เมื่อโลกเหวี่ยงเราให้มาเจอกัน

บทที่ 7

" ผมจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ " แล้วหมอนั่นก็วางสายไปส่วนฉันก็นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ให้กับกระเป๋าสตางค์สื่อรักแล้วก็นึกขอบคุณมันในใจ

ก่อนที่ฉันจะเดินออกไปเรียกแท็กซี่

พอฉันบอกทางกลับห้องกับพี่โชว์เฟอร์ไปแล้วฉันก็จินตนาการถึงชุดนอนตัวโปรด...

คืนนี้จะใส่ชุดไหนดี เอาแบบที่ไม่ได้นอนน่ะ!

ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงฉันก็มาถึงอพาร์ทเม้น ด้วยความเร่งรีบฉันใช้เวลาขัดศรีฉวีวรรณอีกราวๆ สิบกว่านาทีเท่านั้น จากนั้นก็ได้เวลาที่ต้องเลือกชุดนอน "ไม่ได้นอน"

ฉันยืนหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกอย่างรู้สึกหงุดหงิดใจเพราะรู้สึกว่าใส่ตัวไหนฉันก็ไม่มีความมั่นใจเอาซะเลย ปกติฉันจะไม่ค่อยคิดเยอะนะ ส่วนใหญ่ผู้ชายของฉันที่ผ่านมาก็จะชอบแบบแหวกเยอะๆ ผ้าบางๆ ถอดง่ายๆ

แต่กับหมอนั่นขนาดเลือกตัวที่แหวกเกือบจะถึงสะดืออยู่แล้วฉันยังไม่มั่นใจเลย โป๊แค่นี้พอมั้ยนะ!

ครืดดดด!

ยังไม่ทันที่ฉันจะเลือกชุดใหม่ เบอร์สวยที่ฉันพึ่งโทรออกก็ปรากฎอยู่บนหน้าจอมือถือ มาถึงแล้วสินะ

ฉันไม่รอช้าที่จะกดรับก่อนจะกรอกเสียงหวานหยดย้อยลงไป

" ฮัลโหลลล "

" ผมมาถึงแล้ว คุณช่วยลงมาข้างล่างได้มั้ยครับ " เสียงที่นุ่มทุ้มตอบฉันทันที

" ขึ้นมาเอาที่ห้องได้มั้ยล่ะ มันดึกแล้วน่ะตอนนี้ฉันก็ง่วงแล้วด้วย " ฉันไม่ลืมที่จะใส่อินเนอร์ความง่วงผ่านเสียงหวาน ฉันไม่ได้โกหกนะก็ดูชุดที่ฉันใส่อยู่ตอนนี้สิ พร้อมถอด เอ้ย! พร้อมนอนขนาดนี้

" งั้นช่วยมารอผมที่หน้าประตูด้วยนะครับ ผมจะขึ้นไปตอนนี้แหละ " พูดแล้วหมอนั่นก็วางสายไปเลย ไม่ถึงสามนาทีเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น ฉันจิบเหล้าเพื่อสร้างอารมณ์นิดหน่อยก่อนจะเดินตรงไปยังประตูห้อง

" มาแล้วหรอ เอ๊ะ! " พอฉันเปิดประตูออกไปก็ดันเป็นผู้ชายอีกคนยืนอยู่หน้าห้องฉันแทน

กลิ่นเหล้านี่หึ่งเลย

" โซ พี่ขอเข้าไปหน่อยสิ " พี่อรรถเอ่ยน้ำเสียงยานกว่าปกติพลางสำรวจชุดที่ฉันใส่ด้วยดวงตาที่เป็นประกาย แน่นอนว่ามันเซ็กซี่ขยี้ใจมาก

เขาก็คงจะไปดื่มกับคนอื่นก่อนที่จะมาหาฉัน

" ห้องโซไม่ใช่โรงแรมนะ ถ้าพี่เมาแล้วก็กลับไปนอนบ้านสิ " ฉันตอบแบบไม่ได้รักษาน้ำใจและเตรียมจะปิดประตูแต่พี่อรรถก็ใช้มือข้างหนึ่งมาดันประตูเอาไว้แถมยังใช้มืออีกข้างรั้งเอวฉันให้เข้าไปหาด้วย ฉันที่พึ่งดื่มเหล้าย้อมใจมาหยกๆ บวกกับฤทธิ์เหล้าที่ดื่มจากผับมาก่อนหน้านี้ ร่างบางของฉันเลยถลาไปตามแรงจนซบอยู่กับแผงอกกว้างอย่างง่ายดาย

" จะทำอะไร ปล่อยโซเดี๋ยวนี้นะ! " ฉันบอกอย่างไม่พอใจ ให้ตายสิ! เมาแล้วเป็นแบบนี้ประจำ ถึงฉันกับเขาจะเคยนอนเตียงเดียวกันมาก่อนแต่ถ้าเลิกกันไปแล้วแม้แต่จับมือฉันก็ถือ

" ขอโอกาสให้พี่อีกซักครั้งได้มั้ย พี่รักใครไม่ได้อีกแล้ว เรากลับมารักกันเหมือนเดิมนะครับ " เสียงยานเอ่ยอยู่ข้างหูฉันพร้อมกับเชยคางฉันขึ้น ดวงตาคมกริบจ้องมองฉันหยาดเยิ้ม หนำซ้ำยังเอาปากเข้ามาใกล้ปากฉันด้วย

