เพราะอำนาจ ทำให้เขาและใครหลายคนอยากได้ตัวเธอ แม้พยายามหนีสักเท่าไหร่แต่กลับไม่พ้น เธอจำต้องพึ่งพาเขาเพื่อเปิดโปงแผนการร้าย ที่ทำลายครอบครัวในอดีต ถึงต้องยอมเสียอะไรมากมายแค่ไหนก็ตาม “หยุดดื้นด้านได้แล้วเซเนีย อย่าให้ฉันหมดความอดทน!” “คุณต่างที่ดื้อด้าน คุณไม่ควรมายุ่งกับฉันอีก ในเมื่อฉันเลือกจากมาแล้ว!” เขาหัวเราะในลำคอ “เธอรู้ไหมว่าการหลอกใช้คนอื่น เพื่อให้ตัวเองรอด มันเป็นการกระทำที่เลวร้ายแค่ไหน คนที่ช่วยให้เธอหนีไปได้ ตอนนี้กำลังถูกขังอยู่ เธอรู้สึกยังไงบ้างล่ะเซเนีย ยังมีความสุขอยู่ไหม กับสิ่งที่เธอกระทำ!” เซเนียชะงัก ดวงตาไหววูบ เรต้าถูกขังงั้นเหรอ ไม่คิดเลยว่าดีทริส จะลงโทษหนักขนาดนี้ “คุณทำแบบนี้ทำไม เรต้าคือผู้หญิงของคุณไม่ใช่หรือไง!” “แล้วยังไง! คนของฉันทำผิด ฉันมีสิทธิ์ตัดสินโทษทั้งนั้น!” ร่างบางดิ้นรน เพื่อให้เรียวแขนหลุดจากพันธนาการ เจ็บใจเหลือเกิน ที่ไม่อาจทำอะไรผู้ชายคนนี้ได้เลย มันทรมานจริง ๆ ที่ต้องเจอกับผู้ชายอย่างดีทริส เราไม่ควรพบกันเลย “ปล่อยฉันดีทริส ฉันเกลียดคุณ เกลียดที่สุด!” หญิงสาวกรีดร้องดิ้นรน “หยุดดิ้นเดี๋ยวนี้เซเนีย ถ้าเธอยังดิ้นรน หรือหาทางหนีไปจากฉันอีก ฉันจะฆ่าเรต้าซะ!” เซเนียหยุดชะงัก ดวงตาเบิกกว้าง จ้องมองอย่างไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน น้ำตาไหลอาบแก้ม อย่างไม่รู้ตัว “ไอ้สารเลว!” เธอพ่นคำด่าออกมา “แกมันเลว ฉันเกลียดคนอย่างแกที่สุด!” “ด่าออกมาเลยเซเนีย ถ้ามันทำให้เธอสบายใจ คนอย่างฉันเลวได้มากกว่านี้อีกเซเนีย!” ไม่ทันขาดคำ ริมฝีปากถูกฉกฉวยอย่างรวดเร็ว ร่างบางดิ้นรนในอ้อมแขน น้ำตาไหลออกมาไม่ขาด ลิ้นร้อนตวัดควานหาความหวานในโพรงปาก แม้อีกคนจะไม่ยินยอม แต่เขากลับใช้กำลังบังคับ จนเธอต้องจำเปิดปาก มือหนาลูบไล้ตามเรือนร่างอย่างไรปรานี ชุดเดรสสีเหลืองอ่อนถูกกระชากจนขาด แควก! เซเนียดิ้นรน สะอื้นออกมาไม่หยุด พยายามผลักดันอีกฝ่ายออก หัวใจเต้นหนักเพราะความกลัว เมื่อเขาถอนริมฝีปาก เธอกรีดร้องออกมาในทันที “ไม่! อย่านะ! อย่าทำกับฉันแบบนี้!” เธอร้องบอก น้ำเสียงสั่น ดีทริสชะงักเมื่อเห็นสภาพอีกฝ่าย ยอมผละห่าง เพราะไม่อยากให้ลูกน้อง เห็นว่าที่ภรรยาในสภาพไม่ดี รีบหยิบเสื้อแขนยาวมาคลุกร่างบางไว้ แล้วจ้องมอง พร้อมแสยะยิ้ม “ทีหลังอย่าปากเก่งอีก ไม่อย่างนั้น ฉันจะไม่หยุดแค่นี้แน่!” เธอรีบหันหนี กอดตัวเองสั่นเทาด้วยความกลัว ดีทริสไม่เคยปรานีใคร ผู้ชายคนนี้น่ากลัวเกินกว่าจะหาทางรับมือ เธอควรทำอย่างไรดี อยากหนีไปมากเหลือเกิน คิดถึงความสุขก่อนหน้า ที่ไม่มีอีกแล้ว

เธอถูกน้องสาวแฟนและน้องต่างสายเลือด วางแผนขายให้เธอนอนกับมาเฟียหนุ่มอย่างราชินทร์ เมื่อตื่นมาอโรชาต้องหนีหัวซุกหัวซุน จากการถูกตามล่าจากเขา ไม่วายแฟนหนุ่มกลับมาเลิกรา เพราะถูกแฉเรื่องที่เธอไปนอนกับชายอื่น อะไรไม่่ซวยเท่า เมื่อชายที่เธอมอบกายให้ดันกลายเป็นเจ้านายใหม่ ที่เธอต้องคอยดูแล ไม่ว่าหนีไปทางไหน เขาก็คอยตาม รุกไล่ไม่ยอมหยุด แถมยังขู่ว่าจะเอาภาพที่นอนกับเขามาแฉ อโรชาเลยกลายเป็นนางบำเรอให้กับมาเฟียหนุ่มผู้เย็นชา

พิชญาภาถูกลักพาตัว โดยไม่รู้เหตุผล จนกระทั่งได้พบกับชายหน้าตาหล่อเหลา เขามอบพันธะทางร่างกายให้กับเธอ อย่างไม่เต็มใจ จนกระทั่งถูกปล่อยตัว ทว่าไม่นานนัก เธอได้พบกับเขาอีกครั้ง ในฐานะหุ้นส่วนคนใหม่ของบริษัท แต่ชายคนนี้ คนที่พ่อแนะนำว่าชื่อ อรัญกรณ์ กลับไม่ได้แค่ต้องการมาร่วมงาน แต่ต้องการเตือนความทรงจำในคืนอันเร่าร้อนระหว่างกัน พร้อมประกาศชัดว่าจะเอาคืน พี่ชายของเธอให้สาสม กับสิ่งที่ทำเอาไว้ **************************** “ตื่นแล้วงั้นเหรอ?” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยทัก คนถูกทักเย็นไปทั่วร่าง เธอสั่นเทา ก่อนหันกายเผชิญหน้า เห็นร่างสูงใหญ่ มีเพียงผ้าขนหนูพันกายเท่านั้น ยกนิ้วชี้ดวงตาเบิกกว้าง “คุณเป็นใคร! ปล่อยฉันออกไป คุณจะเข้ามาในห้องนี้ ในสภาพเกือบเปลือยไม่ได้นะ ฉันเป็นผู้หญิง หัดมียางอายซะบ้าง!” เธอพ่นคำพูดออกมา แล้วหอบหายใจ เขาหัวเราะในลำคอ “เธอนี่ตลกดีนะ แต่เผอิญฉันไม่ตลกด้วย” คนฟังหน้าซีดเผือด เธออยากตลกหรือไง สถานการณ์แบบนี้ มันทำให้ตนเองมีความสุขเหรอ “ฉันไม่ได้ตลก แค่บอกให้คุณปล่อยฉันไป เราสองคนไม่รู้จักกันสักหน่อย จับฉันมาทำไม!” “จะจับใครต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ?” เขาแสร้งย้อนถาม “ก็ใช่ไง เราสองคนไม่เคยเจอหน้า ไม่รู้จักกัน จะมาจับฉันทำไม แถมยังพาตัวฉันมาที่ห่างไกลขนาดนี้อีก มันต้องมีเหตุผลที่จับมาสิ” เขายักไหล่ “หาเอาสิเหตุผล ที่ฉันจับตัวเธอมา” “จะให้ไปหาจากไหนได้ ในเมื่อถูกขังอยู่แบบนี้!” พิชญาภาย้อนเสียงแข็ง “ก็ยังไม่ต้องไปหาหรอก เอาไว้ว่างค่อยไปหาเหตุผลที่ถูกจับมาก็ได้” คนฟังตาโต พูดบ้าอะไรออกมา ว่างงั้นเหรอ นี่มันอะไรกันเนี่ย เมื่อเห็นหญิงสาวเงียบ เขาเลยก้าวยาวมาหา พิชญาภาถอยหลังกรูด สีหน้าตื่นตระหนก “อย่าเข้ามานะ ฉันตีด้วยลิ้นชักจริงด้วย!” คนสวยส่งเสียงข่มขู่ “ตีสิ” “ฮะ!” “อยากตีก็ตีสิ ถ้าทำได้นะ” ไอ้หมอนี่มันเป็นใครกันแน่ กวนบาทาจนอยากเอาลิ้นชักเขวี้ยงให้หน้าแหกเลย เห็นหน้าไม่ชัด เลยไม่รู้ว่าเป็นศัตรูกันแต่ชาติปางไหน ถึงได้ลักพาตัวเธอมากักขังกัน “ฉันตีแน่ ถ้าคุณเข้ามาใกล้ ฉันไม่ยอมให้ทำอะไรง่าย ๆ หรอกนะ” พูดไม่ทันขาดคำ ร่างสูงใหญ่ประชิดตัวอย่างรวดเร็ว คว้าลิ้นชักเหวี่ยงลงพื้น แล้วกอดรัดร่างบางไว้ในอ้อมแขน “กรี๊ด! ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน ใครก็ได้ช่วย!” หญิงสาวกรีดร้องดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง “แหกปากร้องให้ดังไปเลย ความทรมานที่เธอได้รับวันนี้ ช่วยจำมันไว้ด้วย ออกไปจากที่นี่ อย่าลืมเอาไปเล่าให้พี่ชายเธอฟังล่ะ!” อะไรนะ? พี่ชายงั้นเหรอ ไอ้พี่เลว เคยคิดไว้แล้วว่าสักวัน พี่มันต้องโดนผู้หญิงเอาปืนยิงตายแน่ แต่ทำไมนรกถึงมาตกที่คนเป็นน้องได้เล่า ร่างบางถูกโยนลงบนเตียง พิชญาภาตะเกียกตะกายหนี แต่ข้อเท้ากลับถูกจับลากกลับมา แล้วพลิกกาย ข้อมือถูกรวบไว้เหนือศีรษะ เธอจ้องมองใบหน้าของชายแปลกหน้า แสงจันทร์ส่องผ่านหน้าต่าง จนเห็นเด่นชัด ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้าง สีหน้าตื่นตระหนก ดวงตาสีอำพัน แววตาหม่นเศร้า ผู้ชายคนนี้หล่อเหลาจนแทบลืมหายใจ แต่เหตุใดถึงได้แสดงสีหน้าราวกับคนได้รับทุกข์ทรมานแสนสาหัส เธอกลืนน้ำลายลงคอ “คุณ... อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันกลัว” พิชญาภาบอกคนด้านบนเสียงสั่นเครือ “คงมีผู้หญิงหลายคนที่ขอร้องพี่ชายเธอแบบนี้” ริมฝีปากบางเม้มสนิท “ฉันไม่เคยทำร้ายใคร ไม่เคยทำให้ใครเจ็บปวด ฉันไม่เคยทำผิดต่อใครด้วย” น้ำเสียงเธอสั่นมากขึ้น น้ำตาเริ่มเอ่อ “หรือเธอจะยอมนอนกับฉันง่าย ๆ โดยไม่ดิ้นรน ให้ต้องเจ็บตัว แบบนี้ดีไหม” ทำไมต้องนอนกับเขาด้วยล่ะ แฟนก็ไม่ใช่ คนแปลกหน้าชัด ๆ ตลกหรือไง ไอ้บ้านี่ กระนั้นก็คิดได้แค่เพียงในใจ ด่าไปเกิดเขาโมโหจับเธอโยนลงจากชั้นบน คงตายแน่ “ไม่! เราไม่ได้เป็นอะไรกัน” “ก็จะเป็นแล้วนี่ไง” “นี่คุณลักพาตัวฉันมาปล้ำงั้นเหรอ!” เธอย้อนถามสีหน้าตื่นตระหนก “ใช่! ถ้าขัดขืนล่ะนะ” “อะไรนะ?” “ถ้าไม่ดิ้น ก็คงเหมือนมีอะไรกัน แบบคนธรรมดาสามัญ” “ฮะ!” อะไรกันนี่ รู้สึกเหมือนอยากจะบ้าตาย เธอกำลังทำอะไรอยู่ที่นี่เนี่ย “นี่คุณนอนกับผู้หญิงคนอื่นหน้าตาเฉยแบบนี้เหรอ” “ฉันเป็นผู้ชายไม่คิดมากหรอกนะ เพราะไม่ว่ากับผู้หญิงคนไหน ก็มีอารมณ์ทั้งนั้น” “แต่ฉันไม่ใช่ไง ปล่อยเลยนะ!” “ปล่อยไปไม่ได้หรอก ลงทุนจับตัวมาขนาดนี้แล้ว” ริมฝีปากบางสั่นระริก “แต่ฉันไม่อยากนอนกับคุณ ต่อให้คุณหล่อมากแค่ไหนก็เถอะ”

