"ยะ..อย่าทำอะไรแตมป์นะ" ฉันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงที่สั่นเทา โดยที่ร่างกายก็สั่นไม่ต่างจากเสียง "จะส่งให้มันเอง หรือให้ฉันส่งไป" คุณเธียเตอร์พูดจบก็กดหยิกๆ ที่โทรศัพท์ของตัวเอง จากนั้นก็หันมาให้ฉันดู ซึ่งเป็นคลิปวิดีโอน่าเกลียดอันนั้น "มะ..ไม่นะ" ฉันส่ายหน้าปฏิเสธ เพราะฉันไม่ต้องการให้พี่ชายฉันต้องมาเห็นคลิปแบบนี้ มือเล็กยกขึ้นไหว้ขอร้องคนบนตัวทั้งน้ำตาที่เริ่มไหลอาบแก้ม "แตมป์ขอร้อง แตมป์รู้ว่าพี่ชายแตมป์ทำเรื่องไม่ดีกับพี่เค้ก แต่อย่าส่งไปเลยนะคะ..อึก" "เป็นน้องที่แสนดีจังเลยนะ" พูดจบคุณเธียเตอร์ก็หลุดหัวเราะเบาๆ ในลำคอด้วยท่าทางเย้ยหยัน "ตะ..แตมป์ขอร้อง" "…" คุณเธียเตอร์ยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ แต่อยู่ๆ ก็เลื่อนมืออีกข้างลงไปลูบเบาๆ ที่ของหวงแหนผ่านกางเกงยีนส์ขาสั้นตัวจิ๋ว ทำให้ฉันกัดปากแน่นด้วยความหวาดกลัว "แลกเปลี่ยนกันหน่อยไหม" "อะไรคะ" "ทาสบนเตียง"

"ถ้าพูดจาไม่เข้าหูนัก ก็เปลี่ยนเป็นอ้าขาแทนก็แล้วกัน!" "ยะ..หยุดนะพี่วิล พี่วิลไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้กับลินนะ" "สิทธิ์ของคู่หมั้นเธอไง...ลิลิน" เพราะความผิดพลาดของคืนนั้น คืนเดียว ทำให้ฉันต้องกลายมาเป็นคู่หมั้นลับๆ ของพี่วิล...

ตั้งใจเข้าหาเธอเพราะจะเอาไปหยามหน้าคู่อริ แต่สุดท้าย… แพ้ทางเด็ก “พี่…” “..?” “เคยมีเซ็กซ์ไหม?” “ถามอะไรวะ” “มีเซ็กซ์กันไหม” “…” “จบแล้วแยกย้าย ถ้าไม่อยากทำฟรี…พร้อมโอน” “เมาแล้วมีอารมณ์?” “เปล่า แค่อยากลองทำแบบ…อุ๊บ!”

"อึก" จัสมินสะอื้นไห้ออกมาเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความเจ็บปวดพร้อมใช้หลังไปพิงไว้ที่หัวเตียงมองหน้าฟีนิกซ์ด้วยใบหน้าโกรธเกลียด "นะ..นายได้ในสิ่งที่นายต้องการแล้ว ปะ..ปล่อยฉันไปได้แล้ว" "หึ..." ฟีนิกซ์แค่นหัวเราะในลำคอเบาๆ เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นออกจากปากของจัสมินก่อนที่เขาจะเลื่อนตัวเข้าไปใกล้ๆ เธอ พร้อมใช้มือไปบีบปลายคางมนของเธอไว้ "...เก้าสิบล้านแลกมากับเซ็กซ์ห่วยๆ ของเธอน่ะเหรอ?"

"คำสั่งของฉันคืออะไร!!" ผมตวาดออกไปด้วยความโมโห ก่อนที่เธอจะก้มหน้าลงเล็กน้อย "ตอบ!" ผมตวาดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด ทำให้เธอค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผม "บะ..แบตมิวหมด มิวเลยไม่ได้โทรบอก.." "..." ผมมองหน้าเธอนิ่งๆด้วยแววตาหงุดหงิดมากๆ "มะ..มิวขอโทษค่ะ" "เก็บคำขอโทษของเธอเอาไว้รับมือกับบทลงโทษของฉัน!!"

“เธอขัดคำสั่งฉันก่อนนะ...พริกแกง” ฟรานซิสกดเสียงต่ำทำให้คนที่ฟังถึงกลับขนลุกซู่ด้วยความหวาดกลัว “ขอโทษแบบอื่นได้ไหม ไม่ใช้ร่างกายในการขอโทษได้ไหม” พริกแกงเงยหน้าขึ้นมองหน้าฟรานซิสด้วยใบหน้าที่อ้อนวอน “เธอได้สิทธิ์พิเศษกว่าคนอื่น” ฟรานซิสพูดจบก็นั่งลงบนเตียง “คนอื่นมีแต่ความตายเท่านั้น!” คำพูดเยือกเย็นของเขาทำให้หญิงสาวถึงกับกลืนน้ำลายลงคอแบบติดขัด “ฉันยอมตาย”

"ต่อไปนี้เธอต้องมาเป็นคู่นอนให้ฉัน" "What!?" ฉันอุทานออกไปทันที มองหน้ามาร์ตินด้วยใบหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหน้าปฏิเสธ นี่มันเรื่องบ้าชัดๆ คนอย่างเฟรย่าไม่มีทางมาทำเรื่องไร้สาระแบบนี้! "ตามนั้น" เขาว่าจบก็ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู ดันตัวลุกขึ้นก้าวขาเดินไปหยิบเสื้อช็อปวิศวะฯ ที่วางอยู่ที่โต๊ะมาพาดไว้ที่ไหล่แกร่ง "เหอะ! ไม่มีทาง..." ฉันแค่นหัวเราะขึ้นเบาๆ ยกมือขึ้นกอดอก โดยที่มาร์ตินก็หมุนตัวหันมามองหน้าฉัน "...ฉันรู้ตัวว่าฉันสวย รวย เก่ง และไม่ต้องเอาเรื่องเซ็กซ์ที่เกิดจากความผิดพลาดมาผูกมัดฉัน" "อย่ามั่นหน้า แค่ คู่นอน"