ตอนที่ 3 ใจที่ห่างไกล
969 คำ
นนท์
หลังจากวันนั้น วันที่ลิสาบอกเลิก เธอตัดการติดต่อทุกช่องทาง หัวใจของผมแตกสลาย ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงรักเด็กผู้หญิงคนนี้ได้มากขนาดนี้ ผมคงตัองให้เวลาเธอ เธอคงยังเด็กเกินไปที่จะมีความรัก แต่ผมสัญญากับใจตัวเองแล้วว่า จะรักลิสา และรอวันที่เธอพร้อม พร้อมที่จะกลับมารักครูนนท์คนนี้..อีกครั้ง
ผมฝึกสอนเสร็จ ก็เตรียมทำวิจัย เมื่อผ่านแล้วผมคงต้องไปเรียนต่อต่างประเทศตามที่เคยตั้งใจไว้แต่แรก...
นนท์#จบ
หลังจากวันนั้นฉันก็ใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อนๆ พวกมันคอยปลอบฉันตลอด พยายามหาเรื่องมาคุย ชวนไปเที่ยวบ้าง ไปดูหนังบ้าง ทำให้ใจของฉันลืมเขาไปได้บ้างในบางช่วงเวลา แต่ทุกครั้งที่ต้องอยู่คนเดียวใจกับเรียกร้องหาแต่เขา มันคิดถึง อยากคุย อยากจับมือ อยากมีเขาอยู่ในสายตาอีกครั้ง
เหมือนกับตอนนี้ ที่พวกมันก็มาสิงอยู่ที่บ้านของฉัน
ตอนนี้พวกเราก็เรียนจบ ม.6 แล้ว อีกไม่กี่วันจะเข้ามหาวิทยาลัย พวกเราตกลงกันว่าจะไปเรียนที่เดียวกัน แต่ใครจะเรียนคณะไหนก็แล้วแต่ความชอบ แต่สุดท้ายก็เรียนคณะเดียวกันอีกจนได้ แล้วก็ไปเช่าหอใกล้ๆ มหาวิทยาลัย แต่พวกเราไม่ได้เช่าอยู่ห้องเดียวกัน ให้เลือกกันเองว่าใครจะไปอยู่ที่ไหน พวกเราตกลงกันว่าจะเว้นช่องว่างให้กับชีวิตของแต่ละคน เผื่อมีแฟนจะได้มีเวลาส่วนตัว บางคืนค่อยมานอนด้วยกันบ้าง เพราะยังไงพวกเราก็ต้องเจอกันทุกวันอยู่แล้ว
คิมมี่ : "พวกมึง!! กูว่า..กูว่า.."
พัดชา : "อะไรของมึงอีคิม กูว่า..กูว่า..อยู่นั่นแหละ กูว่า กูชักทนไม่ไหวละ"
คิมมี่ : "มึงนี้ก็ขัดกูตลอด ให้กูบิ้วอารมณ์หน่อยก็ไม่ได้ ชิ!!"
เจน : "แล้วตกลงมึงจะว่าอะไร พวกกูรอฟังอยู่"
เมย์ : "ให้ไวเลยมึง"
คิมมี่ : "เออ เออ พวกมึงนี่ขัดกูตลอด พวกมึงดูลิสาดินั่งฟังเป็นผู้ฟังที่ดี ไม่เห็นพูดขัด พูดมากเหมือนพวกมึงเลย"
ฉัน : "กูว่า..กูก็เริ่มจะไม่ไหวกับมึงละ"
เจน เมย์ พัดชา : ฮ่าๆ
คิมมี่ : "พวกมึงอ่ะ!! กูแค่จะบอกว่า ร่างกายกูต้องการทะเล ทะเล ทะเล"
เจน : "ไปๆ กูอยากไป กูอยากใส่ชุดว่ายน้ำ"
คิมมี่ : "แรดละอีเจน"
เจน : "เอ้า!! หรือมึงไม่อยากล่ะ"
คิมมี่ : "อยากสิ แล้วที่สำคัญก็จะไปส่องผู้หล่อๆ ด้วย ฮ่าๆ"
ฉัน เจน เมย์ พัดชา : "อีแรด!!"
คิมมี่ : "ขอบคุณค่ะที่ชม"
ฉัน : "แล้วจะไปเมื่อไรอีก 2 อาทิตย์มหาลัยก็เปิดแล้วนะ"
ทุกคนตอบพร้อมกัน : "พรุ่งนี้!!"
