9
2148 คำ
หนึ่งเดือนต่อมา
รวียาเรียนจบหลักสูตรบาร์เทนเดอร์สากล ขณะนั้นเธอก็ยื่นใบสมัครพร้อมเรซูเมไปหลายที่ พี่จันเองช่วยปรับลุกส์ให้ใหม่ ผมยังสั้นแต่ทำการสไลด์และทำเฉดสีบลอนด์เทาทำให้ใบหน้าสวยดูเก๋ขึ้น เรียนรู้ที่จะแต่งหน้ามากขึ้น เสื้อผ้าแบบที่เปรี้ยวเฉี่ยวมั่นใจเพิ่มขึ้น ทำให้เธอดูเป็นสาวสวยที่แลดูมาดมั่นมีเสน่ห์ขึ้นเป็นกอง
“ แม่บาร์เทนดี้สาวเปรี้ยวเยี่ยวราด แกเชื่อฉันเถอะว่า ผับบาร์ไหนก็อยากจะคว้าตัวแกไปเรียกแขก สวยสับแซ่บขนาดนี้ ” พี่จันเอ่ยชม รวียาหัวเราะแล้วส่ายศีรษะ
“ พี่จันก็อวยวีเกินไป๊ ”
“ ไม่เกินไปหรอกย่ะ แกคอยดูวาจาสิทธิ์ของฉัน ”
และมันก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ ด้วย เพราะหลังจากนั้นหนึ่งวันเธอก็ถูกเรียกจากไนต์คลับหรูหราที่เพิ่งเปิดใหม่ได้สองเดือนอย่าง The Impress ก็เรียกเธอไปสัมภาษณ์
รวียาไปถึงตอนสี่โมงห้าสิบ ก่อนเวลานัดสิบนาที พร้อมกับผู้สมัครชายอีกสองคนที่ถูกนัดมาพร้อมกัน สองคนนั้นดูจะมาดมั่นและมืออาชีพมากกว่าเธอนัก รวียาแอบถอนใจแต่ก็จะพยายามทำให้เต็มที่
“ พวกคุณคิดว่าอย่างผมนี่เหมาะกับเครื่องดื่มชนิดไหน เพราะอะไร เชิญทุกคนผสมเครื่องดื่มได้เลย ผมมีเวลาให้คนละยี่สิบนาที และจะรอชิมพร้อมกับฟังคำอธิบาย ”
ผู้จัดการหนุ่มใหญ่กล่าวเสียงขรึม แล้วผายมือเชิญให้ผู้สมัครทั้งสามคนเข้าไปประจำที่หลังเคาน์เตอร์บาร์ ก่อนที่เขาจะเดินไปนั่งรอที่โซฟาวีไอพีที่อยู่อีกมุมของร้าน แต่สายตาก็ยังจดจ้องมาที่พวกเขา
รวียาลอบมองผู้จัดการอยู่อีกสองสามครั้งก่อนตัดสินใจผสมเครื่องดื่มจากบุคลิกภายนอกของเขาที่ได้เห็น
ไม่นานทุกคนก็ผสมเครื่องดื่มเรียบร้อย โดยมีสาวสวยคนเดียวที่เสร็จเป็นคนสุดท้าย ผู้จัดการท่านนั้นให้โอกาสคนเสร็จก่อนได้พรีเซนส์ก่อน
“ สำหรับผมแล้ว Old Fashioned on the rocks แก้วนี้เท่านั้นจึงจะเหมาะกับบุคลิกเรียบหรูสุขุมนุ่มลึกของผู้จัดการครับ ” หนุ่มใหญ่เอื้อมรับเครื่องดื่มสีพีชอ่อน ๆ ที่มีส่วนผสมของบิตเตอร์แอลกอฮอล์ วิสกี้ เบอร์เบิ้น โซดา และตกแต่งด้วยส้มแมนดารินฝานบาง ๆ หนึ่งชิ้นที่เพียงกลิ่นก็ช่วยให้สดชื่น เขายกขึ้นจิบสองสามอึก
