เช้าวันใหม่
เป็นอีกวันที่ครอบครัวทานข้าวกันพร้อมหน้า ฟางพยายามข่มอารมณ์ความเจ็บปวดและน้ำตาเอาไว้ ไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอเสียใจมากแค่ไหน
“เฮียคะ วันนี้ฟางจะพาซอลไปสมัคเรียนนะคะ” เธอพยายามพูดให้ดูปกติมากที่สุด
“เย้ๆ จะได้ไปโรงเรียนแล้ว” ซอลทำท่าทางดีใจใหญ่
“ไปตอนไหนล่ะ” เขาเผยสีหน้าเรียบเฉย ก่อนจะถามกลับอย่างเย็นชา
“สักพักก็ออกไปค่ะ”
“ถ้าวันนี้ไม่ติดงานป๊าจะไปด้วย” โซ่หันไปบอกซอล
“ไม่เป็นไรไปกับม๊าก็ได้ค่ะ” ซอลร้องบอก
“เดี๋ยวป๊าไปทำงานก่อนนะ อยู่กับม๊าอย่าดื้อล่ะ” พูดเสร็จเขาก็เดินออกไปทันที
ฟางเหม่อมองแผ่นหลังของอีกฝ่ายน้ำตาคลอ เธอพยายามไม่ให้มันไหลออกมาสุด ๆ แล้วจริง ๆ
“ม๊าาา ไป ๆ โรงเรียน” ซอลร้องเรียกดึงสติของฟางกลับมา
ฟางยิ้มแล้วพาซอลมาขึ้นรถ แต่ในจังหวะที่เธอกำลังเดินอ้อมไปทางที่นั่งคนขับ ก็มีเสียง ๆ หนึ่งทักขึ้นอย่างไม่เป็นมิตร
“สวัสดีค่ะคุณป้า เอ้ยย คุณพี่” เคทยิ้มเ
