ผีอำ

1096 คำ
บทที่11 ผีอำ กลางดึกคืนนั้นเมย์เดินออกมาเข้าห้องน้ำก็เห็นเพื่อนรักอย่างอลิสากำลังนั่งเขียนนิยายอยู่เธอจึงไม่อยากรบกวน จึงเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างเงียบๆ แต่พอออกมาก็เห็นเพื่อนยืนนิ่งอยู่กลางบ้าน ยืนก้มหน้าเฉยๆ ไม่ทันที่จะทักคุณสิบทิศก็เดินออกมาจากห้องนอน เธอจึงหันไปมองแต่พอหันกลับมาอีกทีก็เห็นเพื่อนนั่งเขียนนิยายเหมือนเดิม “คุณเมย์ยังไม่นอนอีกเหรอครับ” “กำลังจะนอนค่ะ เมย์ออกมาเข้าห้องน้ำและคุณสิบทิศล่ะคะ” “ผมว่าจะมาอยู่เป็นเพื่อนคุณลิสาครับ” “ดีเลยค่ะ เมย์ฝากด้วยนะคะ” เมย์ปล่อยให้เพื่อนได้อยู่กับคุณสิบทิศเผื่อว่าทั้งสองคนจะอยากมีเวลาอยู่ด้วยกันบ้าง ทันทีที่สิบทิศเดินมานั่งอลิสาก็หันมายิ้มให้ ทั้งสองพูดคุยกันหยอกล้อกันจนสิบทิศพูดถึงเรื่องที่หลวงพ่อบอก อลิสาจึงเงียบไป เธอเปิดนิยายที่เขียนให้สิบทิศได้อ่านตอนล่าสุด ทศพลพาผู้ใหญ่มาสู่ขอแม่หญิงอุษาโดยที่แม่หญิงอุษาเกิดความลังเล เพราะพี่สาวอย่างอัญชลีมีอาการเหมือนคนตรอมใจ วันๆ เอาแต่หมกตัวอยู่ในเรือนไม่ยอมออกไปไหน จนแม่หญิงอุษาต้องเข้าไปหาเพื่อถามไถ่อาการ “พี่จักให้น้องทำเยี่ยงไรเจ้าคะ หากน้องทำให้พี่กลับมาเป็นแม่หญิงอัญชลีคนเดิมได้ น้องยอมเจ้าค่ะ” “สลับตัวกับพี่สิ เจ้าทำได้หรือไม่ เจ้าก็รู้ว่าพี่นั้นรักท่านขุนมานานแค่ไหนใยเจ้าถึงกล้าตกปากรับคำท่านเจ้าพระยาแม่อุษา!!” “พี่อัญชลี....น้อง...” “เจ้าก็รักท่านขุนใช่หรือไม่!!” สองพี่น้องมีปากเสียงกันอยู่บนเรือนจนบ่าวไพร่ต่างพากันหนีลงมา เมื่อเรื่องราวดังไปถึงหูคุณหญิงแย้ม คุณหญิงแย้มจึงต้องรีบขึ้นเรือนมาจัดการพี่น้องที่ทะเลาะกันเรื่องผู้ชาย ใช่ว่าคุณหญิงแย้มจะไม่รู้ว่าอัญชลีนั้นหมายปองท่านขุนขนาดไหน แต่ในเมื่อฝ่ายชายเขาเลือกแม่หญิงอุษาก็ต้องยอมรับความจริง ท่านขุนไม่ใช่ผู้ชายมักมาก ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงเข้ามาถึงหู ตนจึงยินยอมที่จะให้ลูกสาวคนเล็กออกเรือนกับท่านขุนลูกชายของท่านเจ้าพระยา แต่ทว่ามันกลับทำให้ลูกสาวคนโตเสียใจจนไม่เป็นผู้เป็นคน ผู้เป็นแม่ก็เจ็บใจไม่แพ้กัน “ตัดอกตัดใจเถิดแม่อัญชลี พ่อทศพลเขารักแม่อุษา” “คุณแม่ออกไปเถิดเจ้าค่ะ ลูกอยากอยู่คนเดียว!” “เฮ้ออ แม่อัญชลีหากเจ้าอยากออกเรือน แม่จะให้คุณพ่อของเจ้าหาคู่หมายให้เอาหรือไม่” “ไม่!! ยังไงลูกก็จะแต่งกับท่านขุน!!” แม่หญิงอุษาได้แต่ก้มหน้าลงจนผู้เป็นแม่ต้องพาออกมาเพื่อคุยถึงเรื่องราวที่ดูหนักหนาเหลือเกิน เมื่อทุกคนแยกย้ายกันไปแล้วคุณหญิงแย้มจึงให้บ่าวนำเรือออกเพื่อเดินทางไปยังเรือนของท่านเจ้าพระยา