ตอนที่ 1 จุดเริ่มต้น
1094 คำ
ฉัน ลิสา ลลิสา สันติกุล นักเรียนชั้น ม.4 ของโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง วันนี้เปิดเทอมวันแรก จะได้เจอทั้งเพื่อนใหม่และเพื่อนเก่า ฉันมีเพื่อนสนิทอยู่ 4 คน คือ เจน เมย์ พัดชา และคิมหรือคิมมี่ สาวสองสุดสวยประจำกลุ่ม พวกเราสนิทกันมาก เรียนด้วยกันมาตั้งแต่ ม.1
"ป่ะ พวกมึงขึ้นห้องกันได้ละ ช้าเดี๋ยวได้โดนจารย์แม่โวยอีก" คิมมี่เรียกพวกเราเข้าห้อง
พอพวกเราขึ้นมาบนห้อง สักพักอาจารย์ก็เข้ามา พร้อมกับผู้ชายหล่อๆ ใส่ชุดนักศึกษา เพื่อนๆ ในห้องวี๊ดว๊าดกันใหญ่ โดนเฉพาะคิมมี่
"หล่ออ่ะมึง คนเชี้ยไรวะโคตรหล่อเลย อยากได้ อยากโดน"
"เก็บนอมึงเลยคิม" เจนว่า
"หรือมึงว่าไม่หล่อห๊ะเจน"
"เอาละเงียบๆ กันได้แล้วนักเรียน วันนี้เปิดเทอมวันแรก อาจารย์จะมาเป็นที่ปรึกษาพวกเธอ และนี่เป็นครูฝึกสอน ที่จะมาช่วยอาจารย์ดูแลพวกเธอ เชิญแนะนำตัวได้เลย"
"สวัสดีครับผมชื่อ นนทภพ เนติธร เรียกครูนนท์ก็ได้ครับ ผมจะมาเป็นครูฝึกสอนที่นี่เป็นเวลา 1 เทอม ถ้าทุกคนมีอะไรก็ปรึกษาผมได้ครับ"
"ปรึกษาปัญหาหัวใจได้ไหมคะ" เสียงคิมตะโกนถามออกไป เพื่อนๆ โห่กันใหญ่"
"เอาละๆ เงียบกันได้แล้วค่ะนักเรียน วันนี้เปิดเทอมวันแรก เรามาแนะนำตัวให้อาจารย์ ครูนนท์ และเพื่อนๆ ได้รู้จักกันดีกว่า" เพื่อนๆ ในห้องก็แนะนำตัวกันไป แต่ฉันรู้สึกว่าครูนนท์จะจ้องหน้าฉันอยู่ ฉันจึงมองหน้าเขา แล้วก็เป็นจริง เราสบตากัน แต่ใจฉันนี่สิมันเต้นไม่เป็นจังหวะเลย เหมือนตกอยู่ในมนต์สะกด ให้มองหน้ากันอยู่อย่างนั้น พอแนะนำตัวกันเสร็จ อาจารย์ก็สร้างกรุ๊ปไลน์เพื่อจะได้พูดคุย ปรึกษา สั่งงาน กัน
นั่นเป็นวันแรกที่เราได้เจอกัน แล้วอยู่ๆ ครูนนท์ก็แอดไลน์ส่วนตัวฉันมา เราคุยกันในไลน์ทุกวัน แล้วเขาก็บอกชอบฉัน เราแอบคบกันโดยไม่บอกใคร แม้แต่เพื่อนสนิทของฉัน เพราะฉันคิดว่ามันไม่เหมาะสมที่ครูกับนักเรียนจะคบหากัน ถึงแม้จะเป็นแค่ครูฝึกสอนก็เถอะ เราจึงตกลงกันแบบนั้น ไว้หลังจากฝึกสอนเสร็จฉันค่อยบอกเพื่อนๆ
แต่ความสุขมันมักจะอยู่กับเราได้ไม่นาน วันนั้นเป็นวันสอบวันสุดท้ายของเทอม 1 พวกเราจึงนัดกันไปดูหนัง หาอะไรอร่อยๆ กินกันที่ห้างสรรพสินค้า
เจน : "กินไรกันดี"
คิมมี่ : "กินชาบูไหมพวกมึง ไม่อ้วนด้วย"
พัดชา : "มึงแน่ใจเหรอว่าไม่อ้วน มึงดูพุงกูดิ"
คิมมี่ : "มึงก็กินแต่ผักสิ จะได้ไม่อ้วน"
เมย์ : "พวกมึง 2 ตัวหยุดเถียงกันได้ละ วันนี้ให้ลิสาเลือก มันอุตสาห์ติวให้พวกเรา มึงจะกินไร"
เมย์มันหันมาถามฉัน แต่ตอนนี้ฉันไม่ได้สนใจพวกมันเลย ตาของฉันจ้องมองชายหญิงคู่หนึ่งที่เดินคู่กันมา
คิมมี่ : "ลิสา มึงจะกินอะไร มันมองไรของมันว่ะ เห้ย!! นั่นครูนนท์นี่ มากันใครว่ะ "
เจน : "แฟนครูนนท์มั่ง ผู้หญิงเดินกอดแขนครูนนท์แทบจะสิงครูนนท์อยู่ละ"
คิมมี่ : "กำลังเดินมาทางนี้เลย เราไปทักครูนนท์กัน"
พัดชา : "เสือกละมึงนี่ เขาอาจจะอยากส่วนตัวป่าวว่ะ"
เมย์ : "ไม่ทันละ เดินมาใกล้พวกเราแล้ว"
ครูนนท์กับฉันจ้องตากัน จนฉันต้องเป็นฝ่ายหลบสายตา เพราะน้ำตามันเริ่มจะไหลออกตาแล้ว
คิมมี่ : "บังเอิญจังเลยนะคะ ที่มาเจอครูนนท์ ครูนนท์มาทานข้าวเหรอคะ"
ครูนนท์ : .....
