"พี่ลีวาย..."
"พี่จะรอนะ รอว่ารินคงไปงานวันเกิดพี่.."
พูดจบลีวายก็นั่งทำงานให้ฟารินต่อ ต่างฝ่ายต่างเงียบเพราะไม่มีคำพูดใดหลังจากนั้นออกมาอีก ไม่นานลีวายรู้สึกว่าฟารินซบลงมาบนไหล่ของเขา ปรากฏว่าเธอรอจนหลับ ตอนนี้เวลาเกือบสามทุ่ม หารินที่หลับทั้งชุดนักศึกษาบนโซฟาที่นั่งอยู่ข้างๆ
"ริน...ฟาริน หลับสนิทเลย"
ลีวายกดยิ้มก่อนวางงานลงแล้วค่อยๆช้อนร่างเล็กของฟารินขึ้นแล้วพาเธอเข้าห้องนอน ก่อนวางเธอลงแล้วห่มผ้าให้ กระทั่งช่วงดึก ฟารินที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นเพราะเธอยังไม่ได้อาบน้ำมันก็จะนอนไม่ได้สบายตัวนัก แต่เมื่อลทมตาตื่นขึ้น ในห้องปิดไฟ มีเพียงแสงไฟจากโต๊ะข้างเตียงเปิดอยู่ ร่างแกร่งของลีงายที่อาบน้ำเปลี่ยนชุดเสื้อยืดกางเกงขาสั้นแล้วกำลังนั่งทำงานของเธออยู่เงียบๆ
"พี่ลีวาย"
"อ้าว พี่กวนให้ตื่นหรือเปล่าครับ"
"เปล่าค่ะ รินเผลอหลับไปนานแล้วเหรอคะ"ฟารินเอ่ย
"นานครับ นี่จะเที่ยงคืนแล้ว"
"อ้าวเหรอคะ
