สายใจเข้าใจนั่นแหละ เด็กมหาวิทยาลัย กำลังเรียน กำลังมีอนาคต จู่ ๆ แม่ก็ล้มป่วยออดแอดมาหลายเดือน ฐานะทางบ้านก็ไม่สู้ดี ไหนจะต้องหาเงินก้อนใหญ่มาเป็นค่าผ่าตัดเดือนหน้าอีก
จะหาได้หรือเปล่าก็ไม่รู้...
“หนูไปหาแม่ก่อนนะคะ”
“จ้ะ เจริญ ๆ นะลูก”
วาดฝันยกมือไหว้สายใจอีกครั้ง ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องพักผู้ป่วยรวมที่แม่ของเธออยู่เตียงด้านในสุดติดหน้าต่าง เมื่อเดือนก่อนผู้ป่วยเยอะจนล้นออกไปที่ระเบียงเลยละ แต่ตอนนี้ก็กลับมาเป็นปกติแล้ว คือแค่เต็มห้องเหมือนเดิม
นี่ถ้าสายใจรู้ว่าวาดฝันเอาบ้านไปจำนองธนาคารเพื่อเอาเงินมารักษาวรรณีรวมถึงค่าแอดมิดในแต่ละวัน สายใจคงสงสารเด็กรุ่นลูกมากกว่านี้อีก
แต่วาดฝันไม่ใช่คนช่างพูด เธอเก็บทุกอย่างไว้ในใจ เล่าให้แค่เพื่อนสนิทแบบอรวีฟัง วรรณีเองยังไม่รู้เลยว่าบ้านถูกนำไปจำนองโดยที่วาดฝันแอบปั๊มลายนิ้วมือของแม่ ตอนที่แม่หลับอยู่ ในหนังสือมอบอำนาจ
ถ้าแม่รู้ละก็...
วาดฝั
