กู้เยี่ยเอ๋อร์ เด็กหญิงตัวเล็กๆที่กำพร้าแม่ อาศัยอยู่กับพี่ชายฝาแฝด บิดาและมารดาเลี้ยง ฐานะทางบ้านก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แถมแม่เลี้ยงชอบทารุณและปล่อยให้อดข้าวบ่อยครั้ง โดยที่ผู้เป็นพ่อแท้ๆก็ไม่ค่อยจะใส่ใจนัก จะมีก็แต่พี่ชายฝาแฝด นามว่ากู้หมิงเท่านั้นที่คอยดูแลปกป้องยามที่เธอเจออันตราย กู้เยี่ยเอ๋อร์มีหน้าที่ทำงานบ้าน ทั้งหมด บางครั้งก็ต้องออกไปทำงานนอกบ้านด้วยเช่นกัน เนื่องจากมารดาเลี้ยงนั้นชอบด่าทอและใช้ให้เธอทำงานเสมอ แม้แต่กับข้าวยังต้องทำ ด้วยวัยเพียงสิยเอ็ดปีที่ต้องทำทุกอย่าง จึงทำให้กู้เยี่ยเอ๋อร์ ดูเหมือนเด็กเจ็ดแปดขวบเพียงเท่านั้นเพราะได้รับสารอาหารไม่เพียงพอนั่นเอง
- ส่วนที่ 1: แนะนำตัวละครหลัก
- ส่วนที่ 2: บทยอดนิยมของแพทย์สาวชาวไร่
- ส่วนที่ 3: สิ้นสุดแพทย์สาวชาวไร่
- ส่วนที่ 4: นวนิยายที่คล้ายกับแพทย์สาวชาวไร่
ส่วนที่ 1 : แนะนำตัวละครหลัก
กู้เยี่ยเอ๋อร์ เด็กหญิงวัยเพียงสิบเอ็ดปี เป็นเด็กขี้กลัวอ่อนแอ โดนแม่เลี้ยงรังแกตลอดเวลาที่มีโอกาศ มีพี่ชายฝาแฝดชื่อกู้หมิง ฐานะทางบ้านก็ไม่ถึงกับยากจน แต่ก็ไม่ร่ำรวย พอมีพอกิน
กู้หมิง เป็นพี่ชายฝาแฝดของกู้เยี่ย รักน้องสาวมากคอยดูแลปกป้องน้องสาวตลอด ยามน้องเจ็บก็คอยหาข้าวหายาให้กิน มีก็กินด้วยกัน อดก็อดด้วยกัน
หลิวซื่อ แม่เลี้ยงของ กู้เยี่ยและกู้หมิง นางไม่ชอบลูกเลี้ยงของนางทั้งสองคน แต่จะคอยกลั่นแกล้งกู้เยี่ยมากกว่าเพราะกู้เยี่ยเป็นเด็กที่อ่อนแอ และขี้กลัวคน ชอบให้อดข้าว และใช้งานหนักๆ
กู้เฉียว บิดาแท้ๆของกู้เยี่ยและกู้หมิง มีภรรยาใหม่คือหลิวซื่อ มีลูกชายที่เกิดจากหลิวซื่อสองคน มีนามว่าต้าจ้วย และเสี่ยวจ้วง
หลิงเจวี๋ยเฉิน ชายผู้นี้คือหลานปู่สายตรงของท่านอ๋อง เป็นบุรุษหนุ่มรูปงามในวัยเพียงสิบแปดปีเท่านั้น และยังเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งแคว้นเหยียนอีกทั้งยังมีฉายาว่าเทพแห่งค่ายพล ที่ศัตรูต่างเกรงกลัว เพียงแค่ได้ยินชื่อของเขาเท่านั้น
ส่วนที่ 2 : บทยอดนิยมของแพทย์สาวชาวไร่
บทมีทั้งหมด 416 บท เมื่อฤดุเก็บเกี่ยวผ่านพ้นไปแล้ว คนในหมู่บ้านต่างก็พากันเข้าป่าขึ้นเขาเพื่อไปเก็บของป่า ที่มีทั้งเมล็ดสนเห็ดหูหนูเห็ดป่าต่างๆ และผัดชนิดอื่นๆอีกเป็นจำนวนมาก กู้เยี่ยจึงตามกู้หมิงเข้าไปในป่ากลางหุบเขา เพื่อที่จะช่วยพี่ชายหาของป่า เมื่อเดินไปเรื่อยๆก็เจอเข้ากับต้นถั่วเจินจื่อ ต่างก็แยกย้ายกันไปพวกผู้ชายก็ปืนขึ้นไปบนต้นเพื่อเขย่า พวกผู้หญิงก็คอยเก็บที่หล่นตามพื้นหลังจากช่วยกันเก็บจนหมดกู้เยี่ยก็มองไปรอบๆเพื่อหาสิ่งของที่สามารถเก็บได้อีก พลันสายตาก็เจอเข้ากับเห็ดหลินจือดำ ไม่รอช้าก็รีบตรงเข้าไปเก็บ ทันใดนั้นเองกิ่งไม้ที่เหยียบอยู่ กลับมีเสียงดังเปรี๊ยะ ทำให้สายตามองดูกิ่งไม้ จะเดินกลับเข้ามาก็ไม่ทันเสียแล้ว กิ่งไม้หักทันใด คิดว่าตนเองจะไม่รอดแน่แล้วจึงหลับตาลงทันใด แต่แล้วทำไมถึงไม่เจ็บล่ะเมื่อลืมตาขึ้นมาก็พบว่ามีเถาวัลย์มาพันอยู่ที่เอว จึงค่อยๆเงยหน้าขึ้น พลันทุกสิ่งหยุดเคลี่อนไหว ชายใดกันเนี่หล่อไม่มีที่ติ เป็นเทพเทวดามาช่วยเราแน่ๆ กู้เยี่ยเอ๋อร์ได้แต่ตกตะลึงตาค้าง เค้าเป็นใครกันถูกใจกู้เยี่ยเอ๋อร์ยิ่งนัก โปรดติดตามตอนต่อไป
ส่วนที่ 3 : สิ้นสุดแพทย์สาวชาวไร่
กู้เยี่ยเอ๋อร์เป็นเด็กหญิงสาวที่ถูกมารดาเลี้ยงรังแกบ่อยๆเพราะไม่ชอบหน้า เหตุการณ์ครั้งล่าสุดที่ทำให้กู้เยี่ยเอ๋อร์ต้องไปนอนตายอยู่กลางป่าก็คงเป็นเพราะมารดาเลี้ยงนามว่าหลิวซื่อ เพียงแต่ไม่รู้ด้วยสาเหตุใดจึงทำให้กู้เยี่ยเอ๋อร์คนเก่าต้องตาย แต่กระนั้นก็ไม่มัวมานั่งหาคำตอบให้เสียเวลา ในเมื่อได้โอกาสมาเกิดใหม่ในร่างเด็กผุ้หญิงคนนี้แล้วแม้จะเป็นเด็กที่ไม่แข็งแรงร่างกายซูบผอม กว่าเด็กทั่วไปทำให้การเจริญเติบโตช้ากว่าเด็กคนอื่นๆในวัยเดียวกัน แต่ก็สามารถฟื้นฟูและรักษาได้ในเมื่อกู้เยี่ยเอ๋อร์คนใหม่คนนี้เป็นคนที่เก่งเรื่องสมุนไพร ฉะนั้นกู้เยี่ยเอ๋อร์จะต้องเป็นเด็กสาวที่สมบูรณ์แข็งแรงเหมือนกับเด็กทั่วไปได้อย่างแน่นอน และใครที่เคยรังแกนางไว้ต่อจากนี้ไปจะเอาคืนให้หมดทุกคน โดยเฉพาะมารดาเลี้ยงของกุ้เยี่ยเอ๋อร์นามว่า หลิวซื่อนั่นเอง นางร้ายกาจเพียงใดทุกคนในหมู่บ้านนั้นต่างรู้ดี บิดาเองก็รู้แต่เลือกที่จะปล่อยผ่านมาตลอด หลังจากนี้ต่อไปจะต้องดูแลและป้กป้องร่างนี้อย่างดีที่สุด มาติดตามกันต่อไปว่ากู้เยี่ยเอ๋อจะเปลี่ยนแปลงไปมากขนาดไหน
ส่วนที่ 4 : นวนิยายที่คล้ายกับแพทย์สาวชาวไร่
เรื่อง หนิงลู่ซือ เป็นเรื่องราวของหญิงสาวคนหนึ่งที่เดินอยู่ดีๆ ก็โดนลูกหลงจากกลุ่มวัยรุ่นที่กำลังยกพวกตีกันโดยการโดนกระสุนหนึ่งนัดเข้าจังๆจึงทำให้นางเสียชีวิตทันที แต่แล้วเมื่รู้สึกตัวอีครั้ง ก็พบว่าตนเองนั้นย้อนเวลามายุคโบราณ ไปอยู่ในร่างของเด็กสาวนามว่าหนิงลู่ซือผู้แข็งแกร่ง เธออาศัยอยู่กับน้องสาวนามว่าหนิงลี่อินแค่สองคน อยู่ในหมู่บ้านเล็กๆบิดามารดาเสียชีวิตหมดแล้ว เมื่อมีกันอยู่เพียงสองคน พี่สาวก็ต้องเป็นเสาหลักของบ้าน หาเลี้ยงน้องสาวเพียงคนเดียว อยู่กันอย่างพอเพียง มักจะชวนกันขึ้นเขาเพื่อไปเก็บของป่าที่สามารถนำมาเป็นอาหารได้ หลังจากเก็บของที่ต้องการหมดแล้ว สายตาก็เหลือบไปเห็นสมุนไพรชนิดหนึ่ง ชื่อหญ้าลิ้นงู มีสรรพคุณมากมายเช่น แก้ร้อนใน ขับพิษ แก้ปวดฟัน และทำให้ลำไส้เย็น จึงพากันเก็บกลับบ้านไปเป็นจำนวนมาก ส่วนหนึ่งเก็บไว้ใช้ และส่วนหนึ่งนำไปขาย วันรุ่งขึ้นก็นำหญ้าลิ้นงูไปขายในเมืองได้เงินเยอะทีเดียว นางสัญญาว่าไม่ว่าอย่างไรเสียนางจะดูแลน้องสาวคนนี้ให้ดีที่สุด จะทำทุกอย่างเพื่อเราสองคน