“ ไม่เลวนะ ” ก่อนผินหน้าไปหาผู้สมัครคนที่สอง
“ แล้วคุณล่ะ ”
“ ของผมขออนุญาตนำเสนอ Tequila Martini แบบ not stirred รสเข้ม ให้ได้ละเมียดกับเสน่ห์ของตัวชูโรงทุกตัว เหมาะกับความเป็นสุภาพบุรุษผู้สง่างามแบบผู้จัดการครับ ” ผู้จัดการยิ้มมุมปากก่อนรับมาจิบ เขาพยักหน้าก่อนวางมันลง สองแก้วที่ผ่านมาเป็นสองแก้วเบสิกสำหรับสุภาพบุรุษที่เขาคาดเดาไว้ในใจ แต่พอยท์ที่ต้องการคือความประหลาดใจที่ฉีกออกไปกว่านั้น
ผู้จัดการหันไปมองผู้สมัครคนสุดท้ายที่เป็นสาวน้อยร่างบอบบาง
“ เชิญ ” เขาบอกสั้น ๆ เธอฉีกยิ้มสดใสไปให้ก่อนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วยื่นแก้วของตัวเองไปด้านหน้า
“ แก้วนี้คือ Black velvet ค่ะ ” ชื่อของเครื่องดื่มเรียกเสียงอุทานในลำคอได้จากผู้เข้าแข่งขันชายทั้งคู่ แม้แต่ผู้จัดการเองก็เลิกคิ้วอย่างประหลาดใจ
“ ทำไมเลือกอันนี้ ไม่เลือกเครื่องดื่มเบสิกอันเป็นที่รู้กันทั่วไปว่าเหมาะกับชายหนุ่มผู้แสนจะสุขุมนุ่มลึก ”
“ สำหรับฉันแล้ว ความสุขุมนุ่มลึกของผู้จัดการควรได้รับการกระตุ้นให้ตื่นเต้นด้วยความหวาน ขมปร่านิด ๆ และความแอบเผ็ดร้อนเบา ๆ จากทั้งกากน้ำตาล แชมเปญ เบียร์สเตาท์ ในคืนปาร์ตี้ ชายหนุ่มผู้สุขุมและเครื่องดื่มหวานปนร้อนเร่าดูจะเพิ่มความกระปรี้กะเปร่าตื่นตัวได้ ” คำตอบของเธอทำให้ผู้จัดการอมยิ้มแล้วมันขึ้นจิบ
“ จริงไหมคะ ” เธอเอ่ยปากถาม เขาทำหน้าเรียบนิ่งก่อนถามกลับ
“ คุณชื่ออะไร ”
“ รวียาค่ะ ”
“ ชื่อเล่น ? ”
“ วี ”
“ คุณวี เจอกันสัปดาห์หน้าที่นี่เวลาหกโมงเย็น เวลาลูกค้าถามให้บอกว่าชื่อ วีย่า ส่วนคุณผู้ชายทั้งคู่ ขอบคุณมากที่สละเวลามาวันนี้ครับ ”
รวียายิ้มกว้างก่อนพนมมือไหว้ โค้งคำนับขอบคุณผู้จัดการเป็นการใหญ่ เป็นอันว่าสาวตัวเล็กตาใสคนนี้ได้ตำแหน่งบาร์เทนเดอร์คนใหม่ของ The Impress Club ไปครอบครองเป็นที่เรียบร้อย
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
ในช่วงแรกการเปลี่ยนวิถีชีวิตจากทำงานกลางวันมาเป็นกลางคืนทำให้รวียารู้สึกเพลียในเวลางานอยู่บ้าง แต่ไม่นานเธอก็ปรับตัวได้ และด้วยนิสัยเฟรนด์ลี่ น่ารักสดใส อ่อนน้อมถ่อมตน ทำให้เธอเข้ากับเพื่อนร่วมงานทุกคนในคลับได้เป็นอย่างดี โดยเฉพาะเหล่าบาร์เทนเดอร์หน้าบาร์น้ำ ได้แก่ นัตตี้ หญิงสาวอีกคน บาร์เทนเดอร์ชายอีกสองที่ชื่อ เตชินกับฟ้าคราม ที่ทำหน้าที่เดียวกัน
