ตอนที่ 9 สนามอารมณ์
1199 คำ
ประตูห้องเปิดออก ร่างสูงใหญ่ก้าวมาหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงาน เจ้าของเหลือบมอง แล้วผสานมือด้านหน้าแววตาเยือกเย็น กรามขบแน่น ครึ่งเดือนแล้ว หวังว่าคราวนี้ ตนเองคงไม่ผิดหวังอีก
“มีอะไรก็ว่ามาราฟ!” เขาบอกลูกน้องเสียงแข็ง
“ผมสืบหาที่อยู่ของคุณหนูเซเนียได้แล้วครับ”
“จะรออะไร รีบเตรียมรถเดินทางได้เลย!”
ราฟก้มศีรษะ “ครับ”
กว่าห้าชั่วโมง เดินทางมาถึงตลาด ผู้คนไม่มากนัก ดีทริสกวาดตามองรอบ ๆ จนกระทั่งรถจอดที่บ้านหลังหนึ่ง ไม่ใหญ่มากนัก ทว่าบรรยากาศกลับงดงามน่าชื่นชม เขาลงจากรถ แล้วหยุดยืนหน้าประตู โดยมีราฟเป็นคนเคาะ
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะดังแว่ว คนในบ้านออกมา บีน่าเปิดประตูจ้องมองไปยังชายแปลกหน้า ราวกับเจอเทพบุตร ดวงตาเบิกกว้างสีหน้าตื่นตะลึง ไม่คิดเลยว่าจะเจอชายหล่อเหลา อยู่แถบชานเมืองเช่นนี้ บีน่ายกยิ้มยั่ว แล้วนำผมทัดหูท่าทางเอียงอาย
“มาหาใครเหรอคะ?”
คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน
“ฉันมาหาเซเนีย เธออยู่ที่ไหน!” น้ำเสียงแข็งกระด้าง ทำเอาบีน่าชะงัก รู้สึกกังวลขึ้นมา หรือชายคนนี้ จะเป็นคนที่คุณหนูพยายามหนีมา หล่อขนาดนี้คุณหนูจะหนีมาทำไมกัน
“เอ่อ... คุณชื่ออะไร ฉันจำเป็นต้องไปบอกคุณหนูก่อน” เธอโพลงออกมา แล้วยกมือปิดปาก เพราะคุณหนูเคยเตือน ว่าไม่ให้เธอบอกว่าคุณหนูอยู่ที่นี่
ดวงตาคมกริบหรี่ลง จ้องมองแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก
“เธอไม่ต้องไปบอกหรอก ฉันจะเข้าไปเลยแล้วกัน!” เขาตัดบท แล้วเดินเข้าสู่ด้านในทันที บีน่าพยายามขัดขวาง กลับถูกบอดี้การ์ดคนอื่น คุมตัวไว้
“คุณหนูเซเนีย หนีเร็วเข้า พวกเขามาแล้ว!” เธอตะโกนลั่นไล่หลัง ทำให้เขาหันกลับมา ส่งสายตาให้กับลูกน้อง
บอดี้การ์ดคนอื่น แล้วปิดปาก แล้วผลักดันบีน่าใส่ไว้ในรถ เพื่อป้องกันไม่ให้สร้างความวุ่นวาย บีน่าดิ้นรนขัดขืน พยายามตะเกียกตะกาย เพื่อเข้าไปช่วยเหลือคุณหนู แต่ไม่อาจทำได้อย่างใจคิด ดีทริสก้าวเข้าสู่ด้านใน จังหวะเดียวกันนั้น หญิงสาววิ่งลงบันไดมา ดวงตาสบกัน เซเนียชะงักร่างกายสั่นสะท้าน เดน่าตระหนกตกใจ รีบกอดคุณหนูเอาไว้แน่น
“กล้ามากเลยนะเซเนีย ที่หลอกฉันแบบนี้!” ดีทริสเอ่ยปาก แล้วกัดฟันกรอด
“อย่าทำอะไรคุณหนูเลยนะคะ ท่านดีทริส คุณหนูแค่ไม่อยากถูกบังคับให้แต่งงาน โดยที่ไม่ได้รัก” เดน่าพยายามอธิบาย
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณเดน่า ราฟพาตัวเดน่าออกไป!”
“หยุดนะ! อย่านะ! อย่ามายุ่งกับแม่นมของฉัน!” เซเนียร้องบอกเสียงหลง
ทว่าราฟกับลูกน้องไม่ฟัง แม้เซเนียจะยื้อแย่งแม่นมเท่าไหร่ กลับไม่อาจสู้แรงบุรุษได้ เดน่าถูกพาตัวไป ในห้องเหลือเพียงเธอกับเขา ยืนเผชิญหน้ากันอยู่ เซเนียกัดริมฝีปาก เพื่อข่มความรู้สึก เธออยากกรีดร้อง แต่กลับต้องรักษาท่าที ไม่อาจทำตามใจตนเองได้
“ตอนนี้ ฉันจะไม่แลกเปลี่ยนอะไรกับเธออีกแล้วเซเนีย เพราะฉันถือว่าข้อตกลงของเรามันสิ้นสุด ตั้งแต่ที่เธอคิดหนี!”
ริมฝีปากบางเม้มแน่น น้ำตาคลอ
“ฉันไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรเลย ทั้งที่มันคือชีวิตฉัน!” เซเนียตะโกนลั่น อย่างเหลืออด
“ไม่มี! เธอไม่มีสิทธิ์เลือกอะไรทั้งนั้น!”