ความแค้นของนีเอล ทำให้เขาลักพาตัวเรอามา เพื่อบังคับให้วิวาห์ แม้เธอกำลังจะแต่งงานกับคนอื่นก็ตาม เขาใช้ร่างกายข่มขู่บังคับ จนทำให้เธอต้องยอมศิโรราบ เพียงเพราะต้องการสืบหาความจริง เกี่ยวกับการตายของบิดามารดา เหตุการณ์ยิ่งซับซ้อนหนัก เมื่อคนรักของเขากลับมาทวงสิทธิ์ตนเองคืน เรอาตั้งใจคิดตีจาก แต่กลับถูกตามตัวกลับไป และบทลงโทษอันเร่าร้อนได้เกิดขึ้น เธอจำต้องยอมรับชะตากรรมอันหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างเจ็บปวด *********************** คนตัวเล็กหน้างอง้ำ ลุกยืนบิดน้ำออกจากเสื้อผ้า จังหวะนั้นดวงตาคมกริบเบิกกว้างจ้องมอง โซฟียาชะงัก เห็นสายตาก้มมองตัวเอง "ว๊าย!" รีบทิ้งกายลงในอ่างอีกครั้ง ยกมือปิดปิดตนเอง เซร์คิโอกลืนน้ำลายลงคอ จ้องมองใบหน้าอีกฝ่าย ที่แดงก่ำเพราะความอาย "จะยั่วกันเหรอ?" เขาถาม แล้วขยับมาใกล้ "อย่าเข้ามานะนีเอล!" ต่อให้อยากหนีตอนนี้คงทำไม่ได้ ในเมื่อสภาพเธอมันหมิ่นเหม่ คนถูกขู่ไม่ฟังเสียง โน้มกายเข้าหาจนอีกคนชิดริมอ่าง มือสองข้างคร่ามร่างบางไว้ ดวงตาจ้องมองใบหน้างดงาม เรอาทำให้เขาแทบคลั่ง ไม่คิดมาก่อนเลยว่า จะได้เห็นทรวดทรงโดยบังเอิญ เธอสวยงดงาม จนเขาแทบอยากกลืนกินเสียตอนนี้ "แต่งงานกับฉันเรอา" ชายหนุ่มบอกเสียงเข้ม ทำเอาคนฟังชะงัก ช้อนสายตามอง "นายกำลังข่มขู่ฉันอยู่นะ" "ฉันไม่ได้ขู่เรอา ฉันทำจริง!" เจ้าของดวงตาคู่งามนิ่งงัน สีหน้าครุ่นคิด ไม่รู้ควรหาทางออกกับเรื่องนี้อย่างไรดี "ฉันไม่แต่งกับนายหรอกนะ ฉันไม่อยากถูกบังคับแบบนี้!" "ถ้าไม่แต่ง ฉันจะทำตามใจตัวเอง จนกว่าเธอจะยอม"

เพราะแม่ถูกกระทำทางเพศ จึงก่อกำเนิดเธอขึ้นมา ทว่าเธอกับแม่กลับถูกกระทำราวกับสัตว์เลี้ยงก็ไม่ปาน แม่จึงหนีพาเธอห่างไกลให้พ้นจากครอบครัวใจร้าย จนเธอถูกอุปการะจากบิดาเลี้ยง เธอจึงเลือกเส้นทางที่จะกลับเข้าไปพบกับพ่อบังเกิดเกล้าอีกครั้ง ไม่ใช่เพื่อทดแทนคุณ แต่เพื่อแก้แค้นเอาคืน คนที่มันทำกับเธอและแม่ให้ต้องเจ็บปางตาย

