กู้อี้ชินวางแผนร้ายจับนายพรานคนหนึ่งมาเป็นสามีสร้างความอับอายให้กับครอบครัวสุดท้ายก็ถูกตัดขาด หนำซ้ำอยู่กินกันได้แค่หนึ่งเดือนสามีต้องกลับไปเป็นทหาร
จนตอนนี้ผ่านไปห้าปีแล้วก็ยังไม่กลับมา แถมยังของทิ้งท้ายไว้ก่อนไปในท้องของเธอ แล้วออกมาเป็นลูกชายหนึ่งคน ทว่านางไม่สนใจไยดีลูกชายเลยสักนิด วันๆ ไม่ทำอะไรร้องห่มร้องไห้พร่ำเพ้อหาแต่สามีผู้เป็นที่รัก ชีวิตอยู่รอดมาได้จนถึงทุกวันนี้ก็ได้บุตรชายป้อนข้าวให้กิน
แนะนำนิยายสนุกๆ: คลั่งรักเมียเก็บ…ตก
- ส่วนที่ 1: การตั้งค่าของตัวละครในครอบครัวตัวป่วน
- ส่วนที่ 2: ตอนจบจะดราม่าหรือแฮปปี้กับครอบครัวตัวป่วน
- ส่วนที่ 3: บทแนะนำเกี่ยวกับครอบครัวตัวป่วน
- ส่วนที่ 4: ความคิดเห็นเรื่องครอบครัวตัวป่วน
ส่วนที่ 1: การตั้งค่าของตัวละครในครอบครัวตัวป่วน
กู้อี้ซิน :ในโลกปัจจุบันเธอคือผู้สืบทอดธุรกิจบริหารห้างสรรพสินค้ามาจากบิดารวมถึงโรงแรมในเครืออีกมากมาย เมื่อทะลุมิติมายังอีกโลกกู้อี้ซินคือบุตรสาวคนเดียวของตระกูลกู้ นางมีพี่ชายและน้องชายอย่างละหนึ่งคน กู้อี้ซินโกรธที่บิดามารดาจะส่งนางให้เป็นอนุของเศรษฐีในอำเภอทั้งที่ตนแอบชอบพ่อของเสี่ยวหนานหนาน นางจึงใช้วางแผนจนทำให้สกุลกู้อับอาย บิดาจึงเอ่ยปากตัดขาดความเป็นพ่อลูกกัน
เสี่ยวหนานหนาน :บุตรชายเพียงคนเดียวของกู้อี้ซิน อายุ 4 ขวบ เป็นเด็กร่าเริง มองโลกในแง่ดี คิดบวก และยังขยันช่วยกู้อี้ซินทำงานทุกอย่าง ก่อนหน้านี้เสี่ยวหนานหนานรับจ้างเพื่อหาเงินมาซื้อข้าวเลี้ยงมารดาที่ตรอมใจเรื่องบิดา
กู้อี้ฝาน :น้องชายของกู้อี้ซิน มีใจใฝ่เรียกชอบอ่านตำราหนังสือ มุ่งมั่นสอบเป็นบัณฑิตให้ได้ ยามว่างก็มักจะมาช่วยพี่สาวขายของและช่วยเลี้ยงหลานชายไปด้วย
ส่วนที่ 2: ตอนจบจะดราม่าหรือแฮปปี้กับครอบครัวตัวป่วน
เรื่องครอบครัวตัวป่วนตอนจบแบบแฮปปี้ครอบครัวสุขสันต์อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา เพราะความผูกพันทำให้กู้อี้ซินรู้สึกขาดไม่ได้ ไม่คิดจะหวนกลับไปยังโลกที่ตัวเองมา อีกทั้งผู้เป็นสามีอย่างเกาหยวนก็กลับมาจากการเป็นทหารพร้อมด้วยยศตำแหน่ง
ทั้งสองปรับความเข้าใจกัน เริ่มเริ่มต้นกันใหม่อีกทั้ง มีทายาทตัวน้อยบุตรชายอีกคนกับบุตรสาวตัวน้อยเป็นของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับทั้งสอง ใครจะไปคิดละว่ากู้อี้ซินจะมีลูกๆ น่ารัก มีสามีปากหนักที่ยิ่งแก่ก็ยิ่งหยอดคำหวานใส่กันจนบรรดาลูกสาวลูกชายมองบนใส่หลายครั้ง
ส่วนที่ 3: บทแนะนำเกี่ยวกับครอบครัวตัวป่วน
ตอนที่ 1 :ลูกชายของเธอ
กู้อี้ซินทะลุมิติมายังช่วงเวลาไหนก็ไม่รู้ ความทรงจำร่างเดิมหลั่งไหลเข้ามาทำให้รู้ว่าเธออยู่ในร่างที่ไม่เอาไหนร่างหนึ่งและยังมีลูกชายหนึ่งคนอายุสี่ขวบ ชื่อ เสี่ยวหนานหนาน ร่างกายผอมแห้ง ขาดสารอาหาร แขนขาเล็กมีแต่กระดูกไม่ต่างอะไรกับตะเกือบสองคู่ สาเหตุมาจากเจ้าของร่างเดิมที่เป็นแม่
