“แค่ก ๆ ๆ ” เสียงไอของแมรี่ปลุกให้คนที่กำลังนอนหลับสบายตื่นขึ้นมาในตอนเช้าหลังจากที่นอนร้องไห้ทั้งคืนจนเกือบสว่าง
“แมรี่เป็นอะไร ไม่สบายหรือเปล่า” หญิงสาวก้าวลงจากเตียง ถลาเข้าไปหาคนที่กำลังนั่งไออยู่ตรงมุมห้องทั้ง ๆ ที่ยังถือไม้กวาดไว้ในมือ
“ไม่เป็นไรหรอก นิดหน่อยเองเดี๋ยวก็หาย”
“แน่ใจเหรอ เห็นแมรี่บ่นว่าไม่สบายมาหลายวันแล้ว” มือเรียวเลื่อนไปแตะหน้าผากของอีกฝ่ายเบา ๆ เพื่อตรวจเช็คอุณหภูมิ “แมรี่ตัวร้อนจี๋เลย ไปหาหมอเถอะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า” แมรี่ปฏิเสธ ทำท่าจะลุกขึ้นแต่ก็หน้ามืดหมดสติไปเสียดื้อ ๆ ทำให้มินรดาตาเบิกกว้างด้วยความตกใจ
“แมรี่ แมรี่” ร่างบางพยามร้องเรียกคนสูงวัยกว่าอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่มีท่าทีว่าแมรี่จะยอมตื่นขึ้นมา อารามความตกใจจึงทำให้หญิงสาวรีบออกไปจากห้องเพื่อตะโกนเรียกหาให้คนช่วย “ลุงเจสัน ลุงเจสันอยู่ไหมคะ แย่แล้วค่ะ”
“มีอะไรเหรอ” เจสันที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ในสวนเอ่
