นางนั่งลงที่เก้าอี้หน้าเตียง จับชีพจร สังเกตทุกอย่างบนร่างกาย มือเรียวเล็กเปิดเปลือกตา จับใบหน้าเปิดปาก ทุกสิ่งที่จำเป็นนางตรวจทั้งสิ้น จากนั้นบันทึกลงกระดาษ ภายใต้การจ้องมองอย่างจับผิดของผู้คนที่อยู่ภายในห้องทุกคน
“พวกท่านให้โอสถใดกับนายผู้เฒ่าบ้าง ให้คนบันทึกให้ข้านำกลับไป”
เมื่อออกมานั่งรอที่โต๊ะด้านนอก ชายหนุ่มสวมหน้ากากก็นั่งตรงข้ามนางส่วนอีกสองคน คนหนึ่งเดินไปเขียนที่โต๊ะด้านข้าง คนที่เหลือมายืนเฝ้าด้านหน้าประตู
“ได้รับบาดเจ็บรุนแรงและต้องพิษมาหลายปี พวกท่านคงรักษาเต็มที่แล้วสินะ นายท่านผู้เฒ่าไม่ได้สติมานานมากกว่าหนึ่งเดือนถูกต้องหรือไม่”
เมื่อนางเริ่มพูดถึงอาการแววตาคนตรงข้ามมีรอยวูบไหว แสดงว่าตรงตามที่นางพูด
“เช่นนั้น เมื่อรับโอสถแล้วต้องใช้เวลาไม่น้อยกว่าสามถึงห้าวันกว่าจะฟื้นขึ้นมาได้ส่วนการรักษาต่อจากนั้น”
“น้องชาย เจ้ารักษาได้จริงหรือ”
“ข้ามิได้บอกว่าข้ารักษาได้ ข้าพู