เพราะถูกสามีหลอกให้แต่งงานด้วย จนกระทั่งวันหนึ่งได้รับรู้ความจริงว่า แท้จริงแล้วสามีไม่ได้รักเธอ ทิพย์วารีแบกความเสียใจจนเมามาย กระทั่งได้พบกับเขา ชายที่มอบคืนอันเร่าร้อน พร้อมสิ่งล้ำค่าติดครรภ์มา อะไรไม่ร้ายแรงเท่า เธอยังไม่ได้หย่า มิหนำซ้ำสามีที่ไม่เคยทำหน้าที่ให้กัน กลับบอกว่าต้องการเด็กในท้องไว้สืบทอดมรดก ******************** สาวเท้าขึ้นชั้นสอง มายังห้องของสามี ประตูห้องปิดสนิท แม่นวลนำกุญแจสำรองมาให้ แล้วลงไปทันที เธอไขมันเปิดอ้าออก คนในห้องคงไม่รู้ตัว เพราะเสียงสายฝนซึ่งกำลังตกกระหน่ำอยู่ในเวลานี้ เมื่อก้าวเข้าด้านใน ด้านนอกเงียบลง ได้ยินเสียงผิวเนื้อกระทบกัน เตียงกำลังเสียดสีดังเอี๊ยดอาด ติดตามด้วยเสียงครางกระหึ่มในลำคอ เธอยืนนิ่งมองภาพเบื้องหน้า ยกมือปิดปากน้ำตาไหลอาบแก้ม “กรี๊ด!” หญิงสาวกรีดร้องออกมา “ไม่จริงใช่ไหม!” คนบนเตียงชะงัก รีบหยุดกิจกรรม เขาหันมามอง “ทิพย์ คุณมาได้ยังไง!” เธอจ้องมองสามีทั้งน้ำตา ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็น นี่มันอะไรกัน ตกลงสามีเธอเป็นคนยังไงกันแน่ “ทำไมทำแบบนี้ ฉันอยากรู้นักว่าคุณทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง คุณธนานพ!” เธอกรีดร้องเสียงสั่น “ทิพย์ใจเย็นก่อน มันไม่ใช่แบบที่คุณคิด!” “ฉันเห็นกับตา จะแก้ตัวอะไรอีก ถ้าคุณไม่เคยรักฉัน ทำไมไม่บอกกันตั้งแต่แรก มาหลอกให้แต่งงานด้วยทำไมกัน!” ธนานพส่งสายตาให้คู่ขา ชายคนนั้นลงจากเตียง รวบเสื้อผ้าบนพื้น แล้วเข้าห้องน้ำไป ทิพย์วารีส่ายหน้า ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็น เธอรักเขาด้วยใจจริง แต่เขากลับหลอกลวงกันงั้นเหรอ เขาลงจากเตียง แล้วหยิบชุดคลุมมาสวมใส่ ก่อนเดินมายืนเผชิญหน้ากับภรรยา ทิพย์วารีเป็นผู้หญิงที่สวย เพียบพร้อมทุกอย่าง ทำให้เขาตั้งใจจีบเธอ เพื่อให้พ่อสบายใจ พ่อเองก็รักสะใภ้คนนี้มาก มันเป็นหนทางเดียวที่ทำให้ตนเอง รอดพ้นจากการติดตามของพ่อได้ “ผมผิดเองทิพย์ แต่ผมอยากให้คุณฟังผมหน่อยได้ไหม” ริมฝีปากบางเม้มสนิท กัดฟันแน่น ในอกรวดร้าวทรมาน “คุณทำให้ฉันเหมือนคนโง่ สวมเขาฉันมานานเท่าไหร่แล้ว!” “ทิพย์!” “ตอบมา ว่าคุณกับผู้ชายคนนั้น จริงจังหรือแค่คู่ขา!” สีหน้าคนถูกถามเครียดขึ้น ปวรุตม์คือคนที่เขารักด้วยใจจริง “ผมกับรุตม์เรารักกันก่อนที่จะเจอกับคุณ ทิพย์” เขายอมสารภาพตามตรง เสียงประตูห้องน้ำเปิดออก ปวรุตม์ก้าวเข้ามา สีหน้าเรียบนิ่ง ทอดมองผู้หญิงตรงหน้า ถ้าเขาเป็นชายแท้ คงไม่มีทางปล่อยผู้หญิงสวย ๆ แถมยังเก่งหลายด้านอย่างทิพย์วารีไปแน่ ทว่าระหว่างเขากับธนานพ มีความรัก ผูกพัน กันอย่างมากมาย เขาไม่อาจปล่อยมือจากคนที่ตัวเองรักได้ “ผมเองก็ผิดครับ ที่ยอมให้นพแต่งงานกับคุณ” ปวรุตม์บอกเสียงแผ่ว สีหน้าหม่น พูดออกมาแบบนี้ แล้วให้ทำยังไง เธอทำอะไรได้บ้าง นอกจากยอมรับชะตากรรม เกลียดตัวเองที่สุด ที่โง่งมให้ถูกหลอก สุดท้ายแล้ว ถ้าหากหย่ากันไป เธอคงกลายเป็นหญิงที่มีสามีแล้ว ทั้งที่ไม่อาจใช้ชีวิตคู่ร่วมกันได้อย่างที่ควรจะเป็น “ดี... ดีเหลือเกินนะพวกคุณ รวมหัวกันหลอก แล้วยังรวมหัวกันยอมรับผิดอีก!” “ทิพย์ผมขอโทษ คุณใจเย็นก่อนได้ไหม ผมจะได้อธิบายให้คุณฟัง” “ถ้าคุณอยากปกปิด ไม่ให้ฉันรู้เรื่องนี้ ก็ไม่ควรพาคนรักคุณมาระเริงรักกันในบ้านที่เป็นเรือนหอของเรา!” ทิพย์วารีตะโกนลั่นน้ำตานอง “พวกคุณทำร้ายฉันแบบนี้ได้ยังไง ฉันรักคุณด้วยใจจริง แต่คุณกลับหลอกลวงฉัน!” “ผมไม่มีทางเลือกเลยทิพย์ ผมไม่อยากใช้วิธีนี้ แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย คุณน่าจะเข้าใจ!” ริมฝีปากถูกกัดแน่น เลยเป็นเธอใช่ไหมที่ต้องรับกรรม “เชิญเสวยสุขกันให้พอ ฉันจะหย่ากับคุณ!” พูดจบ หญิงสาวหุนหันออกจากห้อง วิ่งตรงมายังรถตัวเอง ************************** คนร้องนิ่งงัน ยกมือปาดน้ำตา แล้วเงยมองใบหน้าอีกฝ่าย เขาหล่อเหลา มือที่แตะตรงแผงอก ก็รับรู้ได้ว่ามันมีมัดกล้ามเนื้อ ทำเอาหัวใจเต้นหนักขึ้นมา “คุณละค่ะ มีแฟนหรือยัง” “ผมโสดครับ โสดสนิทเลย” เขาบอก แล้วอมยิ้ม เธอสบตาคนพูด ความรู้สึกบางอย่างแทรกเข้ามา ถ้าหากชายคนนี้เป็นคนรัก คงดีไม่น้อย ไม่ต้องมาทนทรมานกับสามี ที่ไม่เคยรัก ซ้ำยังหลอกหลวงกันมาตลอด มือบางยกกอบกุมใบหน้าอีกฝ่าย “คืนนี้คุณว่างไหมคะ” คิ้วเข้มขมวด รู้สึกตระหนกตกใจ ต่ออากัปกิริยากะทันหัน “ทำไมครับ อยากให้ผมช่วยอะไรงั้นเหรอ” เธอส่ายหน้า “ไม่ใช่ค่ะ ฉันแค่อยากอยู่กับคุณ” “อยากอยู่กับผมงั้นเหรอ?” ทิพย์วารีสะอื้นอีกครั้ง น้ำตาไหลอาบแก้ม อายุยี่สิบเจ็ดปี ยังไม่เคยนอนกับผู้ชายเลยสักครั้ง เพราะสามีเป็นเกย์ ทำเอาเธออยากกรีดร้องออกมา รู้ไหมว่ามันทรมานมากแค่ไหน “อยู่ด้วยกันทั้งคืน” เธอบอกเสียงหวาน แล้วโน้มใบหน้าเข้าหา “เดี๋ยวก่อนครับ!” ไม่ทันได้ทักท้วง ริมฝีปากหนาถูกฉกฉวยอย่างรวดเร็ว มือบางลูบไล้แผงอก ไตรทศกระตุกยิ้มมุมปาก นับเป็นโชคดีของตัวเอง ที่ได้พบสาวสวย ยินยอมพร้อมใจถึงขนาดนี้ มือหนาโอบรัดเอวบาง รั้งท้ายทอยอีกคน ลิ้นร้อนแทรกริมฝีปาก ควานหาความหวาน กลิ่นแอลกอฮอลล์ยิ่งสร้างความรัญจวน ยามเมื่อถอนริมฝีปาก คนตัวเล็กหอบหายใจสะท้าน ใบหน้าแดงก่ำ “ยังอยากอยู่กับผมหรือเปล่าครับ” เขาแสร้งถามเสียงเย้า เธอสบตาคนพูด “อยากสิคะ ฉันแค่อยากปลดปล่อยตัวเอง ไม่อยากอดทนกับอะไรอีกแล้ว ฉันรับรองว่าฉันจะไม่วุ่นวายกับคุณแน่นอน” ยิ่งได้ยินคำนี้ ยิ่งทำเอาหัวใจชายหนุ่มเต้นหนัก กลิ่นกายสาวหอมละมุนลอยแตะจมูก ทำเอาแทบระงับอารมณ์ไว้ไม่ไหว “ไปที่ไหนกันดีล่ะครับ” เธอปรือตา ยิ้มหวาน ราวกับต้องการยั่วให้อีกฝ่าย ทำตามใจปรารถนา “ที่ไหนก็ได้ค่ะ แล้วแต่คุณ” “ถ้าคุณพูดขนาดนี้ ผมไม่เกรงใจแล้วนะครับ” เขาบอกเสียงแหบพร่า

เพราะต้องหมั้นหมายกันทั้งที่ชิงชัง ความโกรธทำให้พีรดลลากตัวนาฎสุรีย์คู่หมั้นตัวเองขึ้นเตียงอย่างไม่ตั้งใจ เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้เธอหนีหายไป ห้าปีต่อมาเธอกลับมาพบเขาอีกครั้ง พีรดลไม่แค่แสดงตัวเป็นคู่หมั้น แต่กลับทั้งรุกไล่ให้เธอยินยอมรับเขา แต่มีหรือคนอย่างนาฎสุรีย์จะยอม ไม่ว่าเขาจะมาไม้ไหน เธอพร้อมสักศึกทุกทาง **************** เพียะ! ใบหน้าหันตามแรงฝ่ามือ ชายหนุ่มนิ่งงัน มันชาไปทั้งแถบ นาฎสุรีย์มองมือตัวเอง มันกำลังสั่น เมื่อเขาหันมาสบตา เห็นสีหน้าแววตามันเปลี่ยนไป เธอชะงักตัดสินใจหันหลังคิดวิ่งหนี แต่ทว่าเรียวแขนกลับถูกคว้าเอาไว้ “คิดว่าทำแบบนี้ แล้วจะหนีไปงั้นเหรอ มันง่ายไปมั้ง” พูดจบ เขาเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียง แล้วใช้เท้าถีบประตูปิดลง ก่อนล็อคอย่างแน่หนา “ช่วยด้วย ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที!” หญิงสาวร้องลั่น “แหกปากไปเลย เอาให้ดัง ห้องฉันเป็นห้องเดียวที่ไม่มีกุญแจสำรองไข ถึงมีก็ไม่มีใครก็กล้ามายุ่งหรอกนะ เพราะฉันเป็นคนยังไง ทุกคนรู้ดี” เขาส่งเสียงข่มขู่ นาฎสุรีย์จ้องมองอีกฝ่าย กัดริมฝีปากครุ่นคิดหาทางเอาตัวรอด เธอไม่ได้อยากตบหน้าเขา แต่เพราะคำพูดนั้นมันทำให้ระงับความโกรธไว้ไม่ได้เลย “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ก็นายพูดจาไม่ให้เกียรติกันเลย!” หญิงสาวพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ ตอนนี้ตนเองตกอยู่ในสถานการณ์ เสียเปรียบอย่างรุนแรง ทว่าแววตาของอีกฝ่าย กลับไม่เย็นลงเลยแม้แต่น้อย “ตอนนี้ต่อให้พ่นอะไรออกมา มันก็ไม่มีประโยชน์แล้ว เพราะฉันไม่ให้อภัยเธอ!” เขาตวาดลั่น คนใต้ร่างสะดุ้งสีหน้าตื่นกลัว มือหนาจับสาบเสื้อ ที่เคยถูกกระชากมาก่อนหน้า ออกแรงดึง แควก! มันขาดติดมือ เจ้าของเสื้อชะงักดวงตาเบิกกว้าง กรีดร้องขึ้นมาทันที พยายามดิ้นรนผลักดันอีกฝ่ายเพื่อให้พ้นจากการโดนกระทำ แต่ทว่าอารมณ์ของเขา กลับรุนแรงเกินกว่า เรี่ยวแรงเธอจะต้านทานเอาไว้ได้ “ปล่อยฉันนะ ปล่อยฉัน ได้ยินไหม!” คนหน้ามืด ไม่ฟังเสียง ตอนนี้ในหัวเขาแค่ต้องการเอาคืน กับการกระทำไร้ซึ่งการไตร่ตรองของอีกคน คนอย่างพีรดล ไม่มีวันยอมให้ใครมาหยาม เท่าที่ผ่านก็ถือว่ายอมมามากพอแล้ว ริมฝีปากบางถูกฉกฉวยอย่างรวดเร็ว จนคนใต้ร่างร้องครางในลำคอ พยายามผลักไสอีกฝ่าย แต่ร่างกายนั้นกลับไม่สะดุ้งสะเทือนแม้แต่น้อยเลย มือหนาลูบไล้ไปตามสัดส่วน ทำเอาเลือดในกายชายหนุ่มเริ่มร้อนฉ่า กระโปรงนักศึกษาถูกรั้งออก เจ้าของน้ำตาเริ่มคลอ ความหวาดกลัวแล่นพล่าน เธอไม่น่าโมโหจนน่ามืด แล้วหลงลืมไปว่า แท้จริงแล้วพีรดลเป็นคนเช่นไร หมดสิ้นแล้วซึ่งหนทางเอาตัวรอด อยากหลับโดยไม่รับรู้อะไรอีกเลย เขาถอนริมฝีปากจ้องมองอีกคน เห็นน้ำตาเธอกำลังไหลรินออกมา ทว่ามันได้ทำให้รู้สึกสงสาร เมื่ออารมณ์ตอนนี้มันกระเจิงไปไกล นาฎสุรีย์มีดีกว่าที่คิด เรือนร่างเย้ายวน ตรงหน้าทำเอาหายใจแทบไม่ออก ตัวตนแข็งขืนจนแทบปริแตก มันกำลังต้องการปลดปล่อย “ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอโทษ ฉันผิดเอง นายอย่าทำอะไรฉันเลยนะ...” เธออ้อนวอนทั้งน้ำตา “มันสายไปแล้ว เธอไม่ควรเข้ามาที่ห้องฉันตั้งแต่แรก...” เขาตอบเสียงรอดไรฟัน จะให้ผละไปได้ยังไง ในเมื่อเธอทำให้เขาแทบคลั่งแบบนี้

