ตอนที่ 7 อารมณ์แปรปรวน
1310 คำ
พอ ดร.นนท์ เดินออกไป พวกเรามองหน้ากันนิ่ง ไม่มีใครพูดอะไรออกมา ผ่านไปสักพัก จนเขาเดินกลับมานั่งที่เดิม คิมจึงทำลายความเงียบนั้น
คิมมี่ : "พวกมึงกลับกันไหม"
ฉัน : "มึงจะรีบกลับไปไหน พึ่งจะ 5 ทุ่มกว่า ปกติแม่งชวนเท่าไรก็ไม่ยอมกลับ วันนี้ทำมารีบ"
เจน : "แต่กูว่ากลับกันเลยก็ดีนะ กูเริ่มง่วงแล้วอ่ะ"
เมย์ : "เออใช่ๆ กูก็ง่วงเหมือนกัน"
ฉัน : "แล้วมึงจะล่ะพัดง่วงเหมือนพวกมันไหม"
พัดชา : "เออ..."
พี่บอล : "เดี๋ยวพัดชากลับกับพี่ รอพี่เคลียร์บิลก่อนนะ แล้วค่อยกลับ"
พัดชา : "ค่ะ"
ฉัน : "ถ้าพวกมึง 3 คน ง่วงก็กลับไปกันก่อนเลย เดี๋ยวกูให้พี่แม็กซ์ไปส่ง พี่แม็กซ์ไปส่งลิสาที่ห้องนะคะ" พี่แม็กซ์ก็ทำหน้างง เพราะปกติเขาตื้อจะไปส่งฉันบ่อยมาก แต่ฉันก็ไม่เคยให้เขาไปส่งเลย แต่เขาก็ตอบตกลง
พี่แม็กซ์ : "ได้สิครับ ลิสาให้พี่ทำอะไรพี่ทำให้ได้อยู่แล้ว"
ปึก!!!
เสียงแก้ววางกระแทกโต๊ะอย่างแรง
... : "เป็นไรของมึงวะไอ้นนท์"
ดร.นนท์ : "โทษทีว่ะ มันหลุดมือ"
... : "หลุดบ่อยนะมึง เดี๋ยวแก้วเขาแตกพอดี"
คิมมี่ : "เชี้ย!! ไรวะเนี่ย" คิมมันหันไปกระซิบกับเจน
เมย์ : "มึงไม่กลับ พวกกูก็ยังไม่กลับหรอก มาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันดิ" มันหันมาพูดกับฉัน
พวกเราก็นั่งกิน นั่งคุยกันไป สักพักโต๊ะข้างก็เรียกพนักงานเช็คบิล พวกเขาก็ลุกเดินผ่านโต๊ะพวกเรา แต่เขาหยุดอยู่ที่โต๊ะที่พวกเรานั่งอยู่
พวกมัน : "สวัสดีค่ะ ดร. "
คิมมี่ : "ดร. มาเที่ยวกับเพื่อนเหรอคะ" เสียงสองมาเลยนะ
ดร.นนท์ : "ครับ กำลังจะกลับแล้ว พวกคุณก็อย่ากลับกันดึกมากนะ ดึกแล้วมันอันตราย" ตอบอีคิม แต่ตาจ้องฉัน ทำมาตาดุใส่ ชิ!!
