ตอนที่ 9
1221 คำ
หลังจากวันนั้นทุกอย่างก็กลับมาเป็นปรกติถึงจะยังไม่สามารถตรวจสอบได้ว่าคนที่บุกไปช่วยนั้นเป็นใครและคนที่จับตัวไปนั้นเป็นใครเลยก็ตาม คนที่หายตัวไปก็ยังไม่กลับมาจนน่าหวั่นใจเพราะนี่ก็สองอาทิตย์แล้วข่าวคร่าวทุกอย่างนั้นเงียบกริบ เหลืออีกอาทิตย์กว่าจะถึงวันงานประมูลที่เธอพูดถึงแล้วตามที่เราตกลงกันไว้คือต้องอยู่ด้วยกันหนึ่งอาทิตย์
ตอนนี้ทำงานคนเดียวเงียบๆเพราะลางสังหรว่าอาจจะเกิดปัญหาใหญ่ตามมาแบบไม่คาดฝัน ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงคิดแบบนี้แต่จากความรู้สึกมันบอกแบบนั้นซึ่งหลายครั้งก็ไม่เคยพลาด
"บอสครับมีคนส่งของมาให้"
"ของ?"
"เอกสารเกี่ยวกับงานประมูลที่จะจัดขึ้นอาทิตย์หน้า"
"ส่งมา"
งานประมูลที่จัดขึ้นเพียงปีล่ะครั้งยาวนานถึงหนึ่งอาทิตย์ทำให้เขตหนึ่งเต็มไปด้วยผู้คนหลั่งไหลเข้ามาหนึ่งในนั้นคือกลุ่มโจรต่างๆที่หมายจะเข้ามาปล้นของมีค่า เรื่องการรักษาความปลอดภัยจะเป็นหน้าที่ของเจ้าหน้าที่ระดับสูงของแต่ล่ะเขตซึ่งจะมาประชุมกันในวันพรุ่งนี้ทั้งหมดสิบสามคนและผู้ติดตามอีกจำนวนหนึ่งรวมถึงบางคนก็พาครอบครัวมาเพื่อความปลอดภัย เจ้าหน้าที่จะอยู่จนกว่างานทุกอย่างจบถึงได้เดินทางกลับไปดูแลเขตของตัวเองตามเดิม
เอกสารที่ส่งมาไม่ได้มาจากทางผู้จัดประมูลและรัฐบาลแต่มาจากคนที่กำลังทำให้รู้สึกเหมือนจะเป็นบ้าตายต่างหาก เครื่องเพชรสีนิลที่เธอวงกลมเอาไว้พร้อมกับข้อความย้ำอีกทีรวมถึงราคาที่น่าจะเริ่มต้นตั้งแต่ประมาณห้าสิบล้าน
ถ้าชอบขนาดนี้เอาเหมืองเพชรไปเลยไหมละ
แลกกับการแต่งงาน!
เขาเปิดดูอย่างอื่นเผื่อว่าจะมีสิ่งที่เธอชอบแต่มันไม่มีอะไรเลยต่อให้เครื่องประดับนั้นจะสวยกว่าเพชรเม็ดที่เธออยากได้ก็ตาม ในขณะที่กำลังจะวางเอกสารนี้ทิ้งไปเสียงข้อความก็ดังขึ้นโดยที่ไม่มีชื่อผู้ส่งนัดเพียงแค่สถานที่เท่านั้นเอง
"คืนนี้เหรอ?"
"กลับมาตั้งแต่เมื่อไรกัน!" ด้วยความสงสัยทำให้กดเบอร์โทรหาสายเพื่อสอบถามเรื่องของลาเบลแต่สิ่งที่ได้รับกลับแทบไม่อยากจะเชื่อเลยด้วยซ้ำ
ครึ่งเดือนมาแล้วที่ลาเบลหายตัวไป
เธอมาหาเขาคนแรกงั้นเหรอ!?
คิดถึงผัวละสิท่า!!
"นี่เนย์บ่ายฉันจะไปธุระด่วนมีอะไรส่งข้อความอย่างเดียวห้ามโทรหาเด็ดขาดและตลอดทั้งอาทิตย์นี้จนถึงวันงานประมูลไม่อนุญาตให้ใครเข้าพบทั้งนั้น"
"เกิดเรื่องร้ายแรงเหรอครับบอส!?"
"ทำตามที่ฉันบอกก็พอ"
"ครับบอส!" เนย์ก้มหน้ารับด้วยความหวาดหวั่นใจเป็นอย่างมากในเรื่องที่เกิดขึ้นและนับจากวันนี้จนถึงงานประมูลต้องเพิ่มการดูแลอีกสองเท่าตัว สมองเริ่มประมวลผลรวมถึงมือยกขึ้นมาจับกรอบแว่นขยับด้วยความเคยชินทุกครั้งก่อนจะมองบอสที่ลุกขึ้นมองแล้วเดินผ่านเลยไปด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มเล็กน้อย
เกิดเรื่องเลวร้ายขึ้นแล้วบอสยังอารมณ์ขนาดนี้
เหอะ! วางแผนเล่นงานแล้วแน่เลย
ลับหลังบอสก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพิมพ์ข้อความเรียกบอดี้การ์ดทั้งทีมเพื่อประชุมการรักษาความปลอดภัยรวมถึงหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น เมื่อกำหนดทุกอย่างเรียบร้อยแล้วก็เดินออกจากห้องไปเพื่อจัดการธุระของตัวเอง
บอสของเขาใครก็ห้ามทำร้ายเด็ดขาด!!
