบังคับ ถูกลักพาตัวมา อาหารการกิน
