ทาบลงท่ามกลางผืนน้ำสีฟ้าครามอันเกิดจากสีของกระเบื้องที่สะท้อนกับแสงไฟที่สาดขึ้นมาจากใต้สระ “ไม่ต้องกลัวว่าใครจะเข้ามาเห็น บริเวณนี้สงวนเอาไว้สำหรับครอบครัวดอว์เท่านั้น” ตุลย์บอกให้หญิงสาวคลายกังวล “ฉันไม่มีชุดว่ายน้ำ” หญิงสาวบอกไปตามตรง แต่ใจจริงต้องการหาทางบ่ายเบี่ยงคำชักชวนของเขามากกว่า “ชุดนี้ก็ได้ ไม่ต้องอายฉัน…รูปร่างเหมือนเอาไข่ดาวแปะไว้กับแผ่นไม้กระดานอย่างเธอเนี่ยนะ ต่อให้แก้ผ้าโทงๆ ลงเล่นน้ำ ก็รับรองว่าไม่มีใครมองหรอก ไม่ต้องเขิน” เขาปรามาสเสียๆ หายๆ ถ้อยคำค่อนขอดของผู้ชายปากร้าย ทำให้บัวสวรรค์กระทืบเท้าอยู่ในความคิด ร้องกรี๊ดๆ อยู่ในใจ พลางนึกไปว่า ‘เขาตาบอดหรืออย่างไร? หน้าอกหน้าใจเธอออกจะตู้มต้ามขนาดนั้น…!!! ‘ อาการสูญเสียความมั่นใจอย่างแรงของบัวสวรรค์ ทำให้เธอต้องก้มหน้า เกลือกตาลงมองเนินอกของตัวเองอย่างไม่มั่นใจนักด้วยความลืมตัว และจากมุมที่เห็น ก็ยืนยันแล้วว่ามันตร