เป็นนางร้ายก็ว่าแย่แล้ว ดันอภิเษกให้พระเอกที่จะทรมานนางจนตายในอนาคต เช่นนั้นนางจึงทำตัวแสนเชื่องเชื่อฟัง รอวันเขาไปดำเนินบทรักกับแม่นางเอก แต่ไฉนพระเอกผู้นั้นถึงหิ้วกระเตงนางมาเป็นก.ข.ค.งด้วยเล่า! นางต้องหลีกเลี่ยงเขาให้ได้!

นางคิดว่าหากนางไม่ทำตามบท อยู่เงียบๆทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมแล้วจะรอด เฝ้ารอสามีตัวร้ายไปตามแย่งชิงตัวนางเอกกับพระเอกแล้วค่อยหนี ที่ไหนได้!นอกจากดูเหมือนไม่รอดแล้วยังถูกพ่อตัวร้ายรังแกเอาเปรียบไม่เว้นวัน!!

นางแสร้งทำตัวเจี๋ยมเจี้ยมอยู่เป็นปี ทำตัวประดุจดอกบัวขาวเช่นสตรีในดวงใจเขาทว่าต่อแต่นี้จะไม่มีอีกแล้วสตรีว่านอนสอนง่ายผู้นั้น ในเมื่อเป็นคนดีเพียบพร้อมแล้วไม่เคยสมหวังก็อย่าหาว่านางร้ายแล้วกันเล่าสามี

นางหลุดเข้ามาเป็นนางร้ายแต่ไฉนเลยพระเอกของเรื่องถึงตามติดนางขนาดนี้กัน! ทั้งยืนกรานจะรับผิดชอบค่ำคืนนั้นอีกแต่นางไม่ถือนางไม่ติดและนางไม่แต่ง! "อย่างไรก็ภรรยาไม่ใคร่ปรนนิบัติข้าหน่อยหรือ" ดูพูดเข้าสิ!

\'ป๋ายอวี้ชิง\' สาวโสด 25 ปี หลุดเข้ามาในนิยายรักอิโรติกรูปแบบเกมส์จีบหนุ่มที่นางตะบี้ตะบันเล่นยันเช้า เผลอดีใจไปครึ่งวัน สรุปแล้วนางไม่ใช่นางเอก แต่เป็นนางร้ายที่กำลังจะตายในอีกไม่กี่บทข้างหน้า! หนทางรอดเดียวคือรวบหัวรวบหางตัวร้ายสุดกร้าวใจที่เกลียดนางเข้าไส้ผู้นั้นซะ มาเทิดทูนหัว เตรียมตัวตกหลุมรักนางหัวปักหัวปำเสียดีๆ "แต่งกับข้าไม่ดีตรงไหน ใจท่านก็ยังไม่มีผู้ใด ลองมีข้าดูก่อนหรือไม่ อาจจะติดใจไปไหนไม่รอดก็ได้"