จากคู่กัด กลายเป็นแอบรัก ฑิฐิทำให้สองคนไม่อาจยอมรับความรู้สึก แต่แล้วเพราะความพลั้งเผลอ ก่อเกิดเป็นโซ่ทอง มธุรดาจำต้องจากไป เพราะเขาคือคนรักของเพื่อน ส่วนเขาต้องเสียลูกและเมียไป จากความเข้าใจผิดถึงห้าปี **************** “คุณแต่งงานแล้วเหรอ” คนถูกถามชะงัก “เปล่าค่ะ ไม่ได้แต่ง” “แต่คุณมีลูกสาว” มธุรดากลืนก้อนสะอื้น รู้ว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้ และรอให้เขามายืนตรงนี้ เพราะรอคอยวันนี้มาตลอดห้าปี เชื่อว่าตนเองทำใจได้แล้ว เข้มแข็งมากพอที่จะอยู่ได้ด้วยตัวเอง “ใช่ค่ะ ฉันมีลูกสาว” เธอตอบแล้วช้อนสายตามองอีกฝ่าย “ผมไม่เข้าใจ ถ้าคุณมีลูกสาวแล้วจะไม่ได้แต่งงานได้ยังไง” ดวงตาคู่สวยเรื่อด้วยน้ำ มันกำลังไหลเอ่อออกมา เธอรีบหันหนีแล้วปาดมันออก ไม่อยากให้เขาเห็นความอ่อนแอ “ฉันท้องก่อนไปจากที่นี่ ลูกของฉันไม่มีพ่อหรอกค่ะ” คนฟังชะงักดวงตาเบิกกว้างสีหน้าตื่นตระหนก เดินเข้ามาหาจับไหล่บางไว้ แววตาไหววูบ พูดอะไรออกมา มันทำให้เขาจะบ้าตายอยู่แล้ว ไม่จริงใช่ไหม ใช่ไหม! “คุณพูดอะไรออกมาดา เด็กคนนั้นคือลูกของผมใช่ไหม ใช่หรือเปล่า!” เมธาสิทธิ์ตะโกนถามลั่น เธอสบตาอีกฝ่ายนิ่ง แล้วเม้มริมฝีปาก มือยกผลักดันให้กายออกห่าง เมธาสิทธิ์ยอมปล่อย “ใช่... ม่านน้ำคือลูกของคุณ”

ในงานวิวาห์ แม่เลี้ยง และน้องสาวต่างสายเลือก วางแผนกักขังเธอ แล้วให้น้องสาวเข้างานวิวาห์แทน มิหนำซ้ำ พ่อยังมาจบชีวิตอย่างมีปริศนา จากนั้นเธอถูกแม่เลี้ยงไล่ออกจากบ้าน ความคับแค้นสั่งสมในใจ จนกระทั่งได้พบกับเขา ชายผู้ยื่นข้อเสนอมาให้เธอ กาเรสเอนกายพิงพนักโซฟา เธอเหลือบมอง ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์อย่างร้ายกาจ “เข้าเรื่องก็แล้วกันนะครับ ที่ผมนัดคุณมาวันนี้ เพราะอยากยื่นข้อเสนอ ในสิ่งที่ผมเคยเสนอกับคุณไปก่อนหน้านั้น ถ้าหากคุณพอจำได้อยู่ ข้อเสนอที่ทำให้ผมได้จูบคุณเป็นครั้งแรก” มือบางบีบกระเป๋าสะพายตรงหน้าตักตนเองแน่น ผิวแก้มเริ่มแดงปลั่งขึ้นมา “นี่คุณ!” อรปรียากัดริมฝีปากแน่น ใบหน้าผ่าวร้อน “ผมไม่ได้ล้อเล่น ผมพูดจริง” เธอช้อนสายตามองอีกฝ่าย ดวงตากรอกไปมา ครุ่นคิดหนัก “ถ้าฉันยอมตามข้อเสนอของคุณ คุณทำอะไรให้ฉันได้บ้าง!” “ผมทำให้คุณได้หมด ขอแค่คุณต้องการ” เขาโน้มตัวมาด้านหน้า จนหญิงสาวผงะถอยห่าง “ต่อให้เป็นศัตรูกับคนทั้งโลกเพื่อคุณผมก็จะทำ!”

เพราะความผิดพลาดในค่ำคืนนั้น ทำให้นรีกานต์และกวีวัธน์ต้องแต่งงานกัน ทว่าเขากลับยังคงมีเยื่อใยต่อคนรักเก่าอยู่ เธอจำต้องเดินออกมา เพื่อให้เขาได้สมหวังกับคนรัก แม้กำลังตั้งครรภ์อยู่ก็ตาม ทว่าเขากลับตามหา เพื่อทวงสิทธิ์ของความเป็นสามีและพ่อของลูกกับเธอ ******************************* ปัง! ประตูปิดลงร่างเธอถูกโยนลงบนเตียง รีบลุกพรวด จ้องมองอีกฝ่ายแววตาตื่นตระหนก “นี่คุณทำบ้าอะไร ไม่ตลกแล้วนะ!” เธอตวาดลั่น “ฉันก็ไม่ตลกเหมือนกัน มาอยู่ที่นี่เพราะต้องการเป็นเมียฉันไม่ใช่หรือไง นี่ไง! กำลังจะทำให้ เธอมาได้จังหวะพอดีเลย ฉันกำลังว่าง กำลังโสด แต่ก่อนแต่ง ฉันขอเช็คของหน่อยก็แล้วกัน ว่ามีดีแค่ไหน!” คนตัวเมากระโจนเข้าหา นรีกานต์รู้ในทันทีว่า ชีวิตตนเองกำลังตกอยู่ในอันตรายแล้ว กระโจนหนีด้วยความหวาดกลัว วิ่งตรงไปหาประตู ทว่าเรียวแขนกลับถูกคว้าไว้ กระชากร่างบางเข้าหาจนปะทะแผงอก มือยกทุบตีจิกข่วนอีกฝ่ายไม่หยุดหย่อน แต่เหมือนเขาไม่สะเทือนเลยสักนิด “ปล่อยฉันนะ ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยที!” ไม่ทันได้ร้องขอความช่วยเหลือต่อ ริมฝีปากถูกปิดอย่างรวดเร็ว “อื้อ!” ร่างถูกตรงบนเตียง เรียวแขนรวบไว้เหนือศีรษะ น้ำตาคนโดนกระทำไหลริน เมื่อรู้ว่าตนเองหมดหนทางรอดในคราวนี้ เขาชะงักจ้องมองใบหน้าของคนใต้ร่าง น้ำตาของผู้หญิงมันไร้ความหมายสิ้นดี มารยาแบบนี้ เห็นมาจนสะอิดสะเอียนแล้ว “ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันกลัวแล้ว...” “หยุดพูดให้รำคาญสักที นอนเฉยๆ ไปเถอะ เดี๋ยวก็มีความสุขเอง!”

