ครืนๆ!!...
ในค่ำคืนที่พายุฝนเข้าแบบนี้ ทั้งที่กำลังเข้าสู่ฤดูหนาว ชาวนากำลังเกี่ยวข้าว มันช่างเป็นความซวยของชาวนาจนๆจริงๆ แต่ญาลินก็ได้แต่หวังว่า น้องฝนมันจะตกแค่แป๊บเดียว เดี๋ยวมันก็คงจะหยุดเอง เหมือนกับน้ำตาของเธอที่เหือดแห้งไปแล้ว
แต่เมื่อมองดูผ้าพันแผลผืนใหม่ที่คนใจร้ายพันแผลให้ เธอก็เศร้าขึ้นมาอีก น้ำตาเอ่อคลอออกมาอีกครั้ง
เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงได้รักผู้ชายคนนี้ตั้งแรกเห็น ถึงขนาดยอมตกเป็นของเขาโดยไม่ดิ้นรนขัดขืนเอาตัวรอด ทำไมถึงยอมให้เขาทำกับเธอ ครั้งแล้วครั้งเล่าจนเขาอิ่มหนำสำราญ แล้วก็มาได้ฟังว่า
‘เขามีเมียแล้ว’
“คนเลว คนเห็นแก่ตัว” มีเมียแล้วก็ไม่บอก แถมยังมาพรากความสาวไปจากเธออีก
“อ๊ะ....กะ...กรี๊...” เสียงกรีดร้องหายไปเมื่อปากเล็กถูกปิดด้วยอุ้งมือใหญ่ของผู้ชายตัวสูงใหญ่ที่ลอบเข้ามาทางด้านหลัง
เขาสวมกอดเธอด้วยแขนข้างหนึ่ง แล้วเอามือ