พัดชา : "งั้นวันนี้ไปช้อปปิ้งกัน"
เมย์ : "ดีเลย พรุ่งนี้ก็วันเกิดลิสาพอดี เราก็ไปเลี้ยงฉลองกันที่นั้นเลย"
พวกเราก็ไปห้างสรรพสินค้ากัน เตรียมของ เตรียมชุดที่จะไปเที่ยวทะเลกันในวันพรุ่งนี้
พวกเราตกลงกันว่าจะไปสัก 3 วัน 2 คืน ไปแค่ทะเลหัวหินพอ เมย์ก็รับหน้าที่จองห้องพัก คิมเอารถที่บ้านมันไป
พอซื้อของเสร็จก็ต่างคนต่างแยกย้ายกลับบ้านไปจัดกระเป๋า แล้วก็มานอนกันที่บ้านของฉัน
เมย์ : "ลิสา มึงว่าพรุ่งนี้จะมีคนมาส่งของขวัญวันเกิดมาให้มึงอีกไหม"
คิมมี่ : "กูว่ามาส่งแน่นอน"
เจน : "ดูมึงจะมั่นใจมากเลยนะคิม หรือว่ามึงเป็นคนส่ง บอกพวกกูมาเดี๋ยวนี้เลย"
คิมมี่ : "อีบ้า!! แล้วกูจะส่งมาทำไม กูให้ลิสามันเองไม่ดีกว่าเหรอ เจอตัวเป็นๆ กันทุกวัน"
พัดชา : "พวกกูเห็นมึงมั่นอกมั่นใจนักหนาว่าต้องมาส่งแน่ๆ พวกกูก็สงสัยมึงดิ"
คิมมี่ : "พวกมึงก็เห็นว่าใครก็ไม่รู้ส่งของขวัญวันเกิดมาให้ลิสามันทุกปี แล้วไม่ใช่แค่วันเกิดนะ วันปีใหม่ก็ส่ง วันวาเลนไทน์ก็ส่งช่อดอกไม้ แล้วไม่เคยบอกว่าเป็นใคร นี่ก็จะเข้าปีที่ 3 แล้วนะ"
เมย์ : "หรือว่าจะเป็นครูนนท์!!"
คิมมี่ : "อีนี่!! เดี๋ยวแม่ตบปากแตก"
เมย์ : "กูขอโทษ ขอโทษนะลิสา"
ฉัน : "จะขอโทษกูทำไม กูลืมเขาไปแล้ว พวกมึงอย่าเอามาใส่ใจเลย ไปนอนกันได้ละ จะไปไหมทะเล"
แล้วพวกมันก็รีบเดินไปนอนทันที
ฉันนั้งมองของขวัญ ช่อดอกไม้แห้ง ที่วางอยู่บนชั้น ในใจก็แอบคิดนะว่าคนที่ส่งมาคือพี่นนท์ แต่เขาก็หายไป 2 ปีกว่าแล้วนะ ตั้งแต่ฉันตัดการติดต่อ เขาก็ไม่เคยมาให้เห็นหน้าอีกเลย คงจะกลับไปใช้ชีวิตแบบของเขาแล้วละ
"กูรู้ว่ามึงยังไม่ลืมเขา แล้วกูก็รู้ว่ามึงก็คิดว่าของขวัญกับช่อดอกไม้พวกนี้เป็นของครูนนท์ แต่กูไม่อยากให้มึงเศร้า ไม่อยากเห็นน้ำตาของมึง กูรักมึงนะ" เจนมันเข้ามากอดปลอบฉัน
"กูไม่เป็นไร กูโอเคมานานแล้ว มึงก็เห็นนี่ กูก็รักมึงเหมือนกัน" แล้วคิมมี่ เมย์ พัดชา ก็เข้ามากอดฉัน พวกเรากอดกันอยู่แบบนั้น "ขอบใจพวกมึงมากที่อยู่ข้างๆ กูมาตลอด กูรักพวกมึงนะ"
"พวกกูก็รักมึงลิสา" พวกมันตอบมาพร้อมกัน
ขอบคุณสวรรค์ที่ส่งเพื่อนดีๆ มาให้ฉัน ..
- ผู้เขียน