กลิ่นเหล้าราคาแพงโชยเข้าจมูกฉันเต็มๆ จนฉันรู้สึกเคลิ้มไปด้วยอาจเป็นเพราะว่าพี่อรรถคือรักแรกและผู้ชายคนแรกของฉัน

เมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมามีผู้หญิงคนนึงโทรมาหาผมกลางดึกครับ ซึ่งตอนนั้นผมกำลังอ่านหนังสือสอบอยู่พอดี ทีแรกผมก็ไม่ได้คิดจะสนใจอะไรคิดว่าเป็นพวกซื้อคู่นอนที่ชอบโทรผิดแต่เพราะเธอบอกว่าเก็บกระเป๋าสตางค์ของผมได้ ในนั้นไม่ได้มีเงินหรือของสำคัญอะไรหรอกครับ บัตรเอทีเอ็มผมก็โทรไปอายัดเรียบร้อยแล้วแต่เพราะดันมีรูปที่ผมถ่ายกับป๊าของผมอยู่ มันเป็นรูปถ่ายใบแรกที่ผมกับป๊าถ่ายด้วยกัน เรียกง่ายๆ คือเป็นความทรงจำวัยเด็กระหว่างผมกับป๊าเลยก็ว่าได้ ผมเลยต้องดั้นด้นมาเจอผู้หญิงที่ผมเองก็ไม่รู้จัก

ผมใช้เวลาไม่นานมากก็มาถึงยังอพาร์ทเม้นที่เธอบอก ผมรู้สึกแปลกใจเล็กน้อยที่มันดันเป็นอพาร์ทเม้นเดียวกับที่เพื่อนผมเช่าอยู่ เธอขอให้ผมขึ้นมาเอากระเป๋าบนห้องแล้วอยู่ๆ ฝนก็เทลงมาอย่างหนักทั้งที่พึ่งจะหมดหน้าฝนไปแท้ๆ

ผมไม่ได้ปฏิเสธเธอเพราะผมก็ต้องรีบกลับไปอ่านหนังสือต่อ ทุกนาที ทุกวินาทีมันมีค่าสำหรับผมมาก ถ้าขืนผมทำข้อสอบได้คะแนนไม่ดีมีหวังม๊าผมเอาผมตายแน่ครับ!

พอผมมาถึงยังชั้นที่เธอบอกเอาไว้และกำลังจะไปที่ห้องของเธอ คนนั้น ผมก็เห็นชายหญิงคู่หนึ่งยืนกอดกันอยู่ ท่าทางผู้หญิงจะขี้อ่อยซะด้วยเพราะชุดที่เธอสวมอยู่นั้นมันชวนให้ผมอดคิดแบบนี้ไม่ได้ เธอจะใส่นอนหรือใส่ไปทำอะไร กันแน่ ปกติผมไม่ได้สนใจเรื่องของคนอื่นหรอกครับแต่หมายเลขห้องที่เขาสองคนยืนพรอดรักกันอยู่มันชัดเจนว่าเป็นห้องเดียวกับที่ผู้หญิงคนนั้นบอกและที่สำคัญผู้หญิงขี้อ่อยรายนี้ดันเป็นอาจารย์ที่สอนอยู่คณะผมแล้วก็เป็นคนเดียวกับที่เคยบอกว่าชอบผมด้วย

ผมตัดสินใจเดินหันหลังออกมาทันทีเพราะไม่อยากไปรบกวนเวลาพรอดรักของใคร ถ้าผมเจอเธอที่มหาลัยค่อยไปขอคืนก็ได้มั้ง

พี่อรรถจ้องมองฉันหยาดเยิ้ม ฉันก็อดเผลอเคลิ้มไปกับมันไม่ได้คงเพราะพี่อรรถคือรักแรกและผู้ชายคนแรกของฉันแต่นั่นมันก็เป็นอดีตไปแล้ว

" กลับไปเถอะค่ะก่อนที่โซจะเกลียดพี่ไปมากกว่านี้! " ฉันผลักพี่เขาออกไปอย่างนึกรังเกียจก่อนจะปิดประตูใส่หน้าเต็มแรง ถ้าเขารักฉันจริงก็คงจะไม่นอกใจฉันด้วยการไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่นหรอก!

ฉันกลับเข้ามาสงบสติอารมณ์ทั้งที่ยังได้ยินเสียงเขาที่กำลังทุบประตูห้องพร้อมกับเรียกชื่อฉันราวกับคนบ้า ปกติพี่อรรถไม่ใช่คนที่ชอบกินเหล้าสักหน่อย ไม่รู้ทำไมวันนี้ถึงได้เมามายมาถึงที่นี่ได้ พอเสียงเอะอะเริ่มเงียบลงฉันถึงได้เดินไปเปิดประตูอีกครั้งแต่ก็ไม่มีใครอยู่ พี่อรรถคงถอดใจกลับไปแล้ว ฉันถอนหายใจออกด้วยความโล่งใจ

แต่เดี๋ยวก่อนนะ! นี่ฉันลืมอะไรไปหรือเปล่า!

พอคิดได้ฉันก็รีบหยิบมือถือแล้วกดเบอร์เดิมโทรออกอีกครั้ง เสียงสัญญาณ "ตู๊ด" ดังอยู่หลายครั้งจนมันตัดไปเองฉันไม่ถอดใจง่ายๆ ฉันโทรออกอีกครั้งแต่ปลายสายก็ไม่รับอยู่ดี

หมอนั้นเกิดเปลี่ยนใจกลางคันงั้นหรอ???