บทที่ 16
“ชิริน...ผมจำคุณได้ทุกอย่าง ทั้งเสียงลมหายใจของคุณ ปากของคุณ และ...”
ชายหนุ่มหยัดกายอยู่เหนือหญิงสาวก่อนค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเธอทีละเม็ด ชิรินหายใจแรง แรงหอบหายใจทำให้ทรวงอกแสนสวยที่ซ่อนอยู่ในชุดชั้นในลูกไม้ไหวกระเพื่อมขึ้นลง
“อย่าค่ะ...อย่า”
เธอพยายามห้ามปรามเขาด้วยการจับที่ข้อมือหนาหนักแต่ดวงตาสีอำพันเป็นประกายวาววามอาบด้วยความปรารถนารุนแรงกลับทำให้เธอไร้เรี่ยวแรงลงอย่างไม่น่าเชื่อ
“ไหนคุณบอกว่าคุณไม่มีพลังอำนาจแล้วยังไงล่ะคะ อิคารัส”
ชิรินถามเมื่อเสื้อเชิ้ตหลุดออกจากตัวและถูกโยนไปทางด้านหลังของชายหนุ่ม ท่อนบนของเธอเหลือเพียงบราเซียตัวจิ๋วที่ปกปิดทรวงอกอวบใหญ่ไว้แทบไม่มิดและมันกำลังจะหลุดตามไปอีกตัวเมื่ออิคารัสสอดมือเข้าไปใต้แผ่นหลังของเธอเพื่อปลดตะขอออกราวกับเขาชำนาญ
“นี่ไม่ใช่
