มินรดาเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่างรถด้วยความอยากรู้ในขณะที่ปรินทร์กำลังขับมันมุ่งหน้าออกจากรีสอร์ทก่อนจะเลี้ยวเข้าสู่ถนนคอนกรีตสายเล็ก ๆ ที่ทอดยาวไปจนสุดลูกหูลูกตา เท่าที่เธอสังเกตเห็นป้ายไม้ที่ทำขึ้นมาเอง แถวนี้น่าจะเป็นไร่ผลไม้ของชาวบ้านเสียส่วนใหญ่ นานครั้งถึงจะพบรีสอร์ทและบ้านเรือนผู้คนที่เว้นระยะห่างกันพอสมควร
“สวยจัง”
ริมฝีปากบางคลี่ยิ้ม หลงใหลความงามของธรรมชาติที่อยู่ข้างทาง มองเห็นภูเขาเขียวขจีทับซ้อนกันจากที่ไกล ๆ มีหมอกสีขาวขึ้นล้อมรอบดูคล้ายดาวเสาร์ แม้จะมีรีสอร์ทและไร่ผลไม้ของชาวบ้านถูกปลูกถัด ๆ กันแต่มันก็ไม่ทำให้ความงามเหล่านั้นลดน้อยลงเลย
“บอสจะไปไหนเหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยถามเมื่อขับรถมาไกลพอสมควร จากถนนราบในตอนแรกเริ่มลาดชันขึ้นสู่ที่สูง
“พอดีฉันซื้อบ้านพักตากอากาศไว้หนึ่งหลังน่ะ เลยอยากให้เธอไปช่วยดูหน่อยว่าเราจะตกแต่งอะไรได้บ้าง เผื่อว่าจะเอาไว้ให้เช่า”
“ค่ะ จะว่าไปบรรยากา