เพราะความจำเป็นรมิตาจำต้องเลิกรากับคนรักที่ปิดบังฐานะกับเธอว่าเป็นลูกชายประธานบริษัทยายักษ์ใหญ่ เพื่อเอาเงินไปรักษาน้อง ปวรปรัชญ์เจ็บปวดที่รับรู้ความจริง ว่าคนรักเลิกรากับเขาก็เพื่อเงิน ความแค้นปะทุในใจ สักวันเขาต้องเอาคืนเธอให้สาสม กับความเจ็บที่ได้รับในเวลานี้ แล้ววันหนึ่งปวรปรัชญ์ก็ได้รู้ความลับ แท้จริงแล้วคนรักทำงานกลางคืนด้วยการนั่งดื่มกับแขก และเต้นยั่วผู้ชายบนเวที มันทำให้เขาโกรธ และเคียดแค้นมากขึ้น โชคชะตาโคจรให้ทั้งสองได้พบกัน เมื่อน้องชายเธอการทรุดหนัก และผู้ช่วยชีวิตเพียงหนึ่งเดียวคือเขา เธอจำต้องคุกเข่าตรงหน้าเพื่อขอร้องให้เขาช่วยชีวิตน้องชาย ด้วยการบริจาคไขกระดูกให้

พิรามและเนตรดาวรู้จักกันมาตั้งแต่ยังเด็ก ทั้งสองคนไม่เคยรู้หัวใจตนเอง จนกระทั่งพิรามถูกคนรักที่ใกล้เข้าประตูวิวาห์เล่นชู้ และนั้นทำให้เขาแน่ใจว่าหัวใจอยู่ที่ใคร หากไม่ติดตรงที่ว่า ผู้หญิงที่เขาหลงรัก มีเจ้าของหัวใจแล้ว “พี่รามคิดยังไงกับเนตรคะ คิดมากกว่าน้องสาวหรือเปล่า!” เนตรดาวโพลงออกมาในที่สุด คนถูกถามนิ่งงันราวกับถูกสาป ใบหน้าคมเข้มเครียดขึ้น คำถามนี้เล่นเอาเขาไปไม่เป็นเลย หัวใจกำลังเต้นราวกับจะหลุดออกนอกร่าง พิรามพยายามควบคุมสติอารมณ์ตนเองเอาไว้ ริมฝีปากหนาเม้มแน่น เนตรดาวจ้องมองเพื่อรอคำตอบ “ทำไมถึงถามพี่” เขาย้อนถาม น้ำเสียงเครียด “เนตร... อยากให้ปัญหาระหว่างเนตรกับพี่พงษ์จบไปน่ะค่ะ พี่พงษ์เขากังวลว่าพี่รามชอบเนตร เนตรไม่อยากให้พี่พงษ์ตาหึงหวงเนตรกับพี่รามน่ะค่ะ” เธออธิบาย ซึ่งคำพูดนั้นมันเหมือนเข็มกำลังทิ่มแทงเขา พิรามพยักหน้าเข้าใจ ในอกสั่นไหว รู้อยู่แล้วว่าความสนิทสนมที่น้องสาวคนนี้มอบให้ มีแค่เพียงคำว่าพี่ชาย และเขาเองก็ยินดีรักษาสถานะเช่นนี้ ไม่กล้าเดินออกนอกเส้น เขาผสานมือด้านหน้า เนตรดาวสังเกตสีหน้าอาการแล้วรู้สึกโหวงชอบกล ทำไมพี่รามถึงไม่พูดออกมาในทันที “ตอนนี้พี่คงทำอะไรไม่ได้ นอกจากบอกความรู้สึกกับพี่ให้เนตรได้รู้” น้ำเสียงคนพูดแผ่วเบา แววตาหม่น มือหนาผสานกันแน่น หัวใจเนตรดาวเต้นหนัก หวาดหวั่นกับคำตอบขึ้นมา “ใช่เนตร พี่ชอบเนตรจริงอย่างที่พงษ์กังวล” เขาตอบตามตรง ทว่าคนฟังกลับชะงักดวงตาเบิกกว้างริมฝีปากสั่นระริก

เธอหลงรักเขามานาน แต่เรื่องทุกอย่างต้องแปรเปลี่ยนเพราะโศกนาฎกรรมครั้งนั้น เขามองเธอเป็นศัตรูหมายทำลายให้ย่อยยับ แต่เธอกลังมีเขาในหัวใจไม่เปลี่ยนแปลง ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลก เมื่อน้องชายเธอและน้องสาวของเขาหนีตามกัน เธอจึงจำต้องยอมรับโทษทัณฑ์ที่ไม่ได้ก่อ

“ออกไปนะเคเซย์ ฉันไม่เล่นด้วยหรอกนะ”เสียงสั่นบอกเขาไป แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจเอาเสียเลย อยู่ๆ สองเท้าเขาหยุดชะงักแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก พร้อมยกท่อนแขนกอดอกไว้ “เธอจะชวนฉันขึ้นเตียงใช่ไหม ถึงได้วิ่งหนีเข้ามาในห้องเพื่อล่อให้ฉันตามมา”เสียงเนือยๆ บอกออกมา แล้วมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง “ไอ้เสื้อผ้าเปียกๆ โชว์เรือนร่างว่านมมีเท่าไหร่ ก็จงใจด้วยสินะ” “พูดจาทุเรศออกมาได้ยังไง ฉันคิดแบบนั้นซะที่ไหนล่ะ นายต่างหากที่ทำตัวผิดปกติ!”

ไม่รู้ว่าเป็นคราวซวยหรือสวรรค์กลั่นแกล้งกันแน่ เมื่อไฮโซสาวสร้างข่าวฉาวไม่เว้นแต่ละวันอย่างเมริยา สิทธิศักดิ์โสภณ ต้องตกกระไดพลอยโจน ถูกจับแต่งงานกับหนุ่มรูปกายภายนอกดูสุภาพบุรุษ ท่าทางสุขุมนุ่มลึก อย่างด็อกเตอร์ กันตธร วัชรเดชานนท์ เพียงเพราะสองคนถูกแอบถ่ายขณะเข้าโรงแรมด้วยกัน ทว่าเมริยาไม่เคยคิดเลยว่า ภาพลักษณ์ของชายคนนี้แท้จริงเป็นแค่ภาพลวงตากันตธรเองก็ไม่คิดเช่นกันว่าภาพลักษณ์ของเธอแท้จริงคือสิ่งหลอกลวง เมื่อเขาไม่ใช่อย่างที่เธอคิด และเธอไม่ใช่อย่างที่เขาคิด การอยู่ร่วมบ้านจึงกลายเป็นเรื่องวุ่นปั่นป่วน ********************************* “ชุดคุณเลือกเอาเองก็แล้วกัน เผื่ออยากใส่แบบวาบหวิวโชว์เยอะๆ แบบที่คุณชอบไง” ชายหนุ่มประชดแล้วยักไหล่ คนถูกเยาะเย้ยสุดทน อารมณ์เริ่มขุ่นมัวอีกครั้ง เมริยากัดริมฝีปากแล้วจ้องมองว่าที่เจ้าบ่าว “ใช่! อย่างฉันมันต้องแหวกมันต้องเว้าเอาให้เห็นถึงข้างในนั้นล่ะถึงจะเป็นสไตล์ของฉัน!” คนสวยย้อนจ้องหน้าเขาไม่วางตา “เชิญตามสบาย อยากจะแหวกขนาดไหนก็เชิญผมไม่ว่าอะไรหรอก” เมริยาจ้องมองแผ่นหลังเขาที่หายเข้าไปในห้องลองเสื้อ มือบางกำแน่นด้วยความเดือดดาล โอ้ย! เธอโมโหจนแทบจะกระอักออกมาอยู่แล้ว ไอ้หมอนี่ต้องตายด้วยมือเธอสักวัน *********************************** เมริยาเห็นสันกรามอีกฝ่ายรู้ดีว่าเขากำลังทรมาน ค่อยๆ ใช้แขนชันกายขึ้นโน้มใบหน้าใกล้ใบหูกระซิบแผ่ว “หลับแล้วเหรอคะ คุณสามี...”คนฟังขนลุกซู่ รีบลุกพรวดขึ้นมาด้วยความตกใจ “เฮ้ย! คุณทำอะไร!”เขาร้องลั่น คนตัวเล็กลุกนั่งแสร้งยิ้มหวานยั่วยวน กันตธรอ้าปากค้างเห็นชุดที่สาวเจ้าใส่เล่นเอาใจสั่น สติแทบคงไว้ไม่อยู่ สะบัดไล่ความคิดด้านมืดออก จะตกหลุมพรางของเธอไม่ได้ “ถะ...ถอยออกไปเลยนะ ผมขอเตือนวันนี้คุณไม่ได้แอ้มผมหรอก”ชายหนุ่มบอกเสียงสั่น “แน่ใจเหรอคะที่รักขา...”หญิงสาวแสร้งลากเสียงหวานก่อนเขยิบกายเข้ามาใกล้ “ออกไปเลยคุณ ผมไม่มีวันทำอะไรคุณหรอก อย่ามาหื่นขอร้อง”กันตธรกระถดกายหนี *********************************************

