ผู้ชายที่เธอพลาดไปนอนด้วยในคืนนั้น ไม่คิดว่าจะเป็นลุงรหัสของเธอเอง 'แย่ละสิ'

เธอถูกส่งมาขัดดอกแทนเงินกู้ที่พ่อเลี้ยงของเธอกู้มา ทว่าชายเจ้าของเงินกูนั้นดันเป็นผู้มีอิทธิพล แถม เธอยังตกอยู่ในสถานะ นางบำเรอ!

รสาแม่ค้าออนไลน์กัดฝันสู้จนเรียนจบ อีกทั่งเธอโชคดีที่ได้ผู้ใหญ่ใจดีมาอุปการะ ทว่าลูกชายของเขากลับมาเธอแค่คนอาศัยและคิดว่าการเข้ามาอยู่ในบ้าน เธอต้องตอบแทน และสิ่งที่เขาอยากได้คือตัวเธอ!!

เพราะอยากตอบแทนบุญคุณเธอจึงยอมหมั้นกับลูกชายเขา ทว่าสิ่งที่คิดมันดันผิด ลูกชายคนที่เธอนับถือไม่เพียงไม่ให้เกียรติเขายังดูถูกเธอสารพัด แถมสิ่งที่เขาทำ มันทำให้เธอต้องน้ำตานอง ขุนเขา ผู้ชายใจร้ายที่ปากกับใจตรงข้ามกัน

เธอเข้าใจมาเสมอว่า ความรักคือการมอบร่างกายให้ และเธอก็ยอมมอบร่างกายให้เขา แต่เขากับบอกเธอว่า"เรื่องของเราไม่ต้องบอกให้ใครรู้" นิยายเรื่องนี้เป็นภาคต่อจากเรื่อง เลขาท่านรองนะคะ เป็นเรื่องของเพื่อนท่านรอง....ไทก้า

เพราะอกหักทำให้เมามายจนเผลอตัวได้ผัวแบบไม่ตั้งใจ แถมผู้ชายคนนั้นคิดว่าเธอเป็นสาวขายบริการอีก "ห้าพันคงจะพอนะ อ๋อ อีกอย่างผมจ่ายค่าห้องแล้ว หวังว่าเราจะไม่เจอกันอีกยัยขี้เมา!!" มันน่าเจ็บใจนัก ไอ้บ้า!

สิรินทร์ยอมเข้ากรุงเทพหวังให้ภากรณ์ช่วยเธอปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย ไม่นึกเลยว่าการมาครั้งนี้จะเป็นหลุมพลางที่เธอไม่อาจกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเด็กวัยรุ่นทั่วไป มันเป็นเสมือนบ่วงที่พันธนาการเธอไปตลอดชีวิต

กูไม่อยากเป็นเพื่อนมึงแล้ววะ ขอเป็นมากกว่าเพื่อนได้ไหม

ผมเคยปล่อยเธอไปแล้วครั้งนึง แต่คราวนี้ผมไม่ยอมปล่อยเธอไปแน่ #ขุนพล

ผมอยากได้เธอมาเป็นพยาบาลส่วนตัว...?? [ขอโทษนะคะ หนูคิดว่าแก๊งคอลเซ็นเตอร์!]

คำเตือน นิยายเรื่องนี้สร้างขึ้นจากจิตนาการของนักเขียน สถานที่ ตัวละคร อาชีพ ล้วนแล้วแต่สมมุติขึ้นมาทั้งนั้น เนื้อหาในเรื่อง จะเป็นแนวมาเฟีย ดั้งนั้น อาจมีทั้งสมเหตุสมผล และ ไม่สมเหตุสมผล ควรพิจารณาก่อนอ่าน เนื้อหาในเรื่องมีการใช้อาวุธ มีคำหยาบ มีความรุ่นแรง อ่านแล้วไม่อิงตามมากนะคะ อยากให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น  เรื่องราว เหมราช อาจเดชา บุตรชายเจ้าของตระกูลอสังหริมทรัพย์ผู้มีอิทธิพลคอบคุมทุกเขตพื้นที่ภาคกลาง รวมทั้งแผ่ไปยังภาคตะวันออก แต่เบื้องหลังของตระกูลนี้ก็ไม่ธรรมดา เปิดบ่อน อีกทั้งยังขนของหนีภาษีอีกมากมาย ลูกชายเพียงคนเดียวของตระกูลอย่างเขาต้องถึงเวลาขึ้นรับตำแหน่งประธานใหญ่ แต่ด้วยอยากแผ่อิทธิพลไปยังภาคตะวักตก จึงทำให้ นาย เกรียงไกร ผู้เป็นพ่อจับมือร่วมลงทุนกับมหาอำนาจฝั่งนั้น คือ อดิศวร เทพเพธา นายใหญ่ผู้มีอิทธิพลด้านการรับเหมาก่อสร้าง โครงการ และยังแผ่อิทธิพลไปยังภาคใต้บางจังหวัด บริษัท เพธากรุ๊ปไม่มีใครที่จะไม่รู้จัก  แต่.... สัญญา ระหว่าง พ่อ กับทำให้ลูกต้องลำบาก เมื่อ สองตระกูลจับมือกันแน่น จึงทำให้ ราชสีห์ ต้องเข้ามามีส่วนร่วมในครั้งนี้โดยไม่เต็มใจ เพราะไม่ได้ชอบกับงานฝ่ายนี้ตั้งแต่แรก งานนี้ ความวุ่นวายจึงเกิดขึ้น ระหว่าง สองหนุ่ม  เหมราช×ราชสีห์ "ไอ้เหี้ย!!! ใครตั้งชื่อให้มึงวะ ราชสีห์ ถุยน่าจะชื่อ จิ้งจอก มากกว่า" "มึงเหอะ เหมราช สัส!! ในวรรณคดี เรื่องไหนวะ กูว่าน่าจะชื่อลูกหนูมากกว่า" "ไอ้!!...." "มึงด่ากูสิ กูจับปล้ำนะเว้ย" นั้นแหละ ไม่รู้งานนี้ สองตระกูลจะจับมือกันเพิ่มความยิ่งใหญ่ หรือจะจับมือกัน เพิ่มความชิบหายกันแน่

