ตอนที่ 8 พ่อเลี้ยงศิลาแพ้ขาขาว

1229 คำ

เหมยเหมยที่ได้ยินประโยคที่พ่อเลี้ยงศิลาพูดออกมาก็เงียบไปเกือบนาที..เธอไม่แน่ใจจริงๆ ว่าพ่อเลี้ยงศิลาพูดเล่นหรือพูดจริง เพราะบางครั้งก็ดูเหมือนจะชอบเธอ แต่บางครั้งก็ดูเหมือนคนเกลียดกันยังไงยังงั้น "ว่าไงคะ หรือเก่งแต่ปาก" ศิลาพูดพลางจับคนที่นั่งในท่าหันข้างอยู่บนตัก เปลี่ยนมานั่งหันหน้าเข้าหาตัวเอง ทั้งยังเลื่อนมือที่โอบเอวเล็กไว้ลงไปวางไว้ตรงก้นอวบ..แค่วางไว้แค่นั้น ไม่ได้ทำอะไรต่อ "ถ้าสืบเรื่องฉันมาแล้ว พ่อเลี้ยงก็น่าจะรู้ว่าฉันไม่ไว้ใจใครง่ายๆ" "รู้ค่ะ" "ทั้งเงินทอง ทั้งอำนาจหรือเส้นสายที่ว่า..ให้กันก่อนสิ แล้วฉันจะยอม" "ฉันจะเชื่อใจหนูได้หรือไง" "เชื่อใจได้เลยค่ะพ่อเลี้ยงศิลา ถ้าให้ได้ ขาขาวของฉันจะมีไว้ให้คุณจูบมันคนเดียว" เหมยเหมยพูดพลางจับมือแกร่งของศิลาเลื่อนมาวางไว้ที่ขาอ่อน พลางออกแรงเลื่อนมือหนาเข้าไปใต้เสื้อเชิ้ตที่ยาวมาปิดไว้ เลื่อนเข้าไปจนอยู่ระดับเดียวกับส่วนนั้นของเธอ "อ่า" เหมยเหมยเองยิ่งเห็นว่าพ่อเลี้ยงไปต่อไม่ถูกก็ยิ่งจับมือหนาเลื่อนเข้าไปเรื่อยๆ มาถึงเอวก็จับเลื่อนขึ้นมาถึงหน้าท้องแบนราบ...และอกอวบ "เหมยเหมย" "ตกลงสิ" "ฉันกำลังอดทนกับหนูรู้ไหม..ไม่อยากจะซ้ำแผลเก่า เพราะฉะนั้นอย่ายั่ว" "แผลเก่าอะไรกัน" "โดนแฟนนอกใจไปเอากับลูกติดเมียใหม่พ่อไม่ใช่เหรอ" "เกี่ยวอะไรกับเซ็กส์" "ฉันแค่คิดไปเองว่าหนูน่าจะเจ็บปวดกับมัน" "บอกอะไรให้นะพ่อเลี้ยง" "หืม" "ชีวิตเหมยเสียแม่ตั้งแต่อายุสิบกว่า ตอนนั้นไม่เคยผ่านมือชาย..ยิ่งมาเสียแม่ ชีวิตวุ่นวายกับการทำงาน วุ่นวายกับการหนีพวกที่จ้องจะทำร้าย จนมาตอนนี้..เหมยไม่เคยนอนกับใครเลย" "..." แทนตัวเองด้วยชื่องั้นเหรอ..กะจะเอาให้เขาหมอบแทบเท้าจริงสินะ "เหมยไม่มีแผลเก่าอะไรกับเรื่องนี้..แฟนที่ว่านอกใจเหมย มันก็ทำเพราะเหมยไม่ยอมมีอะไรด้วยจนมันต้องไปคว้าเอาของง่ายแบบนั้น" "..." "เพราะฉะนั้น ก้นที่จับ พ่อเลี้ยงจับคนแรก จูบที่จูบ พ่อเลี้ยงจูบมันคนแรก หรือมือที่อยู่ตรงหน้าอกตอนนี้ พ่อเลี้ยงก็ได้จับมันคนแรก" "..." ศิลาตอนนี้เงียบไป พูดอะไรไม่ออก...