จับไม่ได้นะ ตรงนั้นไม่ได้!”หญิงสาวยังคงห้ามเขาอีกครั้ง “โน้นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้! ทำไมกังสดาล! หรือว่าซิลิโคนที่เธอไปทำมามันจะทะลักออกมาหรือไง”ชายหนุ่มเริ่มฉุน เพราะมารดาดันพบรักกับหนุ่มใหญ่ทำให้นางแบบสาวซุปเปอร์สตาร์ใช้ชื่อในวงการว่า “(พราย) เภตรา” และชื่อจริง “(กั้ง) กังสดาล” ต้องเข้ามาใช้ชีวิตในบ้านหลังใหม่ โดยที่เธอไม่รู้เลยว่าลูกชายติดพ่อใหม่นั้นจะเป็นมาเฟียหนุ่มรูปหล่อเจ้าของบริษัทเบียร์คาสโนว่า ที่เคยขอซื้อน้องเธอไปนอนด้วย และในครั้งนั้นเธอได้ฝังความแค้นจนแน่นไว้กับเขา จนกระทั่งเขาและเธอได้พบหน้ากัน “ตินสูรณ์” จำได้ดีเลยว่าผู้หญิงแสนเชยเฉิ่มคนนี้ทำให้เขาต้องเขารับการรักษาเมื่อน้องชายเกือบโดนทำลายจนย่อยยับแทบจะสูญพันธ์เพราะฝีเท้าของเธอกันเลยทีเดียว เมื่อรู้ว่าเธอจะเข้ามาอยู่ร่วมบ้านในฐานะน้องสาวแผนการเอาคืนจึงเริ่มต้น ในเมื่อหวงน้องสาวนักเขาก็จะหาทางเคี้ยวน้องยัยเฉิ่มแว่นหนาเป็นการเอาคืน โดยที่เขาไม่เคยระแคะระคายเลยว่ายัยแว่นเชยเฉิ่มตรงหน้าเขาคือนางแบบสาวที่เขาตามคั่วอยู่ไม่เว้นแต่ละวัน แต่ไม่ว่าเขาจะทำเช่นไรเธอก็ไม่เคยยอมตอบรับความรู้สึกที่เขามีให้เลย และแล้ว... เหตุการณ์คับขันเกิดขึ้น ทำให้เธอต้องเผยตัวตนออกมา เขาเหมือนโดนสวมเขา โง่มาตลอด หลงให้เธอเห็นเป็นตัวตลก มาเฟียหนุ่มจึงแผลงฤทธิ์ในเมื่อเขาเป็นต่อก็ขอเอาคืนผู้หญิงที่เห็นเขาเป็นตัวตลกให้หนำใจก่อนจะสลัดทิ้งอย่างไร้เยื่อใยดีกว่า

ไคล์ แม็กโคนิค นักธุรกิจหนุ่มรูปงาม ชื่อเสียงด้านความเก่ง และมากความสามารถนั้นมีพอๆ กับเ่รืองผู้หญิง ส่วนเธอลักนารา เลขาสาวสวยจำเป็น ต้องทำงานเคียงข้างชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมทุกระดับ เพราะเพิ่งอกหักมาเธอจึงมองผู้ชายไร้ค่า แต่เขากลับมองเธอเหมือนเหยื่ออันน่าลิ้มลอง ลักนาราพยายามหลีกหนีแต่อีกฝ่ายกลับรุกไล่ จนกระทั่งเหตุการณ์พลิกผัน จากเลขาสาวสวย กลับกลายเป็นซินเดอเรล่าในพริบตา ไคล์ต้องเริ่มศึกรุกแบบใหม่ เพื่อพิชิตใจสาวในอุดมคติ แต่ไม่รู้ว่าเขาจะสามารถทำมันได้หรือเปล่า

ข่าวหน้าหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับการขายบริการ ภายในร้านอาหารพาราไดซ์ ตระกูลอัลเล็นโซ่ต้องเสียชื่อเสียง ผู้รับผิดชอบอย่างเซย์จะต้องลากตัวคนก่อเรื่องมารับผิดชอบทั้งหมด ไอรินทร์ถูกโยงใยเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องราวในครั้งนี้อย่างไม่คาดฝัน เธอจำต้องรับผิดชอบต่อชีวิตบิดาซึ่งเป็นครอบครัวเพียงคนเดียว เมื่อข้อเสนอของเขาที่ยื่นมาคือการกักขังเธอไว้ภายใต้อ้อมแขนและแรงปรารถนาอันยากจะต้านทาน

ปัง ปัง ปัง เขาเคาะประตูกวาดตามองรอบๆ อย่างระแวดระวัง แก่นกายเจ็บปวดเพราะต้องการปลดปล่อย ลมหายใจหอบหนักขึ้นทุกขณะ แอด... นาราภัทรแงมประตูมอง เห็นคนยืนหน้าห้อง ใบหน้าคุ้นเคยเธออ้าปากแต่กลับถูกปิดไว้ แล้วลากเข้าห้องทันที “อื้อ!” หญิงสาวดิ้นรนเมื่อถูกกอดรัดไว้แน่น ความร้อนจากร่างกาย ทำเอาหญิงสาวขมวดคิ้ว ดิ้นรนให้เขาปล่อยเธอ ได้ยินเสียงฝีเท้าคนอยู่ด้านนอก เสียงพูดคุยตามหาใครสักคน แล้วเงียบหายไป ริมฝีปากเป็นอิสระ นาราภัทรผลักแผงอกทันที “ทำบ้าอะไร ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้นะ!” คนตัวเล็กตวาดแว๊ด “ผมขอโทษ...” เสียงพร่าเอ่ยบอก กอดตัวเองแน่น “เป็นอะไรมิทราบ!” เขาปรือตา แล้วทอดมองใบหน้างดงามของหญิงสาว เขาทนไม่ไหวแล้วจริงๆ ต่อให้ต้องถูกโกรธ เกลียด ก็จำต้องทำ หากเป็นแบบนี้เขาคงขาดใจตายแน่ “ผมขอโทษ ขอโทษด้วย ให้อภัยผมด้วยนะ....” เขาบอกเสียงแหบพร่า “หมายความว่ายังไง ขอโทษเรื่องอะไร!” หมับ! ตุบ! ร่างบางถูกเหวี่ยงลงบนเตียงกว้าง คนตัวเล็กกระเด้งตัวลุกขึ้นแล้วตะเกียกตะกายหนีทันที เธอรู้ดีว่าเขาต้องการอะไร ข้อเท้าถูกจับลากกลับมา “ช่วยด้วย ช่วยด้วย กรี๊ด!”

กิเซ็นโต้ อัลเล็นโซ่ หนุ่มอายุยี่สิบแปดปี นิสัยใจร้อนเป็นคนพูดตรง มีใบหน้าหล่อเหลาไม่แพ้พี่น้อง เพราะความรู้สึกผิดในอดีตทำให้เขาปิดกั้นหัวใจ แต่เมื่อได้พบกับผู้หญิงที่ต้องใจเธอกลับเป็นบุตรสาวคนทรยศ เขาจึงจำเป็นต้องเลือกระหว่างความรักกับความถูกต้อง แพททิเซีย คานะ รามิโน้ สาวลูกครึ่งญี่ปุ่นอิตาลีวัยยี่สิบสองปี ถูกชักจูงให้มาเยือนอิตาลี เธอตอบรับเพราะหัวใจมีเขาอยู่ เมื่อมาถึงจึงรู้ว่าตนเองอยู่ในฐานะตัวประกันเพราะบิดาทรยศต่อเขา แพททิเซียจำต้องอดทนต่อการกระทำอันแสนป่าเถื่อนตลอดเวลา โดยเฝ้าภาวนาให้เขาลดความเกลียดต่อเธอลงบ้างก็ยังดี ชายคนเดียวที่ตนไว้เนื้อเชื่อใจกับทรยศไปเข้ากับศัตรู เซ็ทแทบกระอักเลือดเมื่อรู้เรื่องราว หนทางเดียวที่จะยื้อไม่ให้คนอย่างฟาวิโอ่ทำตามใจคือการลากตัวบุตรสาวสายเลือดญี่ปุ่นครึ่งอิตาลีมาเยือนยังคฤหาสน์อันแสนงดงามของเขา แพททิเซียถูกเชื้อเชิญมาเธอตอบรับทันทีเพราะหลงรักเขามาเแสนนาน เมื่อมาถึงจึงรู้ว่าตนเองตกอยู่สถานะตัวประกันแทนบิดาเลยอยากลดทอนความโกรธแค้นลง เซ็ทไม่อาจหักห้ามใจเมื่อลูกศัตรูดันเป็นสาวน้อยวัยแรกรุ่นหน้าตาหมดจดงดงาม หัวใจอันเยือกเย็นกลับร้อนรุ่ม ไม่อาจหักห้ามความต้องการในห้วงลึก การลงทัณฑ์อันแสนหวาน แทรกความปรารถนาอันท่วมทันจึงเกิดขึ้น

เธอไม่อยากเชื่อว่าโชคชะตามันจะพลิกผันเช่นนี้ เป็นดาราดาวรุ่งพุ่งแรงดันต้องมาถูกตามล่าจากใครก็ไม่รู้ ต้องระเห็จออกนอกประเทศมาเยือนอิตาลีเพื่อเอาตัวรอด และช่วยครอบครัวให้พ้นภัย แต่ใครจะรู้นี่ไม่ใช่จุดจบแต่เป็นจุดเริ่มต้นต่างหาก เธอได้พบกับเขา ชายเจ้าชู้กรุ่มกริ่มในคราวนั้น เขาเคยมายังบริษัทของบิดาส่งสายตาเหมือนเห็นเธอเป็นสาวประเภทนั้น มีหรือคนอย่างเอลี่จะยอม เลยฝากรอยฝ่ามือให้เป็นรางวัล ไม่คิดไม่ฝันว่าตนเองต้องมาพบกับชายคนนี้ แถมยังต้องปลอมตัวอยู่ร่วมชายคาด้วยเสียอีก แล้วโอกาสรอดของเธอล่ะจะมีหรือเปล่า เมื่อเขาแสดงออกชัดเจนว่าพอใจเธอตั้งแต่เจอหน้าครั้งแรก ไซน์แถมอยากจะบ้าตาย นับวันยิ่งมองหนุ่มน้อยอย่างเอสเป็นอื่นไม่ใช่แค่ชายหนุ่มเพศเดียวกัน ทุกครั้งอยากโอบกอด อยากจุมพิตทำอะไรหลายอย่างแต่จำต้องทนฝืน หรือเขาเป็นพวกผิดปกติไปเสียแล้ว ไม่อยากยอมรับเลยว่าตนเองเป็นเกย์ เหตุการณ์วุ่นวายเริ่มมากขึ้น เมื่อศัตรูเริ่มรุกหนัก เอลี่ถูกปองร้ายภัยรอบตัว ไซน์จะปกป้องคนที่ตนเองหมายปองได้อย่างไร และเธอจะยอมใจอ่อนกับชายเจ้าเล่ห์มากเสน่ห์อย่างไซน์หรือไม่ ส่วนไซน์จะสามารถค้นพบได้หรือไม่ว่าชายที่อยู่กับตนเอง คือหญิงสาวที่ตนหลงชอบ ฝากผลงานเรื่องนี้ด้วยนะคะ เป็นภาคต่อ จาก ยอดดวงเทพบุตรน้ำแข็ง โมนา-ซาฟ

