“ลูคัส” สายวันต่อมา พัทธิราที่อาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย เดินมานั่งข้างๆ ลูคัสที่ยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง
“...ครับ” เขาตอบกลับด้วยเสียงงัวเงีย ตาก็ลืมขึ้นมามองเธอเล็กน้อย ก่อนจะดึงเธอมากอดแทนหมอนข้าง
“แพทต้องออกไปเปิดร้าน เดี๋ยวตอนเที่ยงแพทกลับมานะคะ”
“ไม่ให้ไปอะ” ลูคัสงอแงกอดเธอไว้แน่นกว่าเดิม
“สองสามชั่วโมงเอง... นอนต่อนะคะ แต่ถ้าหิว ในตู้เย็นมีอาหารแช่แข็งนะคะ”
“ไม่เอาอะ จะรอกินพร้อมแพท”
“แล้วอยากกินอะไรคะ แพทจะได้ซื้อเข้ามา”
“กินแพท”
“ลูคัส... เมื่อคืนยังไม่อิ่มเหรอ”
“ไม่อิ่ม... กินได้ทั้งวัน ผมเป็นคนตะกละ” เขาคลายอ้อมกอดและนอนหนุนตักเธอแทน
“ไม่รู้จักความพอดีเลย... แพทต้องไปทำงานแล้ว ดูไก่กุ๊กด้วยนะคะ เดี๋ยวตอนเที่ยงแพทกลับมา”
“เฮ้อ... อยากนอนกอดแฟนก็ไม่ได้” ลูคัสรั้งแขนเธอเอาไว้ ไม่อยากให้เธอไปไหนเลยจริงๆ
“เราเป็นแฟนกันแล้วเหรอ?” พัทธิราหันมาถามเขาด้วยรอยยิ้ม
“เป็นแล้วสิ”