มันเกินที่เขาคาดไปหน่อย เหมยเหมยดูแรง..ทั้งการกระทำ ทั้งการแต่งตัว เขาคิดไม่ถึงว่าคนตรงหน้าเขาจะยังบริสุทธิ์ แล้วคนแบบเขาจะทำยังไง..ยิ่งรู้แบบนี้ก็ยิ่งมีความรู้สึกแปลกๆ โผล่ขึ้นมา..เรียกมันว่าอะไร หวง..หวงหรือเปล่าวะ อยู่ๆ ก็รู้สึกหวงเหมยเหมยขึ้นซะอย่างนั้น "เหมยไม่รู้ว่าทำไมถึงทำแบบนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงยอมให้คนที่รู้จักกันแค่ข้ามคืนมาจับตัวเองแบบนี้ แค่รู้สึกอุ่นใจ ครั้งแรกตั้งแต่เสียแม่ไป ที่รู้สึกว่าตัวเองจะปลอดภัย" "..." "รู้สึกว่าพ่อเลี้ยงจะปกป้องเหมยได้แน่นอน" "งั้นหนูก็รู้สึกถูกแล้วคนดี" "..." "ตราบใดที่มีพ่อเลี้ยงศิลา เหมยเหมยจะปลอดภัย" ศิลาพูดจบก็ผละมือออกมาจากใต้เสื้อเชิ้ตบนตัวคนน้อง ก่อนจะรั้งใบหน้าสวยเข้ามารับจูบจากตัวเอง... จูบที่ต่างคนต่างจูบกัน..ลิ้นสอดลิ้น น้ำลายแลกน้ำลาย "อื้อ" เมื่อรสจูบเริ่มนาน เสียงอืออาในลำคอสวยก็เริ่มดังขึ้นเพราะเริ่มหายใจไม่ทัน ศิลาจูบดุ..หรือเพราะเธอไม่เคยจูบกับใครมาก่อน "ฉันขอโทษที่ต้องถามแบบนี้ ที่หนูบอกว่าฉันคือคนแรก..จริงๆ ใช่ไหม" "ดูไม่น่าเชื่อขนาดนั้นเลยเหรอ" "หนูสวยขนาดนี้เหมยเหมย" "มันไม่ใช่ว่าไม่อยากมีใครหรือนอนกับใครหรอกนะ พระเอกหล่อๆ ตั้งหลายคนเข้ามาจีบ หุ่นก็น่า.. " "..." เมื่อพ่อเลี้ยงศิลาเริ่มหน้าขรึมใส่ เหมยเหมยเองถึงรีบกลืนกินคำพูดที่จะพูดออกมาลงคอไป "ก็อยากจะมีคนมานอนด้วยเหมือนกัน แต่จะเอาเวลาไหนไปมีล่ะ คอนโดที่คิดว่าส่วนตัวยังโดนติดกล้อง ไปไหนก็มีคนตาม แต่ละวันแค่หนีตายจากเมียน้อยพ่อก็หมดวันแล้ว" "อืม" "แบบนี้พอจะคุ้มค่าไหม ครั้งแรกของเหมยมันพอจะทำให้พ่อเลี้ยงรีบจัดการนิราให้เหมยหรือเปล่า" "ไม่พอ" "ไม่พอ?" "มันมีค่ากว่านั้นอีกเหมยเหมย ครั้งแรกของหนู..มาแลกกับจัดการผู้หญิงแบบนั้น หนูเอาอะไรมาคิดว่ามันคุ้มค่า" "..." "อยากได้อะไร" "หมายถึงอะไรคะ" "อยากได้อะไรนอกจากจัดการคนพวกนั้น ฉันให้หนูได้" "ไม่รู้เหมือนกัน มีทุกอย่างแล้ว..