พวกมัน : "ค่ะ"
พวกเรานั่งกินกันอีกสักพักก็ชวนกันกลับ พี่แม็กซ์ไปส่งฉันที่คอนโด ฉันบอกว่าไม่ต้อง เขาก็อ้างที่ฉันพูดไปก่อนหน้า จึงจำใจยอมให้เขาไปส่ง
ฉันกำลังแตะคีย์การ์ดเปิดห้อง เขาก็เปิดประตูห้องออกมา
"ทำไมกลับดึก แล้วทำไมไม่กลับกับเพื่อน ให้ผู้ชายอื่นมาส่งมันอันตรายไม่รู้เหรอ" รู้ดีอีกว่ามีผู้ชายมาส่ง
"ค่ะ ขอตัวนะคะ ง่วงแล้ว" ฉันพูดไปแค่นั้น แล้วรีบเดินเข้าห้องเลย
ฉันทิ้งตัวลงบนโซฟา งงกับการกระทำของเขา ทำไมถึงทำเย็นชากับฉัน โอ๊ยยยยย ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว อาบน้ำนอนดีกว่า
ฝนตก อากาศดี ฉันเลยนอนยาว กว่าจะตื่นปาไปเกือบเที่ยง ฉันก็นอนกลิ้งไปกลิ้งมา กว่าจะลุกไปอาบน้ำก็บ่ายละ กะว่าจะออกไปหาอะไรกินข้างล่างคอนโด
ฉันหยิบกระเป๋าตังค์กับโทรศัพท์ กำลังจะเดินไปเปิดประตู จู่ๆ ก็มีคนมาเคาะประตูห้อง พอเปิดออกไป..ฉันทำหน้านิ่งเลย
"มีอะไรเหรอคะ ดร." ฉันเน้นเสียงไปที่คำว่า ดร.
"คุณพอจะรู้จักร้านแว่นตาแถวนี้บ้างไหม" หึ..คุณอีกละ
"รู้จักค่ะ แต่ไม่ใช่แถวนี้"
"พาผมไปหน่อยได้ไหม พอดีไม่ค่อยชินทาง"
"เออ..ก็ได้ค่ะ"
"ไปกันเลยนะ" ฉันก็พยักหน้าตอบไป
บนรถ ฝนก็ตก
"บอกทางผมด้วยนะ"
"ค่ะ ดร. ขับตรงไปเลยค่ะ พอถึงแยกก็เลี้ยวซ้าย แล้วก็เลี้ยวซ้ายอีกทีก็ถึงแล้วค่ะ
"ไหนร้าน"
"นั่นไงคะ" ฉันชี้ให้เขาดู
"จอดรถหน้าร้านเลยได้ไหม"
"ไม่ได้ค่ะ ต้องขับไปจอดตรงนู้น" เขาก็ขับรถไปจอดตรงที่ฉันบอก
"รู้ว่าฝนตกทำไมไม่ใส่เสื้อแขนยาวมาด้วย"
"ก็ไม่หนาวนี่ค่ะ จะใส่มาทำไม"
"ไม่ได้ให้ใส่กันหนาว ให้ใส่กันฝน" หันไปหยิบเสื้อแขนยาวกับหมวกที่เบาะหลัง "อ่ะ ใส่ซะ"
"ไม่ต้องใส่หรอก วิ่งไปแป๊ปเดียวก็ถึงแล้ว"
"ใส่!!" คำเดียวรู้เรื่อง
ฉันก็รับเสื้อมาใส่ แล้วเขาก็เอาหมวกมาใส่ให้ฉัน เราสบตากัน จู่ๆ ท้องเจ้ากรรมดันมาร้อง
จ๊อก.. จ๊อก..
ฉันได้แต่ยิ้มเขินๆ
"หิวเหรอ ??"
"ค่ะ ก็วันนี้ยังไม่ได้กินอะไรเลย"
"อ้าว..แล้วทำไมไม่กิน นี่มันจะเย็นแล้วนะ ตั้งแต่เช้าทำอะไรอยู่ถึงไม่หาอะไรกิน ถ้าปวดท้องไม่สบายขึ้นมาจะทำยังไง..."
"หยุดบ่นได้แล้ว ก็หนูกำลังจะออกไปกินข้าว ดร. ก็มาเคาะประตูให้พามาร้านแว่นตานี่ไงคะ"
"ขอโทษ พี่ไม่รู้ว่าหนูยังไม่ได้กินข้าว..." ฉันหันไปจ้องหน้าเขาเมื่อได้ยินที่เขาพูด เหมือนเขาจะรู้ตัว "เดี๋ยวผมตรวจเสร็จ ผมพาไปกินข้าวเป็นการขอบคุณที่พาผมมาร้านแว่นตา"
"มะ...."
