“ของขวัญ มาพบผมหน่อย”
“คุณทิวเขาต้องการอะไรเหรอคะ”
“เย็นนี้จองโต๊ะให้ผมหน่อยนะ ที่ลีฟวิ่งคลับ เวลาหนึ่งทุ่ม”
“ได้ค่ะ”
“คุณจะไม่ถามอะไรหน่อยเหรอ อย่างเช่นไปกับใคร” ผมขมวดคิ้วมองหน้าเธออย่างสงสัย ที่เธอไม่ถามอะไรผมอีก
“เดี๋ยวไปถึงฉันก็รู้ค่ะ” เธอยิ้มน้อยๆ
“จริงของคุณ คุณคงไม่ยอมให้ผมไปคนเดียวหรอก ทุกวันนี้คุมผมอย่างกับผู้คุมคุมนักโทษ จนผมเริ่มจะสงสัยแล้วว่าผมหรือคุณกันแน่ที่เป็นเจ้านาย” ผมพูดประชดเธอในท้ายประโยค หลายเดือนมานี้ของขวัญตามติดดูแลผมทุกที่จนคล้ายๆกับผู้คุมคุมนักโทษจริงๆ แต่ผมกลับรู้สึกสบายใจที่มีเธออยู่ด้วยในทุกๆที่แบบนั้น
“คุณก็พูดเกินไปนะคะ คุณทิวเขาเป็นเจ้านายของฉันอย่างแน่นอน ส่วนฉันเป็นลูกน้องค่ะ ลีฟวิ่งคลับ เวลาหนึ่งทุ่มนะคะ ฉันจะลงตารางงานไว้ค่ะ”
“ครับ”
19.00 น. ลีฟวิ่งคลับ
ของขวัญนั่งรอพี่เสกเป็นเพื่อนผม เธอไม่ยอมให้ผมดื่มจนกว่าแขกจะมาถึง ผมจึงทำได้เพียงแค่นั่งด