รวียาเองก็พึ่งเข้าใจที่ผู้จัดการบอกให้ตั้งชื่อเธอว่า ‘ วีย่า ’ เพราะจะได้ดูเก๋ เวลาที่ลูกค้าจดจำชื่อ ดังนั้นบาเทนเดอร์หน้าบาร์น้ำจึงมีชื่อเล่นสองพยางค์กันทุกคน
คืนนี้รวียาประจำที่เคาน์เตอร์บาร์ มิกซ์เครื่องดื่มบริการลูกค้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างเคย บาร์เทนดี้หญิงผมสั้นหน้าหวานยิ้มสวย เป็นที่สะดุดตากับลูกค้าที่มาใช้บริการเป็นอย่างมาก และตัวรวียาเองก็รู้สึกสนุกกับงานอย่างที่ไม่คาดคิด เธอได้เจอผู้คนมากมาย ได้ฟังเพลง ได้ยิ้ม ได้หัวเราะ แถมได้ทิปที่นอกเหนือจากเงินเดือนจำนวนมากอีกต่างหาก
ชัชวาลเริ่มเลือนหายไปจากความทรงจำของเธอทีละน้อยจนเกือบจะไม่เหลืออยู่แล้วด้วยซ้ำ
จนกระทั่งคืนนี้ ขณะที่เธอกำลังเสิร์ฟเครื่องดื่มให้ลูกค้าสาวสวยที่นั่งอยู่หน้าเคาน์เตอร์บาร์
“ โมฮิโตสำหรับคุณคนสวยได้แล้วค่า ”
“ บาร์เทนดี้ปากหวานแบบนี้เห็นทีต้องจองหน้าบาร์ทั้งคืนแล้วล่ะ ” สาวเปรี้ยวซ่อนความหวานในแววตากล่าวพลางคว้าแก้วค็อกเทลขึ้นมาจิบแล้วโยกย้ายสะโพกเบา ๆ ไปตามจังหวะเพลง ส่วนรวียาเองก็ส่งยิ้มกลับไปก่อนหันกลับไปทำหน้าที่ต่อ ทั้งผสมเครื่องดื่มและโยกกายเบา ๆ ไปกับเสียงเพลงอย่างเพลิดเพลิน
ว่ากันว่า หากมีใครสักคนจ้องมองแล้วเราจะรู้ตัว และรวียากำลังรู้สึกแบบนั้น
เธอหันไปทางรัศมีอันเป็นต้นตอแห่งความรู้สึกทันที
ท่ามกลางผู้คนที่กำลังโยกย้ายส่ายสะโพกดื่มกิน ชายร่างสูงใหญ่หน้าตาคมเข้มในชุดเชิ้ตดำแสล็กกรมท่า ยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางผู้คน แต่สายตาของเขาจับจ้องมาที่เธอ
เหมือนโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ เธอจ้องเขาจนตาค้าง ในมือถือ Cocktail Shaker ไว้นิ่งแข็ง ใจเต้นแรงราวกับจะทะลุออกมานอกอก
ตัวสูงใหญ่ ไหล่กว้าง คิ้วเข้มดกหนา นัยน์ตาดุดัน และแววตามีพลังงานบางอย่างที่ทำให้คนถูกจ้องตะครั่นตะครอร้อนรุ่ม
เป็นเขาแน่ เขาคนนั้น ‘ คุณรัน ’ ออนเดอะบีช !