นางถูกถีบส่งมาเป็นนางร้ายในนิยายเล่มหนึ่ง ร่างนางร้ายที่อ่อนแอยิ่งกว่าปลาแสงอาทิตย์ และยังต้องพบเจอกับความตาย เพราะนางร้ายผู้นี้ได้วางยาขืนใจตัวร้ายของเรื่องและยังให้เขาเป็นชายอุ่นเตียงอีกด้วย! แต่ว่า.. ทำไมกันละ ทำไมแตัวร้ายสุดกร้าวใจผู้นั้นกำลังคลั่งรักนาง! เขาเปลี่ยนจากหลังเท้าเป็นหน้ามือ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่.. “ข้าจะเป็นคนพานางไปเอง” กู่ฉางเฟิงกล่าวก่อนจะเดินออกไปอย่างหน้าตาเฉย “บังอาจนัก หยุดเดี๋ยวนี้!” ต้าชุนเกิดความขุ่นเคืองภายในใจ เขาเผลอออกคำสั่งเสียงดังลั่น กู่ฉางเฟิงเพียงหันมาสบตามองต่ำด้วยท่าทีที่เฉยเมยจนน่าหมั่นไส้ หากเทียบกันแล้วกู่ฉางเฟิงนั้นจะตัวสูงมากกว่าต้าชุนเพียงเล็กน้อย และนั่นก็มักจะทำให้ต้าชุนรู้สึกไม่ชอบใจอยู่ตลอดที่บุรุษผู้นี้มักจะมองต่ำมาทางเขา นี่มันหยามกันอย่างเห็นได้ชัด “เจ้าเป็นเพียงชายอุ่นนเตียง ไม่มีสิทธิ์เข้าออกตำหนักตามอำเภอใจ” “ถึงจะเป็นชายอุ่นเตียง แต่ชายผู้นี้ได้ \'อยู่บนเตียง\' อย่างชิดใกล้สนิทสนม หาใช่ทำได้เพียงยืนเฝ้าอยู่แค่หน้าประตู.." กู่ฉางเฟิงตอกกลับด้วยคำพูดที่แสนจะเจ็บแสบและสายตาที่แสนจะเย้ยยัน เขายกยิ้มมุมปากดั่งผู้ชนะ "นี่เจ้า!!" "ยามนี้เจ้าควรไปดูองค์หญิงรองของเจ้ามากกว่าจริงหรือไม่” กู่ฉางเฟิงเบนสายตาไปมองยังสตรีที่นั่งคุกเข่าอยู่ทางด้านหลัง จ้าวหนิงเจียงรีบก้มหน้าลงด้วยความอับอาย ต้าชุนที่ได้ยินเช่นนั้นเริ่มมีท่าทีที่สับสนเขามองสลับระหว่างจ้าวหนิงเจียงที่กำลังคุกเข่าและจ้าวลู่ชิงที่ไม่ได้สติ “นางเป็นของข้า ในตำหนักกงหยวนข้าสามารถไปที่ใดก็ได้ตามใจข้า เพราะที่ ๆ เป็นของยอดรักข้าย่อมเหมือนของข้า” กรีดร้องง! เขากล้าพูดเช่นนั้นออกไปได้อย่างไรน่าอายเป็นบ้า! ภายในนิยายมีฉาก NC สุดแซ่บช่วงบทที่ 10 ขึ้นไป พ่อตัวร้ายของเราคลั่งน้องยิ่งกว่าอะไร ร้ายกับคนทั้งโลกเพื่อเธอคนเดียว

*ภายในมีเนื้อหาฉาก NC ฟิลกู๊ด นุ่มนิ่มหัวใจ และโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน แต่ควรอ่านให้จบ!!!* "ท่านพี่ลู่"เสียงกระซิบแหบพร่า "เจ้าจะเป็นของผู้ใดไม่ได้อีกนอกจากข้า" ปากหยักฝังไปตามซอกคอขาวฟันขบกัดจนเกิดรอยราวกับต้องการแสดงความเป็นเจ้าของไม่คิดว่าจะลงเอยแบบนี้อีกครั้งนางแค่ยั่วเขานิดหน่อยเองนะ!! ..... “ใหญ่สิแม่นาง!” เสียงโห่ร้องดังขึ้น เหล่าผู้คนต่างตื่นเต้นกับการสารภาพรักกลางเมืองเช่นนี้! “กว้างสิแม่นาง!” นางยิ้มรับให้กับเสียงตอบรับของพวกเขาอย่างพอใจ ก่อนจะหันไปมองบุรุษมาดนิ่งที่ใบหูขึ้นสีแดงก่ำ มีคนแอบเขินใช่หรือไม่ หึหึ “ท่านพี่.. หากท่านสงสัยว่าข้ารักท่านเท่าใด ท่านลองมองบนฟ้าสิ ผู้คนต่างบอกว่ามันทั้งใหญ่และกว้าง แต่ว่าข้าสามารถรักท่านได้มากกว่านั้นอีก!” ฉึก! ราวกับมีบางอย่างพุ่งใส่กลางใจของเขา “วีดดวิ้วววว!” เสียงโห่ร้องดังขึ้นระงม ผู้คนที่เดินผ่านมาและหยุดฟังตรงนี้พร้อมใจกันโปรยดอกไม้ให้กับนาง นางหยิบดอกไม้เหล่านั้นขึ้นมาก่อนจะยื่นให้กับเขา นางยกมือขึ้นเป็นสัญญาณให้พวกเขาหยุด พวกเขาเงียบเสียงลงเฝ้ารอว่านางจะพูดสิ่งใดอย่างใจจดใจจ่อเช่นเดียวกับลู่เทียนหยางที่บัดนี้ใบหน้าเห่อร้อนแดงก่ำ คำกลอนนางยังไม่หมดอีกงั้นรึ! “ดอกไม้ย่อมแห้งเหี่ยวไปตามกาลเวลา แต่ความรักของข้าไม่เคยเปลี่ยนไปนะเจ้าคะ” “วีดดดวิ้ววว ฮิ้ววๆๆ ” ฉึก ฉึก ดั่งมีคันศรสองเล่มทิ่มแทงกลางใจ ใบหน้าหล่อเหลาแดงก่ำจนแทบจะสุก “จะ เจ้า!สตรีหน้าไม่อาย สตรีโลเล ขะ ข้าเกลียดเจ้า!” เขาตวาดเสียงดังลั่น ก่อนจะหันหลังเดินออกไปอย่างรวดเร็ว! “อะ อ้าวท่านพี่!” นางหัวเราะร่าก่อนจะรีบวิ่งตามเขาไปติดๆ คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่ง เนื้อเรื่องแนวโรแมนซ์คอมมาดี้ ใครต้องการความตับพังเชิญเรื่องถัดไปเพราะเรื่องนี้มาแค่ขายขำเท่านั้น

คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่หาสาระไม่ค่อยได้ สำนวนอาจจะไม่ดีมากนักแต่จะพยายามขัดเกลาให้ดียิ่งขึ้น นิยายนี้เป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้นบางครั้งอาจจะหาเหตุผลให้กับมันไม่ได้ หรืออาจจะมีฉากที่ไม่ได้ต่อเนื่องหรือฆ่าฟันกันมากนัก มีเพียงแค่ความนุ่มนิ้มและความคลั่งรักของพระนาง จะไม่มาม่าใดๆ หวังว่าทุกคนจะชื่นชอบในโลกของไรท์เรื่องนี้ เธอไม่คิดเลยว่าเธอจะตายง่ายดายขนาดนี้! สะดุดขาตัวเองล้มแล้วตกท่อตายเนี่ยน้ะ ! จะตายทั้งทีให้ตายดีกว่านี้ไม่ได้หรือไง ก่อนจะตายนั้นยังไม่ทันได้ฟังนิยายดราม่าโลกแตกที่เพื่อนนางมาเม้าให้ฟังจนจบเลย! อะไรคือการที่นางร้ายต้องทำตัวร้ายกาจวุ่นวายกับพระเอกที่ไม่ได้รักนางด้วย! เปิดเรื่องมาตัวนางร้ายก็จับพระเอกกินซะแล้ว ยังไม่พอพ่อพระเอกนี่ก็เหลือเกินยังพยายามไปหานางเอกจนได้! แกรมีเมียแล้วนะเว้ยยย แต่เอาเถอะมันนิยายดราม่าโลกแตกไงแต่ยังไม่ทันจะฟังจบ ภาพและเสียงก็ตัดไปเสียดื้อๆ ! และมาโผล่อีกทีในโลกของนิยายที่เพื่อนเธอเพิ่งเม้าไป แต่เกิดมาเป็นอะไรก็ได้ทำไมต้องมาอยู่ในร่างของนางร้ายอย่าง หลันฟู่อิง ที่จะตายอย่างอนาถด้วย นางจะหนีไปจากที่นี่ได้ไหมงะ “พระชายา!” เหมยเหมยรีบเข้ามาพยุงหลันฟู่อิงที่ล้มฟุบลงไปกับพื้น ภาพเบื้องหน้าคือบุรุษสวมชุดราวกับนักรบยืนขวางนางอยู่ที่หน้าประตู “องค์ไท่จื่อรับสั่งให้ท่านอยู่แต่ภายในตำหนักห้ามมิให้ออกไปที่ใดเด็ดขาดขอรับ!” “จะ เจ้า! เจ้าลูกหมานั่น กล้ากักขังข้าคนนี้งั้นรึ” นางอดที่จะสบถออกมาไม่ได้ ขังอยู่ในตำหนักเหอะ! ตำหนักกะผีสิ นี่ขังอยู่แต่ในห้องนอนชัดๆ “นั่น! คาราวะองค์ไทจื่อลู่เฉิงเพคะ” หลันฟู่อิงก้มโค้งลงยอบกายราวกับกำลังคาราวะองค์ไทจื่อ เหล่าทหารกล้าหันไปมองทิศทางที่นางก้มหัวลงไปพร้อมกับที่ปลดอาวุธลงเพราะคิดว่าองค์ไทจื่อจะมาเยือนตำหนักจริงๆ แต่เมื่อหันกลับไปกลับพบแต่ความว่างเปล่า และเสี้ยววินาทีนั้นหลันฟู่อิงที่เห็นโอกาส นางก็สตาร์ทตัวออกวิ่งสี่คูณร้อยทันที “บ้าย บาย” กริยาแปลกประหลาดและการกระทำของพระชายาทำให้พวกเขาตกตะลึง นางโบกมือขึ้นมาตรงหน้าพวกเขาและก่อนที่สติจะกลับมาในเสี้ยววินาทีร่างบางก็วิ่งหายลับไป ทั้งทหารและเหมยเหมยเมื่อได้สติจึงรีบตามนางไปในทันที เสียงเหมยเหมยตะโกนตามหลังนางมา นางวิ่งออกมาโดยลืมไปเลยว่านางอยู่ในวังที่ใหญ่และกว้างมาก!“เวรละไง ไปทางไหนวะเนี่ย”

เรื่องนี้เป็นนิยายแบบเบาสมองไม่เครียดไม่ซีเรีนสนะคะ❤️?? หลุดมาในนิยาย 18+ ที่พระรองโคตรแซ่บ โคตรกร้าวใจ ในเมื่อนางเอกไม่อยากได้ นางร้ายอย่างเธอก็ขอพระรองคนนี้ไปแทนแล้วกันนะ ! “โอ้โห แม่งนางร้ายแม่งอย่างโง่เลยอ่ะ” เสียงหวานใสพูดกับตัวเอง พร้อมกับในมือที่โทรศัพท์กำลังนั่งอ่านนิยายจีนย้อนยุค อย่างเรื่อง บุปผาเร้นรัก นิยาย 18+ ที่พระเอกและนางเอก แซ่บลืมโลกไปเลยค่ะไม่ว่าจะฉาก 18+ ที่มามาให้อิ่มอกอิ่มใจเกือบทุกฉาก แต่ที่แซ่บกว่านั้นคือพระรองของเดี้ยนนนนนน แอร๊ยยยย จะกร่าวใจไปไหน ฉากเปิดตัวมาที่มาพร้อมกับการร่วมรักแบบ 4p! สาวใช้อุ่นเตียงมีเป็นโหล เรียกได้ว่าแซ่บลืมพระเอกไปเลย! การบรรยายที่บ่งบอกว่าพระรองนั้น ทั้งหล่อ แบด เลว ทราม ชั่ว มั่ว ถึงใจมาก ๆ ถูกใจน้ำหวานสุด ๆ ไปเลย! แต่สุดท้ายพระรองที่ควบบทตัวร้ายก็ถูกพระเอกฆ่าตายและที่โดนฆ่าตายนั้นก็เพราะยินยอมที่จะตายเพื่อแม่นางเอกที่รัก อิบ้า! นิยายป่วยไปไหม นางร้ายเรื่องนี้ก็แสนที่จะโง่งม เป็นตัวร้ายบทเดียวในเรื่องที่ไม่เห็นฉากความแซ่บอยู่ผู้เดียว น่าสงสารนางนะคะ นางจากจะไม่ได้ผู้แล้วยังไม่ได้ขึ้นเตียงใครด้วยแล้วยังมาตายโดยที่ไม่มีผู้ชายใดตกถึงท้อง มืออวบ ๆ เลื่อนโทรศัพท์ไปมาก่อนที่ฟ้าจะร้องเสียงดัง แต่ด้วยความที่กำลังมันส์ซี๊ดกับฉาก 18+ ของพระรองทำให้ต้องย้อนกลับมาอ่านอีกหลายๆ ครั้ง และ เปรี้ยงงง!! เสียงดังสนั่นหวั่นไหว ภาพทุกอย่างดับมืดไป (เป็นเรื่องแรกที่แต่งค่ะ แต่งมาเพื่อสนองนี๊ดตัวเองล้วนๆค่ะ 55555 ไม่รู้จะดำเนินเนื้อเรื่องได้ดีหรือเปล่า ขออภัยมานะที่นี้ด้วยนะคะ ปล. ไรท์แต่งแบบด้นสดเลยคิดได้ก็แต่งเลยค่ะ ถ้าไม่พอใจก็ขอโทษด้วยนะคะ คอมเม้นให้กำลังใจกันน้าอย่าใจร้ายเยย TT) (ปล2. เรื่องนี้ค่อนข้างที่จะเปลืองเนื้อเปลืองตัวเป็นอย่างมากกกกก นางร้าย(นางเอก) อึดถึกทน ใครไม่ชอบก็ขอโทษด้วยจริงๆค่ะ )