“ดีทริส มันจะมากไปไหม คุณบังคับฉันให้แต่งงานด้วย เพราะผลประโยชน์เนี่ยนะ!”
“ก็ใช่ไง หรือเธอคิดว่ามีเหตุผลอื่นเซเนีย” เขาคงไม่กล้ายอมรับความจริงหรอก ว่ารสชาติริมฝีปากในครานั้น มันตราตรึงเสียเหลือเกิน
“ฉันไม่มีวันกลับไป!” หญิงสาวยืนยันหนักแน่น
“ฉันไม่สนหรอกเซเนีย!”
สองเท้าก้าวเข้าหา หญิงสาวตระหนกถอยหลัง หันกายกลับคิดวิ่งหนี ทว่าเอวบางกลับถูกคว้าไว้อย่างรวดเร็ว ร่างบางถูกอุ้มพาดบ่าพาไปยังรถ เซเนียดิ้นรนกรีดร้องตลอดเส้นทาง
“ปล่อยฉันนะ ปล่อย!”
เธอถูกพามายัดไว้ในรถ เซเนียคิดหนี แต่กลับถูกเขาคว้าตัวไว้ แล้วสั่งให้คนขับออกรถในทันที มือบางยกทุบตีเป็นพัลวัน ดีทริสจับข้อมือสองข้าง หรี่ตามอง ขบกรามกัดฟันแน่น
“หยุดดื้นด้านได้แล้วเซเนีย อย่าให้ฉันหมดความอดทน!”
“คุณต่างที่ดื้อด้าน คุณไม่ควรมายุ่งกับฉันอีก ในเมื่อฉันเลือกจากมาแล้ว!”
เขาหัวเราะในลำคอ “เธอรู้ไหมว่าการหลอกใช้คนอื่น เพื่อให้ตัวเองรอด มันเป็นการกระทำที่เลวร้ายแค่ไหน คนที่ช่วยให้เธอหนีไปได้ ตอนนี้กำลังถูกขังอยู่ เธอรู้สึกยังไงบ้างล่ะเซเนีย ยังมีความสุขอยู่ไหม กับสิ่งที่เธอกระทำ!”
เซเนียชะงัก ดวงตาไหววูบ เรต้าถูกขังงั้นเหรอ ไม่คิดเลยว่าดีทริส จะลงโทษหนักขนาดนี้
“คุณทำแบบนี้ทำไม เรต้าคือผู้หญิงของคุณไม่ใช่หรือไง!”
“แล้วยังไง! คนของฉันทำผิด ฉันมีสิทธิ์ตัดสินโทษทั้งนั้น!”
ร่างบางดิ้นรน เพื่อให้เรียวแขนหลุดจากพันธนาการ เจ็บใจเหลือเกิน ที่ไม่อาจทำอะไรผู้ชายคนนี้ได้เลย มันทรมานจริง ๆ ที่ต้องเจอกับผู้ชายอย่างดีทริส เราไม่ควรพบกันเลย
“ปล่อยฉันดีทริส ฉันเกลียดคุณ เกลียดที่สุด!” หญิงสาวกรีดร้องดิ้นรน
“หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้เซเนีย ถ้าเธอยังดิ้นรน หรือหาทางหนีไปจากฉันอีก ฉันจะฆ่าเรต้าซะ!”
เซเนียหยุดชะงัก ดวงตาเบิกกว้าง จ้องมองอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน น้ำตาไหลอาบแก้ม อย่างไม่รู้ตัว
“ไอ้สารเลว!” เธอพ่นคำด่าออกมา “แกมันเลว ฉันเกลียดคนอย่างแกที่สุด!”
“ด่าออกมาเลยเซเนีย ถ้ามันทำให้เธอสบายใจ คนอย่างฉันเลวได้มากกว่านี้อีกเซเนีย!”
ไม่ทันขาดคำ ริมฝีปากถูกฉกฉวยอย่างรวดเร็ว ร่างบางดิ้นรนในอ้อมแขน น้ำตาไหลออกมาไม่ขาด ลิ้นร้อนตวัดควานหาความหวานในโพรงปาก แม้อีกคนจะไม่ยินยอม แต่เขากลับใช้กำลังบังคับ จนเธอต้องจำเปิดปาก มือหนาลูบไล้ตามเรือนร่างอย่างไรปรานี ชุดเดรสสีเหลืองอ่อนถูกกระชากจนขาด
แควก!
เซเนียดิ้นรน สะอื้นออกมาไม่หยุด พยายามผลักดันอีกฝ่ายออก หัวใจเต้นหนักเพราะความกลัว เมื่อเขาถอนริมฝีปาก เธอกรีดร้องออกมาในทันที
“ไม่! อย่านะ! อย่าทำกับฉันแบบนี้!” เธอร้องบอก น้ำเสียงสั่น
ดีทริสชะงักเมื่อเห็นสภาพอีกฝ่าย ยอมผละห่าง เพราะไม่อยากให้ลูกน้อง เห็นว่าที่ภรรยาในสภาพไม่ดี รีบหยิบเสื้อแขนยาวมาคลุกร่างบางไว้ แล้วจ้องมอง พร้อมแสยะยิ้ม
“ทีหลังอย่าปากเก่งอีก ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่หยุดแค่นี้แน่!”
เธอรีบหันหนี กอดตัวเองสั่นเทาด้วยความกลัว ดีทริสไม่เคยปรานีใคร ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกินกว่าจะหาทางรับมือ เธอควรทำอย่างไรดี อยากหนีไปมากเหลือเกิน คิดถึงความสุขก่อนหน้า ที่ไม่มีอีกแล้ว
- ผู้เขียน
