ถ้วยชาในมือเฉินอวี้อันร่วงลงบนโต๊ะน้ำชากระเด็นโดนชายแขนเสื้อ หน้าเขาแข็งค้าง แสนกว่าตำลึงมากพอ มากเกินพอเชียวแหล่ะ นี่มันมากกว่าเงินเดือนที่เขาได้มาตลอดทั้งชีวิตเชียวนะ
“เจ้าว่าไงนะ แสนกว่าตำลึงทอง นี่ นี่มันมากกว่าเงินทั้งหมดที่ข้าเคยได้รับมาเชียวนะ”
“เจ้าค่ะ”
“เฮ้อ ข้าคงจะแก่แล้ว ตามใจเจ้าแล้วกัน เยว่เอ๋อร์”
“เจ้าค่ะ ท่านพ่อการสร้างหอโอสถ ข้าขอให้ท่านพ่อปกปิดเป็นความลับนะเจ้าคะ หากไม่จำเป็นเราจะมิให้ใครรู้ทั้งสิ้น การปรุงโอสถได้มีทั้งคุณและโทษ ด้วยหน้าที่และตำแหน่งของท่านข้าเกรงว่าจะมีภัยเสียมากกว่า นะเจ้าคะ”
“อืม”
หากบุตรสาวไม่พูดขึ้นมาข้าก็นึกไม่ถึงเช่นกัน ในแคว้นนี้มีคนที่มีอำนาจและตำแหน่งที่สูงกว่าตนไม่น้อยการที่บุตรสาวปรุงโอสถได้อาจทำให้เป็นภัยกับนางได้ หลังจากนั้นบุตรสาวพูดสิ่งใดเขาก็ได้แต่พยักหน้าตอบรับโดยที่มิทันได้ฟังอย่างละเอียด เมื่อลูกสาวเดินยิ้มกลับไปเขาจึงหันไปถามพ่