"ไม่ต้องปฏิเสธ ไปเถอะเดี๋ยวร้านจะปิดเสียก่อน"
เขาก็เข้าไปตรวจวัดสายตา ฉันนั่งรออยู่ด้านนอก เขาก็ตรวจๆ ไป แล้วก็รอพนักงานตัดแว่น พอเสร็จเขาก็พาฉันไปกินข้าว มันก็มืดละ ฝนก็ตกไม่หยุด รถก็ติด เมื่อไรจะถึงคอนโดเนี่ย
คิมมี่
ฉัน : "ว่าไง"
คิมมี่ : "นี้มึงอยู่ไหน กูมาหามึงที่คอนโดเนี่ย เขาบอกว่ามึงไม่อยู่ เขาก็ให้กูรอ ไม่ยอมให้ขึ้นไป"
ฉัน : "นี่มึงอย่าบอกนะว่าจะพาผัวมาเอากันที่ห้องกูอีกแล้ว"
คิมมี่ : "ลิสาเพื่อนรัก ช่วยเพื่อนหน่อยนะ นะๆ"
ฉัน : "อีดอกคิม ห้องกูไม่ใช่ม่านรูดนะเว้ยย เออๆ เดี๋ยวกูบอกพี่แป้งให้:
... : สวัสดีค่ะ
ฉัน : "พี่แป้งคะ พอดีหนูไม่อยู่คอนโด เพื่อนมาหา รบกวนพี่แป้งช่วยเอาคีย์การ์ดสำรองให้เพื่อนหนูหน่อยนะคะ"
... : "ได้ค่ะ น้องลิสา"
คิมมี่ : "ขอบใจนะลิสาเพื่อนรัก"
ฉัน : "กูไม่รักมึงแล้ว ให้ไวเลยนะมึง ห้องเล็กนะ"
"พูดไม่เพราะเลย"
"ก็อีคิมมันพาผัวมันมาเอากันที่ห้องหนู จะให้หนูพูดกับมันเพราะๆ เหรอ"
"แล้วให้เขาพาเข้ามาทำไม แล้วหนูจะไปนอนไหน"
"มันก็อยู่ห้องเล็กกัน หนูก็อยู่ห้องหนูสิ"
"....."
คอนโดมิเนียม
"ดร. กลับห้องก่อนเลยค่ะ เดี่ยวหนูขึ้นไปเอง" พอฉันบอกไปแบบนั้น ก็เดินไปเลย พอเดินมาถึงหน้าห้อง กำลังหยิบคีย์การ์ด
... เห้ยๆๆๆ อะไร ตกใจ!! จู่ๆ มีคนมาดึงแขนอย่างแรง
"จะเข้าไปนอนได้ยังไง" ดึงเข้าห้องของเขา
"หนูนอนได้"
"เขาทำอะไรกันอยู่ข้างในไม่รู้เหรอ!!"
"รู้ค่ะ"
"รู้แล้วยังจะเข้าไปอีกเหรอ"
"คือหนูปวดหัว หนูง่วง ไม่ไหวแล้วอยากนอนแล้ว หนูไม่สนใจว่าอีคิมจะเอาใครมานอนด้วยหรอกค่ะ หนูไม่มีอารมณ์ไปแอบดูมันทำอะไรกันหรอก"
"ห้องผมก็มีห้องเล็กว่าง คุณนอนที่นี่ก่อน"
"ขอบคุณค่ะ แต่หนูคงไม่รบกวน เกรงใจ"
"บอกอะไรให้ฟังหน่อย ตัวเปียกไปอาบน้ำก่อน ไป"
"บอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร หนูนอนห้องหนูก็ได้"
"จะนอนที่นี่หรือจะให้พี่ไปไล่เพื่อนออกจากห้อง" หน้าโหดใส่กูอีก
"งั้นหนูขอนอนรออีคิมสักพักนะคะ"
"ก็แค่นั้นแหละ เอาชุดนอนผมไปใส่ก่อน" เดี๋ยวพี่ เดี๋ยวผม อะไรของเขา
"ค่ะ" ฉันก็เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ
...
- ผู้เขียน
