“ จะไปไหน ”
“กลับ นายจะได้จัดการธุระของตัวเองไง ” เธอสบตากับจินอยู่ครู่หนึ่งสลับกับมองเด็กสาวไอด้าที่ยืนกอดร่างสูงไว้แน่นไม่ยอมปล่อย แกะฝ่ามือแข็งออกจากต้นแขนของตัวเองได้ก็เดินออกจากห้องไปโดยไม่ได้สนใจภาพบาดตาบาดใจของคนทั้งคู่
เธอรู้สึกผิดหวังนิดหน่อยคิดว่าจินอาจจะเดินตามออกมาแต่กลับไม่เป็นอย่างที่คิดไว้ ร่างสูงยืนนิ่งเฉยอยู่ที่เดิมมีเพียงสายตาคมที่สะท้อนอารมณ์บางอย่างขณะมองตามหลังหญิงสาวออกไปเท่านั้น เสียงสะอื้นไห้และเสียงออดอ้อนฉอเลาะของไอด้ายังลอยเข้าหูเป็นระยะกระทั่งหญิงสาวเดินออกจากห้องพักไป
สองเท้าเดินย่ำไปตามฟุตบาธขณะที่หัวสมองครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้น จินไม่ได้ส่งข้อความหรือโทรมา ..ความเงียบของอีกฝ่ายทำให้เธอรู้สึกว้าวุ่นใจ ริมฝีปากพ่นลมหายใจออกมาเบาๆ เมื่อก่อนเธอแทบไม่รู้สึกอะไรเวลาที่เห็นจินอยู่กับผู้หญิงคนอื่น แต่ตอนนี้มันกลับไม่เป็นแบบนั้นแล้ว รู้สึกเจ็บแปล