ทว่าเขากลับเบนสายตาไปทางอื่นด้วยใบหน้าเรียบเฉยแล้วเดินเลยผ่านไป ไม่มีสัญญาณใด ๆ ที่บ่งบอกว่าจดจำเธอได้แม้แต่นิด กระนั้นเธอยังอดมองตามไม่ได้ เขาหายลับไปที่ทางขึ้นชั้นสองอันเป็นทางขึ้นออฟฟิศ
“ ขอโมฮิโตอีกแก้วค่ะ น้องคะ น้อง ! ” ลูกค้าสาวคนเดิมตะโกนแข่งกับเสียงเพลงจนรวียาได้สติ รีบมิกซ์เครื่องดื่มเสิร์ฟลูกค้าด้วยมืออันสั่นเทา
“ โมฮิโตได้แล้วค่ะ ” เธอส่งเครื่องดื่มให้ลูกค้า พลางเหลือบตามองไปบนชั้นสองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม
คุณรันคนนั้นเป็นใครกัน
เขาเดินขึ้นออฟฟิศ แปลว่าอาจจะมีตำแหน่งสักตำแหน่งที่นี่ เป็นผู้บริหาร หรือลูกค้าวีไอพีกันล่ะ
ในความสับสนสงสัยและตกใจ เธอตัดสินใจจะเอ่ยปากถามนัตตี้ หนึ่งในบาร์เทนดี้ที่ทำงานมาก่อน แต่เสียงเรียกของผู้จัดการก็ดังขึ้นเสียก่อน
“ วีย่า เดี๋ยวตามผมเข้าไปรายงานตัวกับบอสในออฟฟิศ นัตตี้ ฟ้าคราม ดูแลทางนี้ไปก่อนนะ ” เขาหันไปสั่งลูกน้องอีกสองคนที่หันมาพยักหน้ารับ
“ รับทราบค่ะ / ครับ ผู้จัดการ ”
“ บอสเหรอคะผู้จัดการ ” รวียาถามเสียงสั่นด้วยสีหน้าตกใจหนักกว่าเดิม
“ ใช่ ท่านเป็นเจ้าของร้านน่ะ วีคหนึ่งจะเข้ามาสักครั้งสองครั้งเพราะมีกิจการหลายที่ ผมต้องพาคนที่เข้ามาทำงานใหม่ไปรายงานตัวกับท่านทุกคน ” ผู้จัดการอธิบายก่อนเดินนำไป มีพีอาร์สาวสวยและบริกรชายที่เพิ่งเข้ามาทำงานพร้อมกับรวียาอีกสี่คนเดินตามหลัง โดยมีรวียาเดินรั้งท้าย
พวกเขาเดินขึ้นบันไดไปที่ชั้นสองแล้วตรงไปสู่ห้องกระจกทึบมุมซ้ายที่คนภายนอกไม่สามารถมองเข้ามาเห็น แต่คนที่อยู่ในห้องกลับมองผู้คนภายนอกได้อย่างทั่วถึงทั้งคลับ
ผู้จัดการยกมือขึ้นเคาะแล้วกล่าวขออนุญาต เสียงเข้มตอบกลับมา
“ เชิญครับ ”
ประตูห้องอันเป็นบานสไลด์ถูกเปิด ความเย็นพุ่งวาบมาปะทะ ทั้งที่บริเวณด้านล่างที่ทำงานอยู่ก็ติดแอร์เย็นฉ่ำ แต่ไม่รู้เหตุผลกลใด รวียาจึงรู้สึกว่าในห้องนี้มันกลับเย็นยะเยือกชวนขนลุกและทำให้หัวใจเต้นแรงกว่าเก่าหลายเท่าตัวนัก
อาจเพราะในนี้ปรับแอร์ไว้เย็นกว่า หรือไม่ก็เพราะร่างสูงใหญ่ที่ยืนทิ้งสะโพกพิงโต๊ะทำงาน มือกอดอกด้วยทีท่าสบาย ๆ แต่กำลังใช้สายตาคมดุจ้องมองออกมา
เป็นเขา เขาจริง ๆ ด้วย !