ไคโรขับรถมาคนเดียวอย่างอารมณ์ดีมากใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงก็ถึงสถานที่นัดซึ่งมันเป็นแค่ร้านกาแฟธรรมดาที่ไม่มีใครรู้จักเราทั้งคู่แน่นอน
นี่ลาเบลชวนเขาเดตงั้นเหรอ!?
น่ารักอะไรขนาดนี้!!
"รอพี่นานไหม?"
"พึ่งมาถึงเหมือนกันค่ะ พี่ไคโรกินอะไรมารึยังที่นี่มีขนมอร่อยๆเยอะนะ"
"ยังเลย"
"งั้นสั่งเลยสิคะมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง"
"หายไปไหนมาสองอาทิตย์?"
"ไปทำธุระค่ะ"
"ดูผอมไปเยอะเลยนะ"
"ก็งานยุ่งนี่คะ แต่เราจะคุยกันแค่เรื่องงานเหรอ?"
"หนึ่งอาทิตย์นี้พี่ว่างอยู่ด้วยทั้งวันทั้งคืน ลาเบลอยากไปไหนอยากทำอะไรก็บอกได้เลยนะเพราะพี่จะคอยดูแลทุกอย่าง"
"ใจดีกับสาวทุกคนเลยรึเปล่าคะเนี่ย?"
"ไม่หรอก"
"งั้นคงเพราะว่าเราเป็นพี่น้องกันเลยใจดีใช่ไหมคะ? น่ารักจังเลยนะ"
พี่น้องงั้นเหรอ?
เอากันมาแทบทุกท่ายังจะเป็นพี่น้องอีก!
ไม่เอา!! เขาจะเป็นผัวเท่านั้น!!!!
ลาเบลสั่งขนมมาพร้อมกับกาแฟอีกคนล่ะแก้วก่อนจะยิ้มอ่อนให้แต่ถึงแม้ว่าความน่ารักจะสาดส่องจนสายตาพร่าเบลอขนาดไหนก็ยังมองเห็นพลาสเตอร์ติดที่หลังมือรวมถึงรอยช้ำจางๆประปรายที่แขนเล็กบอกได้ดีต้องมีการปะทะกับใครสักคนอย่างแน่นอน
ธุระของเธอมันคืออะไรกันแน่
ใครทำร้ายเธอ!!
"มองอะไรคะ?"
"ไปทำอะไรมาถึงได้ช้ำไปหมดขนาดนี้"
"ก็เคลียร์ธุระส่วนตัวนิดหน่อยค่ะ อืม…ได้รับเอกสารที่ฉันส่งไปให้รึยังคะ?"
"ได้แล้วละ สิ่งที่อยากได้มีแค่นั้นเองเหรอแล้วทำไมต้องเป็นพี่ที่ประมูลให้ด้วยละ ของแค่นั้นไม่น่าจะทำให้ขนหน้าของเราร่วงซะหน่อย มีอะไรมากกว่าเครื่องเพชรธรรมดาใช่ไหมลาเบล?"
"ฉลาดสมกับเป็นบอสใหญ่จริงๆเลยนะคะ"
"ลาเบล"
"มันก็แค่เพชรธรรมดาที่มีค่าสำหรับฉันมั้งคะ"
"ปากแข็ง"
"ไม่เจอกันแค่ครึ่งเดือนลืมรสชาติเวลาเราจูบกันแล้วเหรอคะ?"
"..."
"ถ้าปากแข็งจริงคงไม่จูบหรอก พี่ไคโรชอบคนตัวเล็กๆปากนุ่มๆไม่ใช่รึไงคะหรือว่าฉันพูดผิด"
"ใช่ พี่ชอบคนแบบนั้นแหละ" มันก็คือเธอนั่นแหละคนตัวเล็กสูงประมาณหน้าอกเรือนร่างบอบบางจนน่ากลัวว่าจะแตกสลายหายไปได้หากรุนแรงเกินไป ริมฝีปากอมชมพูได้รูปกระจับชวนให้รู้สึกอย่างจูบตลอดเวลาแล้วเรือนกายเย้ายวนชวนให้นึกถึงช่วงเวลาที่จะได้เสพสุขซ้ำแล้วซ้ำเล่าไม่ต้องพักผ่อนแล้วเขาต้องการครอบครองเพียงคนเดียว
ผิดแค่ที่เขาไม่ได้ชอบลาเบล
แต่รักหมดหัวใจ!!
"แล้วนี่พี่ไคโรตั้งใจหยุดงานพี่อยู่กับฉันตลอดทั้งอาทิตย์งั้นเหรอคะ แบบนี้คนอื่นจะไม่สงสัยกันแย่เหรอที่บอสใหญ่หายตัวไปดื้อๆหรือว่าเตรียมแผนสำรองไว้แล้วคะถึงยังชิวได้อยู่"
"อืม"
"หวังว่าที่บ้านพี่ไคโรคงมีเรื่องสนุกให้ทำนะเพราะว่าฉันจะไม่กลับจนกว่าจะถึงวันงานประมูล"
"ทำขนาดนี้แล้วย้ายมาอยู่กับพี่เลยไหม?"
"อย่าไปพูดเล่นแบบนี้กับใครอีกนะคะ"
ไม่ได้พูดเล่นโว๊ยทูนหัว!!!
ย้ายมาวันนี้แถมฟรีนามสกุลไปเลย!
- ผู้เขียน