อย่างเดียวที่มันไม่มี ก็คงเป็นที่ที่อยู่แล้วรู้สึกปลอดภัยล่ะมั้ง" "งั้นก็อยู่นี่" "ไม่ได้หรอก จะอยู่ได้ยังไง วันนึงจบเรื่องก็ต้องไป" "จะไปไหน" "ไปไหนล่ะ..กลับไปที่ของตัวเองสิ" "ที่ของตัวเองคือที่ไหน" "ยังไม่รู้" "งั้นก็อยู่ที่นี่" "เอ๊ะ" "เดี๋ยวฉันจะทำให้มันเป็นที่ของหนูเอง" "พ่อเลี้ยงหมายความว่าไง" "พันไร่ตรงนี้ ฉันยกให้..ถึงวันนั้นถ้าไม่มีที่ไปก็อยู่นี่" "แล้วพ่อเลี้ยงจะไปอยู่ไหน" "ขออาศัยอยู่กับหนูแล้วกัน" "เจ้าเล่ห์" พ่อเลี้ยงศิลายิ้มให้คนบนตัว ก่อนจะล้วงโทรศัพท์มือถือมากดส่งข้อความเข้าไปในกรุ๊ปแชทของเพื่อนมาเฟียด้วยกันอย่างสิงหา ธนาและเมฆา ศิลา : กูว่ากูแย่แล้ว ศิลา : อยู่ๆ ก็อยากยกที่ดินให้สาว ธนา : มึงบอกกูทีว่าที่ดินที่ว่าไม่ใช่ที่ดินกลางเมืองที่พวกกูช่วยไปเจรจากวาดซื้อให้ ศิลา : ครับ สิงหา : คือ ศิลา : พันไร่ ยกให้ลูกแมว เมฆา : พ่อมึงตายเหรอไอ้ศิลา ตอนกวาดซื้อที่ดินนั่นพวกกูช่วยกันแทบตายกว่าคนจะยอมขายให้ มึงมายกให้ใคร แล้วมึงจะไปมุดหัวอยู่ไหน ศิลา : อาศัยอยู่กับแมว สิงหา : แมวไหน ศิลา : เสือก สิงหา : ไอ้เวรนี่มัน ศิลา : กูแค่อยากจะมาบอก ศิลา : เพิ่งเข้าใจความรู้สึกที่อยากยกใครสักคนเหนือหัว อยากดูแลให้เขาปลอดภัย ศิลา : ตอนแรกไม่เข้าใจที่พวกมึงพากันจูบเท้าเมียทุกคืน ศิลา : ตอนนี้เข้าใจแล้ว ขาขาวมันน่าจูบฉิบหาย เมฆา : ใครมันเคยพูดว่าเท้ามันของต่ำ ศิลา : ยกพาดบ่าก็สูงแล้ว ธนา : ศิลา มึงโอเคนะ สิงหา : ให้กูไปหาไหม ศิลา : ไปตายซะ กูจะอยู่กับแมวกู ศิลาพิมไปเพียงแค่นั้นก็ปิดแชททิ้งไป ก่อนจะรีบกดโทรหาโรม บอดีการ์ดคนสนิทของตัวเอง ‘ครับพ่อเลี้ยง’ ‘กูจะโอนที่ดินให้เหมยเหมย จัดการให้กูด้วย’ ‘ที่ดิน? ที่ดินไหนครับ’ ‘ที่นี่’ ‘พันกว่าไร่นี่เหรอครับ’ ‘อืม’ ‘พ่อเลี้ยง แน่ใจนะครับ’ ‘โรม’ ‘ครับ’ ‘กูว่ากูหลงขาขาว ขานางแบบมันขาวจังวะ’ ‘อ่า เดี๋ยวผมไปจัดการให้แล้วกันครับ’

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more