ผู้หญิง : "นนท์ นนท์คะ"
ครูนนท์ : "อืม มาทานข้าว"
ผู้หญิง : "นักเรียนที่นนท์สอนเหรอ หวัดดีจ้ะพี่ชื่อฝ้ายนะ เป็นแฟนนนท์"
ฉัน : "พวกมึงเดี๋ยวกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ พวกมึงไปรอที่ร้านชาบูก่อนเลย"
ฉันรู้สึกว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ ที่จะยืนอยู่ตรงนี้ ฉันจึงรีบเดินหนีไปทันที
เมื่อฉันมาถึงห้องน้ำ ฉันปิดประตูและร้องไห้ออกมาทันที ฉันร้องไห้อย่างหนัก จนได้ยินเสียงเคาะประตู
ปัง!! ปัง!!
เจน : "ลิสา มึงเป็นอะไร มึงเปิดประตูให้กูเดี๋ยวนี้นะ"
เมย์ : "เห้ย!! มึง เป็นอะไรลิสา มึงร้องไห้ทำไม เปิดประตูสิ!!"
คิมมี่ : "มันเป็นไรของมันว่ะ"
พัดชา : "ลิสา มึงเปิดประตูให้พวกกูเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นพวกกูพังประตูเข้าไปนะ"
คิมมี่ : "เอาไงดีพวกมึง"
เจน : "มึงพังประตูเลยอีคิม"
ฉันกลัวพวกมันจะพังประตูเข้ามาจริงๆ จึงเปิดประตูออกไป ฉันกอดเมย์ร้องไห้ ยังไม่ยอมพูดอะไรออกไป พวกมันปล่อยฉันร้องไห้สักพัก พร้อมกับกอดฉันไปด้วย พอฉันเริ่มหยุดร้อง พวกมันก็เริ่มถามฉัน
พัดชา : "ลิสา มึงเป็นอะไร พร้อมที่จะเล่าให้พวกกูฟังหรือยัง"
คิมมี่ : "มึงเป็นอะไรเล่าให้พวกกูฟังเดี๋ยวนี้เลย"
ฉัน : "คือ....คือ...." ฉันไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าให้พวกมันฟังยังไงดี กลัวพวกมันโกรธด้วยที่ปิดบัง
เจน : "ถ้ามึงยังไม่พร้อมที่จะเล่าก็ไม่เป็นไรนะ พวกกูรอได้ รอให้มึงพร้อม แต่กูไม่อยากเห็นมึงร้องไห้แบบนี้ มึงเสียใจ พวกกูก็เสียใจด้วย"
ฉัน : "พวกมึงอย่าโกรธกูนะ"
คิมมี่ : "แล้วพวกกูจะโกรธมึงทำไม"
เมย์ : "อีคิม มึงให้ลิสามันเล่าให้จบก่อนไหม"
ฉัน : "กูชอบครูนนท์ กูกับครูนนท์คบกันมาตั้งแต่ช่วงเปิดเทอมแรกๆ แล้ว"
คิมมี่ : "กูก็นึกว่าเรื่องอะไร เรื่องแค่เนี่ย!! ห๊ะ!!มึงคบกับครูนนท์ เป็นไปได้ไงว่ะ" คิมทำหน้างง
เจน : "พวกกูไม่โกรธมึงหรอก"
พัดชา : "แล้วมึงจะทำยังไง ในเมื่อครูนนท์เขามีแฟนอยู่แล้ว"
คิมมี่ : "กูไม่คิดเลยว่าครูนนท์จะเป็นคนแบบนี้ โครต!!เสียความรู้สึกเลย"
ฮือๆ ฉันเริ่มร้องไห้อีกครั้ง
เมย์ : "ไม่ร้องนะ"
ฉัน : "กูมีทางเลือกด้วยเหรอ ฮือๆ กูเจ็บ!! กูจะทำยังไงดี ฮือๆๆๆ.."
เจน : "มึงต้องตัดใจให้ได้ เขาฝึกสอนเสร็จแล้ว มึงก็จะไม่เจอเขาแล้ว"
แล้วพวกมันก็เข้ามากอดฉันอีกครั้ง ..
- ผู้เขียน
