“อ๋อ ลืมไปเสี่ยจะไปไหนก็คงไม่บอกแกหรอก เพราะแกไม่ได้สำคัญขนาดนั้น” เคทมองฟางอย่างดูถูก
“ขอตัวนะคะ”
“ดูแต่งตัวสิ ถ้าเสี่ยไม่บอกว่าเป็นภรรยาฉันคงคิดว่าเป็นแม่บ้าน นี่มันสมัยไหนแล้วคะคุณพี่ขา เชยมากค่ะ” เคทยิ้มเหยียดมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า
“พูดจบแล้วใช่ไหมคะ” เธอยิ้มให้เคท ไม่อยากเถียงอะไรทั้งนั้น อยากจะว่าอะไรเธอก็ว่าไป
ฟางถอนหายใจออกมาแล้วเดินขึ้นห้องไป ไม่อยากจะสนใจอะไรทั้งนั้น
ตัดมาตอนเช้า บนโต๊ะอาหาร
วันนี้โซ่ยังคงมากินข้าวพร้อมหน้าฟางกับลูก
“ป๊าาใจร้ายย ไม่รักป๊าแล้ว ป๊าทำม๊าร้องไห้” ซอลงอแงทำหน้าบึ้งใส่โซ่
โซ่หันมามองหน้าฟาง
“ซอลลูก พูดแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะคะ” ฟางปรามลูก
“ป๊าใจร้าย” ซอลทำท่าจะร้องให้
“ซอล!!” โซ่ขมวดคิ้วดุซอลเสียงดัง
“เฮียจะมาเสียงดังใส่ซอลทำไม” ฟางรีบพูดขึ้นทันที โซ่ทำซอลร้องไห้ออกมาหนักเลยตอนนี้
“ซอลมาหาป๊ามาลูก” โซ่เรียกเสียงแผ่วลง
ซอลส่ายหัวไม่ยอมไปหา