เหตุใดพรหมลิขิตจึงชักนำให้เธอได้พบกับเขา ชายผู้ชิงชังเธอ และโอบอุ้มเธอในคราวเดียวกัน เธอเกิดมาในชาติตระกูลต่ำต้อย มีความสุขตามสถานะ แต่ทุกอย่างกลับแปรเปลี่ยนเมื่อญาติเพียงคนเดียวลาจากตลอดกาล เธอถูกอุปการะโดยเศรษฐีซึ่งพิการไม่สามารถเดินได้ เธอย้ายเข้าไปอยู่ในคฤหาสถ์หลังใหญ่หรูหรา โอ่อ่าราวกับราชวัง และนั้นคือจุดเริ่มต้นของทุกอย่าง เขาคือปีศาจในคราบเทพบุตรสุดแสนเพอร์เฟค ธานต์เมธา ชื่อนี้เป็นของบุตรชายเพียงคนเดียว ของผู้รับอุปการะเธอ ทันทีที่เขากลับมาจากการท่องเที่ยวกับคู่หมั้น เธอถูกตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงหิวเงิน หวังปลอกลอกบิดา เขาขุดสารพัดวิธีขึ้นมาเพื่อกำจัดเธอให้พ้นทาง และครั้งสุดท้ายเธอเกือบสูญสิ้นซึ่งสิ่งหวงแหน ความอดทนที่มีขาดสะบั้น โชคชะตาเข้าข้าง ศศิรญากลายเป็นลูกบุญธรรมของชายชราไร้ทายาท ศศิรญากลายเป็นหญิงสาวผู้โชคดีมีทุกอย่างทัดเทียมเขาในทันที เธอเปลี่ยนชื่อใหม่ ศึกษาต่อต่างประเทศ เธอกลับมาในรูปโฉมใหม่ และพร้อมเอาคืนคนที่ทำกับเธออย่างสาสม

มาซาฮาฟ จาเมียร์ กษัตริย์ผู้ปกครองประเทศซากวัย ผู้มีนัยน์ตาคมกริบ ฉลาดมีไหวพริบ เก่งด้านงานบริหาร เหตุบังเอิญทำให้เขาได้พบกับสาวชาวไทย เหมือนมนต์สะกดเขาถูกชะตาเธอตั้งแต่แรกเห็น ชายผู้มีใบหน้าอันหล่อเหลาสาวใดเห็นต้องยอมสยบ เลยใช้เสน่ห์ตน แต่ทว่าเธอกลับไม่สนแถมยังฝากรอยนิ้วทั้งห้าไว้บนผิวหน้าเพื่อเป็นเครื่องยืนยัน สำหรับกษัตริย์ผู้ปกครองประเทศมีหรือให้ใครหยาม เธอผู้นั้นต้องชดใช้กับการลบหลู่เกียรติในครั้งนี้ นิลลนา วาดวิจิตร สาวมั่นผู้ไม่เกรงกลัวใคร ชอบท่องเที่ยว รักอิสระ งานอดิเรกคือการถ่ายภาพ เพราะเหตุบังเอิญทำให้เธอได้พบกับเขา ชายผู้มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพนิยายกรีก แต่ทว่ากับมีวาจาและกิริยาแสนจวบจ้วง เธอไม่อาจทานทนต่อสิ่งเหล่านั้นเลยเผลอฝากรอยนิ้วบนใบหน้านั้น ผลของการกระทำ ทำให้เธอต้องตื่นขึ้นมาในห้องไม่คุ้ยเคย นิลลนาไม่รู้เลยว่าเธอกำลังถูกผู้ปกครองประเทศ ใช้เล่ห์และกลบังคับให้ยอมศิโรราบ โชคชะตาเล่นตลกกับเธอหรือไร แค่ต้องการเดินทางมาท่องเที่ยวแต่กลับถูกลักพาตัว เธอตื่นขึ้นมาในห้องที่ไม่คุ้นเคยมิหนำซ้ำยังมารู้ความจริงอีกว่า ชายรูปหล่อที่ตนตบหน้าในคืนนั้น ดันเป็นกษัตริย์แห่งประเทศซากวัย ความซวยยังไม่หมด เมื่อฝ่าบาททรงยืนยันต้องการให้เธอเป็นสนม แต่มีหรือคนอย่างนิลลนาจะยินยอม ต่อให้ใหญ่มาจากไหน เธอไม่เคยเกรง แต่แล้วทำไมจากพระพักตร์บึ้งตึง ดันกลับกลายมาเป็นอ่อนโยน เวลายิ่งผันผานหัวใจยิ่งแปรเปลี่ยน

อดีตชาติพัวพัน ความทรงจำกาลก่อนวัยเด็กเกือบจมน้ำทำให้เธอได้พบสตรีนางหนึ่งผู้ส่งมอบความสามารถพิเศษ มือซ้ายเธอยามแตะต้องผู้ใดสามารถรับรู้อดีตและอนาคตของคนเหล่านั้นได้ พลอยภัทราจะทำเช่นไร เมื่อต้องเข้าไปพัวพันคดีเก่า ที่เคยจบชีวิตของครอบครัวที่แสนดีที่คอยช่วยเหลือเธอมาก่อน

ความผิดพลาดในอดีตทำให้เรนิกาได้รับสิ่งล้ำค่าแสนสำคัญ แต่แล้ววันหนึ่งเธอและเขาโคจรมาพบกัน เรนิการับรู้ดีว่าใจเธอนั้นยังมีเขาครอบครอง โศกนาฏกรรมทำให้ชายหนุ่มปิดหัวใจกลายเป็นคนเย็นชา แต่แล้วสาวน้อยหน้าตางดงามอย่างเรนิกากลับทำให้ใจไหวสั่น ทิวากรไม่แน่ใจในความรู้สึก จึงไม่อาจรับความรักที่เธอมีให้ แต่แล้วความเมาเขาจึงทำสิ่งผิดอย่างใหญ่หลวง เรนิกาไม่อาจทานทนต่อความเจ็บปวด จำต้องหนีมารักษาตัวเอง แต่แล้วโชคชะตากลับเล่นตลกให้เธอและเขาได้พบกันอีกครั้ง อดีตไม่อาจผสาน และผู้หญิงอีกคนผู้กำความลับดำมืด เรนิกาจะยินยอมอภัยหรือเลือกตัดใจจากเขาเสียที

คาเอล เดอร์มินอฟ (หนุ่มสัญชาติสเปน วัยสามสิบสองปี) ความแค้นอันเกิดจากน้องสาวเพียงคนเดียวถูกทำร้ายอย่างเลือดเย็น ความเจ็บปวดทำให้เขาสร้างเกมเพื่อทำให้ผู้เกี่ยวข้องทุกข์ทรมานราวกับตายทั้งเป็น โดยไม่รู้เลยว่าหนึ่งในคนที่เขาชำระแค้นจะกลายเป็นหญิงสาวผู้ครอบครองดวงใจเขาเอง แพรววริน ปัททมพิสุทธิ์ (สาวสวยวัยยี่สิบห้าปี) เมื่อเธอถูกพี่สาวฝาแฝดขอร้องให้เข้าทำงานเป็นรองประธานแทนโดยใช้ชื่อพิมพ์วลี ทำให้เธอรู้จักกับเขาชายผุู้ดวงตาอันสงบนิ่งเยือกเย็น แต่ทว่ากลับซ่อนความดุร้ายไว้ภายใน โชคชะตาทำให้เธอเข้าไปพัวพันกับเกมพิศวาส ที่เขาเป็นผู้ลงทัณฑ์ เพียงสบตาร่างกายเธอสั่นสะท้าน คาเอล เดอร์มินอฟ ชายผู้มีใบหน้าหล่อเหล่าแววตาชวนฝัน แต่นัยน์ตาสีอำพันกลับซ่อนเปลวไฟอันลุกโชน เธอไม่อาจรับรู้ความแค้นอันล้ำลึก แม้ตอนที่อยู่ภายใต้ร่างอันสมบูรณ์แบบของเขา

คุณเชื่อในคำว่า... รัก ... หรือเปล่า สำหรับเด็กสาววัยสิบสี่เธอเชื่อว่ารักนั้นมีอยู่จริง แรกพบสบตาเมื่อย้ายมาอยู่ในเมืองใหญ่เช่นกรุงเทพ เธอได้พบกับเขา พี่คม หรือคมฉณัฐ ชายหนุ่มผู้มีรอยยิ้มอ่อนโยน แววตาทอประกายสดใส วินาทีนั้นเด็กสาวอย่างมิลันดาจึงเรียนรู้คำว่า รักแรกพบ แต่ทว่าทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างใจหวัง เมื่อเขามีคนรักอยู่แล้ว มิลันดารู้ดีว่าเธอไม่มีสิทธิ์จึงเฝ้ามองเพียงห่างๆ และพยายามตัดใจ เหตุการณ์ไม่คาดฝันกลับเกิดขึ้น คนรักของเขาไม่ได้เป็นอย่างที่ใครคิด ภาพตรงหน้ามิลันดาสะท้อนในดวงตา คนรักพี่คมกอดจูบกับชายแปลกหน้า เธอเจ็บแค้นแทน ความเดียงสาไม่อาจทำให้มิลันดาเก็บงำความลับที่ตนเห็นได้ เธอนำเรื่องนี้ไปบอกเขา ผลตอบแทนกลับเป็นความเจ็บปวด เด็กสาวมิอาจทานทนจึงสารภาพความรู้สึกที่มี คมฉณัฐกลับไม่เชื่อคำพูดเหล่านั้น เพราะมิลันดายังเด็กมาก ชายหนุ่มปฏิเสธทันที ความเสียใจถาโถม มิลันดาไม่อาจแบกหัวใจเจ็บช้ำ ยอมกล้ำกลืนฝืนความรู้สึก พูดคุยเป็นปกติกับพี่คมได้อีกต่อไป เธอตัดสินใจหอบหัวใจอันบอบช้ำไปเรียนต่อยังที่ห่างไกล คมฉณัฐจะทำเช่นไร เมื่อมิลันดากลับมา จากเด็กสาวกลายเป็นสาวสวยสะพรั่งดีกรีศัลยแพทย์เกียรตินิยม

