เขาคิดว่าเธอเชี่ยวชาญกระบวนรัก คิดว่าจะกระแทกกระทั้นให้สมใจอยาก ให้เธอครวญครางด้วยความสุขซ่านปานใจจะขาด ให้เธอเร่าร้อนหม่นไหม้!
แต่เธอกลับซื่อใสบริสุทธิ์ดั่งน้ำค้างบนกลีบดอกไม้ แม้กระทั่งตอนนี้แล้วเธอยังเป็นดอกไม้ตูมอยู่เลย... ถึงจะยังไม่ได้ถอดซับในตัวน้อยเพื่อพิสูจน์อย่างที่เธอท้าทาย เขาก็พอจะมองออกแล้ว ถ้าไม่หลอกตัวเองเกินไปนัก
เธอยังบริสุทธิ์...
“พี่ เอ่อ คุณปราบ...” วนิดาหน้าเสียเมื่อเห็นเขามองเธออยู่นานด้วยดวงตาที่อ่านไม่ออก ทว่าเมื่อเอ่ยเรียกและยกมือขึ้นลูบแก้มสากระคาย ชายหนุ่มกลับโน้มลงมาหอมแก้มใสแล้วกระซิบเสียงพร่า
“เรียกพี่ก็ได้” เขาลูบไล้ทรวงอกวนเป็นวงกลมเบาๆ ก่อนเลื่อนมือลงไปลูบเรียวขานุ่ม ถลกกระโปรงเธอขึ้นมากองตรงหน้าท้องแล้วล้วงมือเข้าไปข้างในแพนตี้ตัวน้อย “เลิกเรียกคุณเถอะ พี่ขอโทษที่ทำให้วิปกลัว...”
“อ๊ะ! พี่ปราบขา”
วนิดากรีดร้องเสียงหวานเมื่อปลายนิ้วแข็งกระด้างสอดเข้