มาถึงก็เจอพ่อทศพลกำลังฝึกดาบกับบ่าวในเรือนพอดี คุณหญิงอุไรผู้เป็นแม่ของทศพลจึงออกมาต้อนรับด้วยตนเอง ทั้งสองรอให้ทศพลซ้อมดาบเสร็จจึงให้บ่าวไปตามเพื่อมาหาลือกัน “พ่อทศพลป้ามีเรื่องอยากจะขอร้อง” “อะไรขอรับ” “พ่อทศพลรู้ใช่ไหมว่าแม่อัญชลีคิดอะไรกับพ่อทศพล” ทศพลพยักหน้าพร้อมกับถอนหายใจ จนผู้ใหญ่ฝั่งตนถอนหายใจตาม คุณหญิงแย้มจึงรวบรวมความกล้าที่จะพูดออกมา “หากป้าอยากให้พ่อทศพลออกเรือนกับลูกสาวของป้าทั้งสองคน พ่อทศพลจะยอมไหม” ปึ้ง! เสียงหน้าต่างที่ถูกลมพัดทำให้สิบทิศต้องรีบเดินไปปิด นิยายที่อลิสาเขียนเธอยังเขียนไม่จบ สิบทิศเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าสรุปแล้วทศพลจะเลือกแต่งงานกับแม่หญิงอุษาหรือจะแต่งกับสองสาวเลย “วันนี้น่าจะมีพายุ ผมว่าคุณอลิสาเข้าไปนอนดีกว่านะครับ” “นั่นสิคะ คุณสิบทิศก็เหมือนกันอย่านอนดึกมากสิพรุ่งนี้คุณต้องทำงานไม่ใช่เหรอคะ” “ครับ” ผมรอจนคุณลิสาเข้าห้องถึงได้กลับมานอนที่ห้องตัวเอง อยากรู้จังว่าสรุปแล้วทศพลเลือกที่จะแต่งงานกับใครกันแน่ ด้านอลิสาเมื่อหัวถึงหมอนเธอก็หลับสนิทเหมือนคนไม่ได้นอนมานาน แต่เมย์กลับนอนไม่ค่อยหลับ ภาพของเพื่อนที่ยืนนิ่งเป็นรูปปั้นยังคงติดตาไม่หาย เมื่อเธอลืมตามากลางดึกก็รู้สึกว่าเพื่อนกำลังนอนดิ้นจึงหันไปมองพร้อมกับเพ่งสายตาไปที่เพื่อน ภาพที่เมย์ได้เห็นทำเอาเธอแทบร้องไม่ออก ตอนนี้มีผู้หญิงใส่ชุดไทยโบราณยืนเหยียบหน้าอกเพื่อนอยู่ในท่าที่เธอได้เห็นอลิสายืนเมื่อกลางดึกที่ผ่านมา “กรี๊ดดดดด!!!” “เฮือกกก!!” เสียงกรี๊ดของเมย์ทำให้อลิสาหลุดจากภวังค์สิบทิศที่นอนอยู่จึงรีบวิ่งมาเคาะประตู เมย์จึงกระโดดลงจากเตียงเพื่อไปเปิดประตูให้สิบทิศได้เข้ามา อลิสาลุกขึ้นมานั่งมือก็จับไปที่หน้าอกของตัวเอง เมื่อกี้เธอเหมือนโดนผีอำรู้ทุกอย่างแต่ขยับตัวไม่ได้เลย สิบทิศรีบเข้ามาถามไถ่เรื่องราวจนเมย์ต้องรีบเล่าเรื่องราวให้ฟัง สิบทิศมองไปที่ข้อมือของอลิสาเมื่อไม่เห็นกำไลที่ตนใส่ให้ก็ถอดของตัวเองให้เธอใส่ทันที “มึงกูว่าอย่าอยู่ที่นี่เลย มันน่ากลัวมาก” “มึงตาฝาดหรือเปล่าเมย์” “ไม่มึง กูไม่ได้ตาฝาด ก่อนที่กูจะกรี๊ดมันหันมามองหน้ากูด้วยฮือออ กูกลัววว” สิบทิศจับมือของอลิสาเอาไว้จนเธอมองหน้าสิบทิศด้วยความกังวล เธอรู้สึกเหมือนโดนผีอำแต่มันอาจจะเป็นเพราะเธอนั่งทำงานนานจนร่างกายมันปวดเมื่อยก็ได้ “ถ้าคุณกลัวเดี๋ยวผมมานอนที่พื้นก็ได้นะ โอเคไหม” “ดีค่ะคุณสิบทิศ พรุ่งนี้เมย์จะกลับแล้วไม่เอาแล้วกลัวฮือออ” “งั้นคุณรอผมแป๊บนึงนะลิสา” “ค่ะ”
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม