เวลาล่วงเลยไปถึงช่วงค่ำเราทั่งสองคนก็ออกเดินทางโดยการอำพรางตัวไม่ให้ใครรู้แล้วขับรถออกไปอย่างง่ายดาย จนในที่สุดก็มาถึงบาร์อย่างปลอดภัยแล้วที่นั่งประจำก็มีแก้ววางรอพร้อมกับเครื่องดื่มสีอำพันที่จะทำให้การพูดคุยไหลลื่นขึ้น
ให้เหล้าดูแลเราในคืนนี้
"คิดยังไงถึงมาที่นี่ในสถานการณ์แบบนี้"
"แล้วทำไมจะมาไม่ได้ละซี"
"ก็เธอมันตัวแสบไงลาเบล! คนตามหากันให้ควักไม่รู้ว่าไปก่อวีรกรรมอะไรเอาไว้บ้าง นายเองก็ห้ามบ้างสิซินเธียร์ไม่ใช่ตามใจทุกอย่างแบบนั้น แล้วสรุปไปทำอะไรมาห่ะ"
"ระเบิดภูเขาเผากระท่อมมั้ง!"
"โกหกชัดๆ"
"นี่ซี…จะเป็นพ่อหรือเป็นเพื่อนฉันกันแน่ห่ะ?"
"ดื่มเถอะ"
ซียกแก้วขึ้นมาดื่มพร้อมมองเพื่อนทั้งสองคนที่มีความน่ากลัวคนล่ะแบบแล้วยังสนิทกันมากอีกด้วย เรื่องที่เขารอดมาอยู่ที่นี่ก็เป็นการวางแผนของลาเบลแล้วฝีมือการฆ่าปิดปากทุกคนที่รู้ของซินเธียร์ มือเขาไม่เคยเปื้อนเลือดมาก่อนแม้ว่าชีวิตจะเต็