"ฉันเคยถามเธอไปแล้วว่าสนใจงานพิเศษอื่นไหม ฉันจำได้ว่าเธอยังไม่ตอบฉันนะ" เสียงกระสิบถามข้างหูของคนตัวสูงกว่าโน้มตัวลงมาถามยังร่างเล็ก ทำให้เธอใจสั่น ไม่รู้จะตอบหรือไปต่อยังไงดี "หมายความว่า ไงค่ะ" ปลายฟ้าถามเสียงแผ่วเบา ทั้งๆที่พอเดาได้เขาต้องการอะไร เธอไม่ได้ใสซื่อขนาดนั้น ที่จะมองไม่ออกว่าชายตรงหน้าต้องการอะไร "ฉัน!!.....หมายถึงฉันอยากให้เธอมาเป็นคนดูแลฉัน" เขาพูดเว้นความหมายที่สื่อออกมา สายตานั้นบงบอกว่า ต้องการตัวเธอ ปลายฟ้านิ่งอึ้งกับคำตอบของคนตรงหน้าเธอไม่คิดว่าผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ ทั้งเรื่องฐานะ หน้าตา จะมาจริงจังกับเด็กธรรมดาอย่างเธอเว้นแต่ เขาแค่ต้องการของเล่นเท่านั้น "โทษทีนะค่ะ...ฟ้าไม่สนใจ" เธอพูดจบปัดมือหนาที่จับคางเธอไว้ พร้อมที่จะผลักเขาออก แต่ไม่ทันที่มือเล็กจะได้ผลักหน้าอกแกรงของชายหนุ่ม มือเล็กก็ถูกตรึงไว้กับกำแพงสองข้างเธอตกใจเผลออุทานออกมา "ว๊ายยยยย......จะทำอะไร..ปล่อย! น้ำเสียงของเธอดุดัน ไม่ได้อ่อนโยนเหมือนทุกครั้ง สายตาจ้องร่างสูงแบบจริงจัง คราวนี้เธอไม่หลบสายตาให้ชายหนุ่มถึงแม้อายุจะห่างกับเธอมากหรือจะเป็นเจ้าของที่นี่ก็ตาม เธอพยายามดิ้นเพื่อที่จะให้หลุดจากเขาแต่ยิ่งดิ้นร่างสูงยิ่งตรึงเธอไว้ แน่นไม่ยอมปล่อย

"มิน....เมื่อไหร่จะเปิดใจให้พี่" มินตราเงยหน้าขึ้นจ้องตากับคนตัวสูง ส่วนขุนพลก็ก้มหน้ามองใบหน้าสาวสวย สายตาที่ส่งให้น้องนั้นมันชั่งหวานหยด อีกทั้งแอลกอฮอล์ที่มีในร่างของทั้งสองก็พอบอกได้ว่ากำลังตกอยู่ในภวัง "คือ...มิน อุ๊บ!!!" มินตรายังไม่ทันได้พูดอะไรออกไปด้วยซ้ำ ขุนพลก็ใช้ริมฝีปากหนาประกบกรีบปากบางของน้องเข้าอย่างจัง มินตราที่รู้สึกว่าตัวเองนั้นกำลังถูกมนต์สะกดจากรุ่นพี่ โดยที่ร่างกายไม่ยอมขัดขืนสักนิด มิหนำซ้ำยังเผยอปากจูบตอบโดยไม่รู้ตัว เผลออ้าปากจน ทำให้ลิ้นชื้นเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นของเธอเข้าแล้ว

;พี่ทำแบบนี้ทำไม ไหนบอกจะไม่เอาหนูไง พี่กำลังกลื่นน้ำลายตัวเองนะ พลอยใสย้ำประโยคที่เธอไม่เคยลืม เพราะสิงห์เองก็เคยพูดไว้จริงๆ สิงห์ นิ่งไปสักพัก เขาไม่พูดอะไร ใบหน้าหล่อมองดูสาวหน้าใสที่นอนอยู่ใต้ร่าง แล้วจึงพูดขึ้น ;กูยอมกลื่นน้ำลายตัวเอง

ผมมาเป็นหมอที่โรงบาลต่างจังหวัด2ปีแล้ว แต่ไม่คิดว่า จะมีคนคิดว่าผมเป็นเกย์โดย เฉพาะ นศ งามวิไล เฉิดฉาย เธอทำเอาผมปวดหัวทุกครั้ง ในเมื่อคิดว่าผมเป็นเกย์ดีนัก ผมก้เลชวนให้เขาไปที่ห้องซะเลย "ผมไม่ใช่เกย์ ถ้าอยากพิสูทธิ์ก็ไปที่ห้องผมสิ"