เมื่อโลกเหวี่ยงเราให้มาเจอกัน

บทที่9

" เรียบร้อย! รับรองว่าคืนนี้ไอ้ป่าต้องเสร็จมึงแน่ๆ อิโบว์ อยากหวงเนื้อหวงตัวดีนักจีบยากจีบเย็น กุล่ะอยากเห็นหน้าไอ้ป่าตอนนี้ตื่นมาแล้วเห็นว่าตัวเองนอนกกมึงอยู่จริงๆ ฮ่าาาา " ถึงฉันจะไม่ได้เห็นสีหน้าพวกเธอตอนนี้แต่ก็พอจะเดาออกว่าร้ายกาจแค่ไหน

นี่ถึงกับจะวางยานอนหลับเพื่อให้ได้ผู้ชายมาเลยหรอ เรื่องนี้ฉันก็คิดได้แต่ฉันก็ไม่เคยจะใช้วิธีสกปรก

" ขอให้มีความสุขนะเพื่อนรักอย่าลืมถ่ายคลิปตอนนั้นมาให้พวกกุดูด้วยล่ะ "

" อิบ้าาา " แล้วเสียงระริกระรี้ก็ค่อยๆ ห่างออกไป ฉันเปิดประตูออกมาดูก็ไม่พบใครแล้ว รู้สึกขอบคุณท้องไส้ที่มาเสียเอาตอนนี้

ฉันเดินกลับมายังทางที่จะกลับไปห้องที่จัดปาร์ตี้ ท่ามกลางแสงสีและบทเพลงที่กำลังขับกล่อมช้าๆ หนุ่มสาวกำลังนั่งดื่มเหล้ากันด้วยความคึกคักตอนนี้คนหนาตาขึ้นกว่าเมื่อกี้นี้มาก ฉันพยายามมองหาหมอนั่น

แต่แล้วสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับแผ่นหลังกว้าง เหมือนในหนังที่กล้องจะโฟกัสไปยังพระเอกคนเดียว ใบหน้าหล่อเหลาที่รับกับสันจมูกโด่งกำลังค่อยๆ หันมาทางที่ฉันยืนอยู่ เมื่อสายตาของเราทั้งคู่สบประสานกัน เจ้าของใบหน้านั้นก็ส่งยิ้มให้ฉันพร้อมกับเดินเข้ามาหาฉัน ฉันยืนขวยเขินรอให้เจ้าชายมารับ แต่ทว่า...

นี่คือเรื่องของฉันไม่ใช่หนังที่สร้างขึ้น มาไง พอหมอนั่นเห็นหน้าฉันก็หุบยิ้มทันทีแถมยังเมินฉันด้วย

ก้มเก็บเศษหน้าแทบไม่ทันแน่ะ

" พี่โซทางนี้ครับ " โชคดีที่เพื่อนหมอนั่นยังกู้เศษหน้าฉันกลับมาได้บ้าง ฉันปรับสีหน้าที่ถอดสีให้เป็นปกติแล้วเดินเข้าไปร่วมวงด้วย หมอนั่นก็ยืนจิบเหล้าโดยที่ไม่สนใจจะทักฉันด้วยซ้ำ

" พวกมึงนี่พี่โซนะ คนที่กุบอกว่าเจอกันที่ผับไง " เด็กหนุ่มไหวไหล่เล็กน้อยพร้อมกับยักคิ้วให้เพื่อนๆ

" มึงแน่ใจนะไอ้เจ " เด็กหนุ่มที่ฉันไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนถามเพื่อนพลางกับจ้องหน้าฉัน

อ้อ! คนที่ฉันจูบด้วยชื่อเจนี่เอง

" เออดิ ทำไมวะ เมื่อคืนกุบังเอิญเจอกับพี่เขาเลยชวนมา พวกมึงคงไม่ว่าอะไรนะ " เจหันไปขอความเห็นเพื่อน

" จะว่าอะไรล่ะ ดีซะอีก ใช่มั้ยครับ เชิญนั่งเลยครับผม " เด็กหนุ่มพวกนั้นหันมายิ้มให้ฉันแถมยังทำตัวเหมือนรู้จักฉันขึ้นมาทันที

พวกฉันเดินมานั่งลงยังโซฟาที่จัดเอาไว้สำหรับหลายคน ฉันนั่งฝั่งตรงข้ามกับหมอนั่นเพราะมีผู้หญิงคนนึงไปนั่งข้างหมอนั่นก่อนฉั เป็นคนเดียวกับที่เรียกฉันว่าป้านั่นแหละ

แม่นี่เองสินะ!!

พอเวลาล่วงเลยไปจนดึกดื่นแต่ละคนก็เริ่มจะสนุกกันมากขึ้น ทั้งจังหวะเพลงที่เร่งเร้าตามไปด้วย บางคนก็แยกตัวออกไป หลายคนอยู่กันเป็นคู่ๆ จะอยู่คี่ก็แค่ฉันนี่แหละ

" ขอคุยอะไรด้วยหน่อยสิ " หลังจากที่ฉันทนนั่งมองภาพปวดใจอยู่นานฉันก็ลุกขึ้นแล้วลากแขนหมอนั่นออกมาท่ามกลางสายตาของทุกคน โดยเฉพาะสายตาของยัยเด็กที่เรียกฉันว่าป้ามองฉันตาขวางเชียว แล้วใครจะสน

" มีอะไรก็รีบพูดมาครับ " พอเดินออกมาจากตรงนั้นได่หน่อย หมอนั่นก็พูดกับฉันด้วยสีหน้าที่เย็นชามาก

ฉันล่ะเสียดายหน้าตาหล่อๆ นี่จริงๆ

ถ้ายิ้มสักหน่อยนะ โลกคงละลาย

" นายก็รู้ว่าฉันมาที่นี่เพื่ออะไร ทำไมนายยังปล่อยให้ฉันนั่งอยู่คนเดียวแบบนั้น " ไวกว่าความคิด ฉันต่อว่าหมอนั่นไปทันที ฉันรู้ว่าไม่มีสิทธิ์แต่ปากมันก็พูดไปแล้ว

" เพื่อนผมชวนมานิครับก็ให้มันดูแลสิเกี่ยวอะไรกับผม "

" น่ะ...นาย!! " ฉันถึงกับพูดไม่ออกเมื่อได้ยินประโยคเชือดเฉือน ถึงหน้าจะหล่อแต่ปากร้ายชะมัด!

" ฉันคือคนที่เก็บกระเป๋าสตางค์นายได้เลยจะเอามาคืนแล้วทำไมไม่ขึ้นไปเอาที่ห้อง ฉันอุตส่ารอ " ฉันจ้องหน้าคนตัวสูงด้วยสีหน้าที่น้อยใจ

เอาอีกแล้วรู้ว่าไม่มีสิทธิ์แต่ก็ยังจะทำ

" ผมติดธุระด่วนเลยต้องรีบกลับ "

" ห๊ะ! " ฉันได้แค่ "ห๊ะ" จริงๆ กลับไปทั้งที่มาถึงแล้วเนี่ยนะ

" ช่างเถอะ อ่ะ เอาของนายคืนไป " หมอนั่นยื่นมือมาจะหยิบแต่ฉันก็เอาคืนมาก่อน

" นายจะไม่มีค่าตอบแทนให้ฉันหน่อยหรอ " ฉันโปรยยิ้มหวานแก้มหอมๆ ของฉันที่มีบรัชออนสีชมพูระเรื่อแต้มอยู่เอียงขึ้นไปหาสันจมูกโด่งเล็กน้อย

" โทษทีผมลืมไป " แทนที่จะหอมแก้มฉันแต่หมอนั้นกลับส่งแบงค์พันมาให้ฉันสามใบแทน

ไอ้เด็กบ้า! ฉันไม่ได้อยากได้เงินสักหน่อย กลับมาก่อนสิ!

ฉันวิ่งตามแผ่นหลังกว้างไปติดๆ แต่เพราะไม่ได้ดูทางให้ดีฉันเลยชนคุณป้าคนนึงที่แกกำลังยกถาดจานเปล่าออกมา จานพวกนั้นหล่นกระจายเต็มพื้น ฉันเลยต้องช่วยป้าแกเก็บแล้วต้องเข้ามาทำความสะอาดชุดในห้องน้ำที่เลอะคราบอะไรสักอย่างทำให้เสียเวลาไปมาก

" เอ้า!ชนนนน!! หมดแก้วเลยนะป่า " ยังเดินไม่ถึงโต๊ะด้วยซ้ำเสียงแก้วที่กระทบกันก็ดังขึ้นพร้อมกับสีหน้าระรื่นของผู้หญิงคนนั้น อย่าบอกนะว่า...!!

" นี่นายดื่มเหล้าไปของยัยนี่แล้วหรอ!

อ๊วกออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ อ๊วกออกมาสิ!! " ฉันเข้าไปเขย่าตัวหมอนั่นแล้วพยายามจะให้คายเหล้าที่พึ่งดื่มลงไป ทำไงดีลงคอไปแล้วแน่ๆ ยานอนหลับนั่นน่ะ อุตส่านั่งเฝ้าตั้งนานสองนานโดนจนได้! โอ๊ยยย!