“เฮ้อ!” เสียงถอนหายใจดังออกมา หลังชายหนุ่มผละออกมาห่างๆ เขาตัดใจไม่มองริมฝีปากบวมเจ่อเพราะฝีมือตัวเอง ความหวานหอมละมุนกระจายอยู่ที่ปลายลิ้น แอบชื่นชอบและพอใจอย่างไม่รู้ตัว
“แม่มด ร้อยมายา เจ้าเล่ห์” มิคาเอลก่นว่าหญิงสาวเสียงแผ่ว ตัดใจลุกขึ้นยืน ชำเลืองมองหน้าเดือนสกาวครั้งสุดท้าย รีบเดินจากไปก่อนที่จะทำมิดีมิร้ายกับหล่อนเพราะอารมณ์หนุ่มลุกโหมเกินจะห้ามใจ
“ดอนจะกลับแล้วหรือคะ” ฟิเซียร่าร้องทักเมื่อดอนหนุ่มเดินผ่านไป
“ค่ำๆ จะมา ฝากดูด้วย อย่าให้หนีไปไหนนะ”
“ค่ะ ไม่กินกาแฟกับลาร่าสักแก้วเหรอคะ”
“ไม่ล่ะ เดี๋ยวไม่ทันประชุม ไปล่ะลาร่า ค่ำๆ จะมาใหม่” ฟิเซียร่ากำมือแน่น เธอแอบเห็นมิคาเอลป้อนยาให้สาวแปลกหน้าเข้าพอดี หญิงสาวรู้สึกไม่พอใจ ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร มีความสำคัญอย่างไรดอนมิคาเอลจึงสนใจมากเป็นพิเศษ ท่าทีอ่อนโยนเช่นนั้นเขาไม่เคยปฏิบัติกับเธอ แม้จะไม่เคยได้ความรักจากมิคาเอล แต่ความสัมพันธ์