“ สวัสดีครับทุกคน ผมรันนะครับ ”
เขาเอ่ยทักทายและแนะนำตัวก่อนอย่างมีมารยาท น้ำเสียงเขานุ่มเรียบ ไม่ได้ดังอะไรนัก แต่รวียาสะดุ้งเฮือกราวกับโดนตะโกนใส่หน้า ทุกคนกล่าวคำสวัสดีกลับไป
เขายกยิ้มที่มุมปากเล็ก ๆ พลางปรายตามองพนักงานใหม่ทั้งห้าคนช้า ๆ
“ ชื่ออะไร ตำแหน่งอะไรกันบ้างครับ ”
“ พี่อาร์ใหม่สองคน บริกรชายสอง และบาร์เทนดี้หนึ่งครับบอส ” ผู้จัดการรายงานเจ้านายหนุ่ม ก่อนจะบอกให้พนักงานใหม่ทุกคนรายงานตัว
“ ทุกคน นี่คุณรัน เป็นเจ้าของที่นี่ และเป็นบอสของพวกเราครับ รายงานตัวกับท่านทีละคนได้เลยครับ ”
รวียาเหงื่อซึมหน้าผากจนเปียกชื้น เวรล่ะ ไอ้ที่โกหกชื่อไปจะความแตกก็งานนี้
เธอแอบเหลือบตามองอีกครั้ง พบว่าเขาเองก็ไม่ได้ให้ความสนอกสนใจอะไรมาที่เธอเป็นพิเศษ คำพูดของพี่จันลอยมาในความทรงจำอีกครั้ง
‘ เพลย์บอยระดับนั้นเขาคงไม่จริงจังกับใครหรอกไอ้วี ถือซะว่าเราก็ได้เขา เขาก็ได้เรา เป็นกำไรชีวิต เผลอ ๆ เขาอาจจะจำหน้าเราไม่ได้ด้วยซ้ำ ’
เขาอาจนอนกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้าจนจำเธอไม่ได้ก็เป็นได้ ทำตัวให้เป็นปกติ รวียา
หญิงสาวบอกตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า
พนักงานใหม่รายงานตัวกับเขาทีละคน บอกชื่อจริงพร้อมชื่อเล่น จนกระทั่งถึงตาเธอที่เป็นคนสุดท้าย
“ ส... สวัสดีค่ะ รวียา ชื่อเล่นวีค่ะ รับหน้าที่เป็นบาร์เทนเดอร์ค่ะ ” เธอเงยหน้าขึ้นรายงานตัวด้วยดวงตาตระหนก พยายามบังคับเสียงไม่ให้สั่นเวลาพูด เขาพยักหน้ารับรู้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย หากแว่บหนึ่งเธอเห็นแวววาววับในดวงตาคมกล้านั้นก่อนมันจะกลับไปสงบเยือกเย็นเหมือนน้ำแข็งขั้วโลกเช่นเดิม
“ ยินดีต้อนรับทุกคนเข้าสู่ครอบครัว The Inpress ยินดีที่ได้ร่วมงานกับทุกคน ทำงานที่นี่ขอให้ซื่อสัตย์ ปฏิบัติตามกฎระเบียบ ขยันและรักในงานบริการ คลับรายได้ดี โบนัสพวกคุณก็ดีเช่นกัน ”
“ รับทราบครับ / ค่ะ ”
“ สำหรับวันนี้ผมรบกวนเวลางานของพวกคุณเพียงเท่านี้ ขอบคุณมากครับ เชิญกลับไปทำงานต่อได้ ”
“ ค่ะบอส / ครับบอส ” พนักงานทุกคนรวมทั้งเธอกล่าวรับคำก่อนจะทยอยกันเดินออกจากออฟฟิศ โดยมีผู้จัดการเดินนำอยู่ด้านหน้า และรวียารั้งท้าย
- ผู้เขียน