ซาฟ เดเวนเต้ อัลเล็นโซ่ บุตรชายคนโตของตระกูล ผู้กุมอำนาจทางการค้าทั้งหมดไว้ในมือ ด้วยถูกมอบหมายให้ดูแลธุรกิจของตระกูล ทำให้ซาฟไม่เคยมองสิ่งอื่นใดนอกจากผลกำไร เขาถูกขนานนามว่าเทพบุตรน้ำแข็ง ไม่ว่าเกิดสิ่งใดชายผู้นี้ไม่เคยแสดงสีหน้าอื่น นอกจากเรียบเฉย และไร้ซึ่งความรู้สึก และสำหรับเธอ ผู้หญิงเก็บตัว หวาดกลัวกับทุกสิ่ง สร้างกำแพงปิดกั้นตนเอง โมนา ดีกาลโน่ บุตรสาวคนสุดท้องของตระกูลดีกาลโน่ ผู้มีสัมพันธ์อันดีกับอัลเล็นโซ่ เธอถูกบิดายื่นคำขาดให้แต่งงานกับเขา ชายผู้เย็นชาราวกับน้ำแข็ง แต่เธอไม่ต้องการให้เป็นเช่นนั้น แล้วคนอย่างเธอจะทนได้เหรอ กับข้อตกลงของเขากับบิดา ให้เธอมาอยู่ร่วมชายคาสามเดือน เพียงสบตาเขาครั้งแรก โมนาสั่นสะท้านรู้สึกเหมือนตนเองอยู่บนภูเขาน้ำแข็งสูงตั้งตระหง่าน ชายคนนี้ทั้งน่ากลัว น่าพิศวงในคราเดียวกัน เธอไม่อาจต้านทานสายตาแห่งมนต์สะกดนั้นได้เลย แต่สำหรับซาฟ นี่เขากำลังมองผู้หญิงบอบบางคนหนึ่ง ยืนตัวสั่นเพราะกลัวเขาราวกับลูกนก แล้วเขาเป็นพรานป่า แล้วเหตุใดเขาถึงหงุดหงิดที่ต้องเผชิญกับอะไรเช่นนี้ แล้วที่สำคัญ ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนในโลกที่กลัวเขาจนเป็นลมแบบนี้ เธอทั้งกลัว ทั้งอ่อนแอ เจ้าน้ำตา โมนา ดีกาลโน่ กำลังทำให้น้ำแข็งละลายแล้ว

แผนการง่ายๆ ในใจ ‘ลุคส์ อัลเบอร์ทีน’ นักธุรกิจหนุ่มมหาเศรษฐีผู้เย็นชาราวกับปีศาจน้ำแข็ง มีเพียงแค่ ‘ลากตัวหลานสาวขึ้นเตียง’ เพื่อที่จะสาวตัวไปให้ถึงลุงของเธอ... อดีตลูกน้องผู้กล้าขโมยความลับสำคัญทางธุรกิจหนีไปจากเขา เขาคิดว่าแผนการนี้ไม่มีวันที่จะผิดพลาด และสิ่งที่คุ้มค่ายิ่งกว่าการได้ตัวคนทรยศมาลงโทษ นั่นก็คือความพึงพอใจอย่างเปี่ยมล้นในยามที่ร่างกายของหญิงสาวบิดเร่าอยู่ใต้ร่างเขา ด้วยความทุกข์ทรมานอันแสนหฤหรรษ์... แต่... ‘ปรางค์ปรียา’ ไม่ใช่คนที่เขาต้องการตัว และการที่เธอเสี่ยงชีวิต ยอมรับสมอ้างเป็นตัวประกันแทนเพื่อนสนิท ก็เพราะเธอคิดว่าท้ายที่สุด เมื่อลุคส์พบความจริง เขาก็จำจะต้องปล่อยเธอไปในภายหลัง ทว่านั่นกลับเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่หลวง เมื่อมหาเศรษฐีหนุ่มผู้หล่อเหลาและร้ายกาจไม่เพียงแต่ใช้เรือนร่างของเธอเป็นดอกเบี้ยความแค้น หากในวันที่เธอได้รับอิสรภาพ เขายังได้มอบบางสิ่งบางอย่างติดครรภ์เธอไปโดยไม่เจตนา และสิ่งนั้นก็คือพันธนาการที่จะทำให้เธอไม่สามารถหนีพ้นจากเงื้อมมือของเขาไปได้ตลอดกาล

ธัญจกร สิทธิภาคย์ (เล็ก) หนุ่มอายุยี่สิบเก้าปี เพราะเรื่องราวอันแสนขมขื่นทำให้เขาต่างจากบ้านเกิดเพื่อรักษาแผลใจ การกลับมาเยือนเมืองไทยอีกครั้งเหมือนดั่งเรียกความรู้สึกครั้งเก่ากลับมา และเธอคือหนึ่งเดียวที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงหัวใจอันกร้าวแข็งให้อ่อนลง แก้วกัลยา มนต์ธกาล (แก้ว) เพราะหนีร้อนมาพึ่งเย็นทำให้สาวสวยวัยยี่สิบปีได้พบกับเขา ผู้ชายที่เธอยินยอมทุกอย่างเพื่อทดแทนบุญคุณ หรือทำทุกอย่างเพราะรักกันแน่ เมื่อแรกพบหน้าเธอคือหญิงสาวงดงามแต่ฐานะต่ำต้อย เขาใช้ความเหนือชั้นสร้างพันธะสัญญาทางร่างกายเพื่อจองจำเธอเอาไว้ภายใต้เงื่อนไขเวลาผันผ่านทุกอย่างแปรผันเพราะหัวใจกลับถูกเธอฉุดรั้งไว้ด้วยคำว่ารัก

เพราะถูกทรยสหักหลังจากเพื่อนและแฟน เธอจึงรับงานเป็นเด็กนั่งดริงก์ และนั้นทำให้เธอได้พบกันเขา ชายผู้มอบสัมผัสแห่งปรารถนาให้อย่างเร่าร้อน ก่อนเขาจะกลายเป็นผู้กุมชะตาชีวิตเธอในฐานะนางบำเรอชั่วคราว และเจ้าของหัวใจตลอดกาล

เพราะความจำเป็น ทำให้เธอต้องแต่งงานกับคนรักของพี่สาว และเขาต้องทำเพื่อปกป้องคนรัก การแต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความรักจึงเกิดขึ้น ******************* ร่างบางก้าวออกจากห้องน้ำ มีเพียงชุดคลุมห่อหุ้มร่างกาย เธอระบายลมหายใจแผ่วเบา เพราะรู้สึกเหนื่อยหนักกับการวิ่งวุ่นทำงานและไปโรงพยาบาลในขณะเดียวกัน เธอเดินมาหยุดยืนหน้ากระจก แล้วมองสำรวจตัวเอง “ไม่เจอกันนานเลยนะพิมพ์ สวยขึ้นหรือเปล่า” เสียงเอ่ยทักดังขึ้น คนถูกทักหันมองดวงตาเบิกกว้าง แข้งขาพาลสั่นไม่ได้ขยับไปไหน คนที่ไม่เคยคิดว่าจะพบดันมาอยู่ในห้อง ทั้งสีหน้าแววตาของเขาดูเปลี่ยนไป ผิวขาวขึ้น ใบหน้าหล่อคมคายกว่าเดิมเสียอีก เขากระตุกยิ้มมุมปากแล้วกวาดตามองอย่างจงใจ “นี่ผมเองนะพิมพ์ สามีของคุณ” คนตัวเล็กได้สติ รีบยกท่อนแขนกอดอกสีหน้าไม่พอใจ “คุณเข้ามาในห้องฉันทำไมคุณธัช!” เธอร้องถาม เขาหัวเราะในลำคอ “เดี๋ยวนี้ห้องนี้กลายเป็นของคุณแล้วเหรอ ผมเพิ่งรู้นะเนี่ย แต่ผมจำได้ว่าห้องนี้มันห้องหอของเราไม่ใช่เหรอ” คิ้วหนาเลิ่กขึ้น จงใจยิ้มยั่ว พิมพ์จันทร์กัดริมฝีปากหน้าซีดเผือด ทำอย่างไรดี สถานการณ์เช่นนี้ไม่สู้ดีนัก เธอไม่ชอบเลยจริงๆ ทำไมต้องกลับมาในเวลานี้ด้วย อีกอย่างสีหน้าท่าทางของเขาดูเปลี่ยนไป ไม่เหมือนคนเดิมที่เคยเกรงใจเธอ “ช่วยออกไปก่อนได้ไหม ไว้ฉันแต่งตัวเรียบร้อยแล้วจะออกไปคุยด้วย” เธอพยายามต่อรอง “ทำไมผมต้องออกไปล่ะ ผมเป็นสามีคุณไม่ใช่หรือไงพิมพ์” “คุณรู้แก่ใจว่าการแต่งงานระหว่างเรา มันไม่ใช่ความจริง เราสองคนต่างต้องการอิสระ” เธอเลือกพูดความในใจออกมา ทว่าอีกฝ่ายกลับเดินเข้าใกล้ จนหญิงสาวผงะถอยหลังจนชิดกำแพง ใบหน้าเรียวคมโน้มหา เธอเมินหนีไปทางอื่น พยายามแทรกกายเอาตัวรอด แต่เขากลับใช้ท่อนแขนดันกำแพงกักขังเธอไว้ด้านใน เธอไม่กล้าแม้แต่เงยหน้ามอง ทำได้แค่เพียงก้มหน้าหลุบตามองพื้นเท่านั้น *******************