“ที่ท่านแต่งกับข้า เพราะต้องการสืบเรื่องนี้หรอกหรือ”
“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว งานแต่งของเราไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่อง-”
“หึ ท่านมิต้องร้อนรนถึงเพียงนั้น อันที่จริงข้าก็คิดไว้อยู่แล้วว่าต้องเป็นเช่นนี้ แต่ท่านมิจำเป็นต้องฝืนใจตนเองถึงเพียงนี้” รอยยิ้มที่เผยออกมา ไม่ได้ส่งไปถึงดวงตาเลยสักนิด รับรู้ได้เลยว่าคนพูดไม่ได้รู้สึกดี
“ข้ามิได้ฝืนใจ”
“ช่างเถิดเจ้าค่ะ เอาเป็นว่าเรื่องท่านพ่อ ข้าเองก็รู้เพียงว่าท่านไปพบองค์รัชทายาท แล้วจากนั้นก็ไม่ได้กลับมาที่เรือนอีกเลย ผ่านไปสองสามวัน ท่านปู่จึงมาบอกว่าท่านพ่อตกหน้าผาเสียชีวิต”
“…”
“ท่านปู่เอ่ยว่าสภาพศพไม่น่ามอง จึงไม่ให้ข้ากับน้องชายเข้าไปดู หลังจากที่ท่านพ่อเสีย ก็มีคนของทางการเข้ามาสอบถาม แต่ท่านปู่ก็บอกอย่างที่เคยพูดกับพวกข้า”
“…” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันแน่น เรื่องการตายของท่านราชครูจ้าว มีสิ่งที่น่าสงสัยอยู่หลายอย่าง
ทั้งเรื่องที่ท่านราชครูออกไป