ไม่ได้ทำมาหากินเลี้ยงดู เสี่ยวหนานหนานต้องจับจ้างเล็กๆ น้อยๆ เพื่อหาเลี้ยงมารดาและตัวเอง เมื่อกู้อี้ซินมาอยู่ในร่างนางจึงรับกับสภาพความเป็นอยู่ไม่ไหว จึงลุกขึ้นมาทำความสะอาดบ้าน แล้วยังออกไปหาของกินเก็บผัก หาปลา หาได้ปลาก็จะเอาไปขายได้เงินมาใช้สอย
ตอนที่ 6 : มารไม่มีบารมีไม่เกิด
กู้อี้ซินนั่งเกวียนมากับเสี่ยวหนานหนานจับจองเช่าพื้นที่ที่ตลาดตั้งแต่เช้าเพื่อขายไข่เป็ดต้มใบชา ในระหว่างที่เสี่ยวหนานหนานกำลังจะกินไข่ต้ม ก็มีชายคนหนึ่งเดินผ่านมาจึงเอ่ยถามด้วยความแปลกประหลาดใจ เสี่ยวหนานหนานจึงขายไข่ต้มให้
1 ฟอง เมื่อได้ลองชิมชายผู้นั่นทำหน้าเคลิบเคลิ้มเอ่ยปากชมไม่หยุด หลังจากนั่นไข่ต้มใบชาของกู้อี้ซินก็ขายดีทุกวัน ทว่าอยู่ๆ ก็มีชายฉกรรจ์ห้าคนเป็นอันธพาลใหญ่มาหาเรื่อง ถือวิสาสะหยิบไข่ไปปอกกินเอง แล้วยังเรียกค่าเช่าที่ กู้อี้ซินจึงจัดการด้วยวิธีต่อสู้ กำหราบจนหัวหน้าอันธพาลไร้เรี่ยวแรงเลือดท่วมปาก สร้างความตกใจให้กับผู้คนเป็นอย่างมาก
ตอนที่ 8 :บัณฑิตผู้ยากจน
ในระหว่างเดินตลาด กู้อี้ซินเห็นกลุ่มคนอันธพาลกำลังกลั่นแกล้งชายคนหนึ่งนางจึงเข้าไปช่วยและสั่งสอนพวกอันธพาลเคาะหัวคนละห้าหกที พวกอันธพาลก็กลัวจนเยี่ยวราด จากนั่นก็เดินไปหาบัณฑิตหนุ่มหมายจะคืนตำราให้ พอเห็นใบหน้าก็ต้องอ้าปากค้าง
ชายหนุ่มตรงหน้า คือ น้องชายของร่างนี้ ตามความทรงจำของร่าง ชื่อว่า กู้อี้ฝาน นางมองน้องชายด้วยความสงสัย และชวนไปกินบะหมี่ร้านอร่อย จึงได้เอ่ยถามความเป็นอยู่ จึงได้รู้ว่า พี่ชายกับพี่สะใภ้แยกบ้านออกไปส่งเงินมาให้พ่อกับแม่น้อยนิด ท่านแม่ต้องขายนาเพื่อหาเงินมารักษาท่านพ่อ
ส่วนที่ 4:ความคิดเห็นเรื่องครอบครัวตัวป่วน
เปิดเรื่องมาก็ชวนให้ลุ้นให้ติดตามแล้วว่ากู้อี้ซินทะลุมิติมาอยู่ในอีกโลกที่ไม่รู้ว่าอยู่ในช่วงสมัยไหนกับบ้านที่ทรุดโทรมพร้อมกับลูกชายอีกคน จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันได้ยังไงท่ามกลางความยากจนบวกกับกู้อี้ซินมาจากอีกโลกด้วยยิ่งแทบต้องปรับตัวกันใหม่
สำนวนการบรรยายลื่นไหลอ่านเพลินสุดๆ อีกทั้งยังไม่มีคำผิดหรือคำตกหล่นเล็ดรอดออกมา ทำให้เวลาอ่านแล้วไม่สะดุดหรือหงุดหงิดตอนเจอคำเหล่านี้ การดำเนินเรื่องของนักเขียน แต่ละตอนมักจะเหตุการณ์ให้ลุ้นได้ตลอด การวางคาแรคเตอร์ตัวละครได้สมเหตุสมผล ทิ้งปมเรื่องและคลายปมไม่รวบรัดจนเกินไปจำนวนตอนอ่านไม่ยาวเกินไปไม่สั้นเกินไป
ทำให้สามารถกลับมาอ่านซ้ำต่อได้เรื่อยๆ เป็นนิยายแนวทะลุมิติที่สำหรับตัวเราอ่านแล้วมีความชื่นชอบ หลัก ๆ เลยก็คือจำนวนไม่ยาวมาก เดินเรื่องได้ฉับไว ไม่ยืดเยื้อหรือรวบรัดเกิน ทยอยคลายปมแต่ละจุดเรื่อยๆ ให้นักอ่านได้ลุ้นไปกับตัวละครในเรื่อง
