“สวัสดีครับ” สองหนุ่มที่เพิ่งเปิดประตูเข้ามา กล่าวทักทายคีรีแล้วยกมือไหว้ท่านด้วย
“หมอเมฆมาใกล้ๆ พ่อสิ” คีรีเรียกชื่อเขาอย่างสนิทสนม
“เนเน่พูดชมหมอเมฆมาตั้งแต่เช้าแล้ว จนคุณพ่ออยากรู้จัก” คำพูดของคีรีทำให้ลูกสาวคนโตนั่งหน้าแดง แล้วหันไปยิ้มให้กับเขา
“หมอเมฆจบปีนี้แล้วเหรอ” คุณพ่อถามด้วยน้ำเสียงเป็นกันเอง
“ครับ กลับไปก็เข้ามหาลัยอีกเดือนหนึ่ง ก็จะไปประจำที่โรงพยาบาลกระบี่ครับ”
คำว่ากระบี่ทำให้คีรีถอนหายใจ ก่อนจะปรับสีหน้าที่ห่อเหี่ยวให้เป็นปกติ เขาสูญเสียภรรยาอันเป็นที่รักยิ่งที่กระบี่ไปเมื่อยี่สิบกว่าปีที่แล้ว ไม่มีวันไหนที่เขาจะลืมได้
“อ้อ... หมอเมฆเป็นคนกระบี่เหรอ”
“ครับ พ่อกับแม่เป็นคนกระบี่ครับ” คีรีพยักหน้า
“พ่อแม่ทำงานอะไร” คีรีเริ่มซัก เพราะรู้ว่าชายหนุ่มเป็นคนพิเศษของลูกสาว เขาก็แค่อยากจะรู้จักพื้นเพของชายหนุ่มเอาไว้บ้าง
“คุณลุงครับ” หมอกโพล่งปากเรียกคีรีขึ้นมาทันที เ
