เสียงดนตรีบรรเลงดังขับขันให้คนภายในงานได้รื่นร่มใจ งานแต่งงานขนาดใหญ่ จัดขึ้นในโรงแรมชั้นนำของประเทศ คู่บ่าวสาวที่ตั้งหน้าตั้งตารอคอยที่จะได้จูงมือกันเข้าประตู่วิวาห์ต่างไม่วายตื่นเต้นกันยกใหญ่ " นิจ่ะ ได้เวลาแล้วจ้ะ ตอนนี้เจ้าบ่าวเดินมาไกล้ถึงแล้วนะ "พี่วิภา พี่สาวสุดที่รักของฉันเดินเข้ามาบอกทันทีที่เจอว่าขบวนของเจ้าบ่าวเริ่มเดินทางไกล้ถึงห้องพักของเจ้าสาวแล้ว และตอนนี้ฉันก็ตื่นเต้นเอามากๆด้วยฉันชื่อ นิชา เป็นหลานสาวของผู้มีอำนาจใหญ่สุดของฮองกง เป็นหลานสาวคนเล็กที่คุณปู่คุณย่าทั้งรักทั้งห่วงและหวงนักหวงหนา แต่ก็ได้แค่ห่วงนั้นแหล่ะค่ะ เพราะ นิชาไม่ได้นิสัยอ่อนเยาะแยะขนาดที่ต้องพึ่งบารมีปู่ย่าของตัวเองเท่าไหรนักฉันที่ตอนนี้อายุ27ปี เป็นผู้หญิงที่กำลังจะมีสามีอยู่เร็วๆนี้ " คินเขามาถึงแล้วหรอคะพี่วิ " ฉันยิ้มแก้มแทบปริเลยทีเดียว ก็ตอนนี้ว่าที่สามีกำลังจะมาปรากฏตัวให้ฉันเห็นแล้วนี้สิ ตื่นเต้นจนหัวใจแทบวายเลยตอนนี้ก๊อกๆๆ" มาแล้วๆ " เสียงเพื่อนๆเจ้าสาวดังแข่งกับเสียงฝังทางเพื่อนๆของเจ้าบ่าวไม่น้อยหน้ากันเลยที่เดียว ความตื่นเต้น มันทำคนอย่างฉันถึงกับประหม่า ไม่น้อยกว่าฝังเจ้าบ่าวฉันกับภาคิน รู้จักกันมา1ปีเต็ม ทันทีที่ครบรอบ1ปี เขาก็คุกเข่าขอฉันแต่งงานเลยในทันที ฉันและเขาคบกันอย่างบริสุทธิ์ใจ เขาไม่เคยแตะต้องตัวฉันให้ต้องหม่นหมองต่อสายตาของใครหลายๆคน เขาบอกว่า เขาจะรอวันที่เราทั้งสองแต่งงานกันเสียก่อน ตัวฉันเองก็เก็บเอาความบริสุทธิ์ เพื่อมอบให้เขาในวันนี้เช่นกันทันทีที่ประตูถูกเปิดออกก็ปรากฏใบหน้าหล่อเหลาของชายผู้ที่ฉันรักมากที่สุด เขายืนต่อหน้าฉันด้วยความสูง187 ชุดเจ้าบ่าวสีขาวมนถูกเขาสวมใส่อย่างพอดี เขาดูหล่อที่สุดในตอนนี้ ท่ามกลางผู้คนมากมายที่เข้ามาลายล้อมเราทั้งสอง" คุณสวยจังเลยนิ " คำแรกที่เขาทักฉัน เล่นสะคนอย่างฉันไปไม่เป็นเลยทีเดียว ฉันได้แค่ฉีกยิ้มกว้างแทนคำตอบ และแล้วเขาก็จูงมือของฉันเข้าประตูวิวาห์ ไปพร้อมกับเขา3เดือนต่อมา " คิน นี้มันอะไรกัน " ฉันโยนรูปถ่ายลงตรงหน้าของเขา รูปถ่ายที่มีคนคู่หนึ่งเดินคู่กันอยู่ภายในห่างใหญ่ คนคู่นั้นที่แน่ๆหนึ่งในนั้นก็คือสามีของฉันเอง" มันอะไรกันคุณ !! " เขาลุกขึ้นยืนพร้อมจ่องมองรูปถ่ายนั่น " คุณยังกล้าถามฉันอีกหรอ อีนี้มันเป็นใคร " ฉันชี้นิ้วไปที่หน้าผู้หญิงคนนั้น เขามองตามนิ้วเรียวของฉัน ก่อนจะหันมามองฉันด้วยสาตานิ่งเฉยพร้อมคำตอบที่ทำฉันถึงกับหน้าชา" ลูกค้าน่ะ คุณมีอะไรหรือเปล่า " " ลูกค้า!! " ฉันทวนคำตอบของเขาอีกครั้ง" ใช่ คุณคิดว่าอะไรล่ะ ผมทำงาน ออกไปเจอลูกค้า มันก็เป็นเรื่องปกตินิ่ คุณจะจ้างนักสืบมาเพื่อเรื่องแค่นี้เองหรอนิชา " " ฮึ..!!! " ฉันได้แค่สบทเสียงหัวเราะออกมาจากลำคอเพียงสั้นๆ เขาที่ตอนนี้ไม่เหมือนเขาคนนั้นที่ฉันเคยรู้จักเลย หลังจากที่เราแต่งงานกันมา เขาไม่เคยแม้จะแตะต้องตัวฉันเลยเเม้เพียงปลายนิ้ว เขาเปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนกับที่ฉันรู้จักเลย ฉันไม่เข้าใจเลยจริงๆว่ามันเกิดอะไรระหว่างฉันกับเขา//// ภาคิไนย ////ผมยืนมองรูปที่ถูกเธอโยนลงมาบนโต๊ะทำงานของผม หลายครั้งต่อหลายครั้งที่เธอทำราวกับผมเป็นนักโทษของเธอ ผมเริ่มจะทนกับนิสัยเอาแต่ใจ และ บ้าอำนาจของเธอไม่ไหวแล้วจริงๆ 1ปีกับ3เดือนมันทำผมอึดอัด ผมต้องใช่ความอดทนกับคนอย่างเธอมากแค่ไหนกันนะ ถ้าไม่ใช่ว่าคุณพ่อขู่บังคับผมให้แต่งงานกับเธอแล้วละก็ เธอก็คงเป็นผู้หญิงคนสุดท้ายในโลกที่ผมจะลดตัวไปคบด้วยจริงๆผมชื่อ ภาคิน ภาคิไนย กีรติเมคา ลูกชายคนเดียวของเจ้าสัว เมธา และคุณหญิง บุษราคัม กีรติเมคา ภรรยาเอกของเจ้าสัวเมธา ผมมีพี่น้องต่างแม่อยู่4คน ผมเป็นลูกลำดับที่3ของบ้านนี้ แต่เป็นคนที่ได้รับมรดกทั้งหมดของตะกูล ก็ถือว่าเกิดมาไม่เสียเปล่าก่อนรู้จักกับนิชา" ผมไม่แต่ง "" แต่แก่ต้องแต่ง ทางนั้นเขาเป็นผู้มีพระคุณของตะกูลเรา แก่ไม่มีสิทธิ์ปฎิเสธอะไรทั้งนั้น " ผมยืนเถียงกับพ่อผู้ให้กำเนิดเกี่ยวกับว่าทีเมียในอนาคต คนอะไรจะให้ลูกชายตัวเองแต่งงานกับผู้หญิงที่ไม่รู้จัก ไม่ได้รักแบบนี้" ผมมีคนที่ผมรักอยู่แล้วพ่อ!! " " แล้วไง "" ก็ผมจะไม่แต่งงานกับใครนอกจากเธอไงพ่อ "" แก่แน่ใจ!? " " ผมรักโรส และผมจดทะเบียนสมรสกับเธอเรียบร้อยแล้วด้วย " ผมเฉลยคำตอบให้พ่อผมได้รับรู้อย่างภาคภูมิใจ" อะไรนะ !!? ลูกจดทะเบียนกับเธอแล้วหรอ " เสียงแม่ของผมร้องทักทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องทำงานของพ่อผม " ครับแม่ " " ตาคิน!! "" ไปหย่ากับมันสะ นี้คือคำสั่งของฉัน " พ่อผมยืนขึ้นจากเก้าอีเต็มความสูง ผมเสียงที่ดุดันและเด็ดขาด" ไม่ครับพ่อ ผมไม่หย่า " ผมเองก็หาได้ยอมพ่อผมไม่ ผมรักเธอ เธอคือภรรยาที่ผมรักนะ ผมจะถอยไม่ได้กับเรื่องนี้" แก่ต้องหย่า!!! " เสียงพ่อผมตะหวามผมดังสะท้านไปทั้วห้อง ผมเองก็แอบมีสะดุ่งอยู่เล็กน้อย แต่ผมก็เลือกที่จะไม่ตอบโต้อะไรกับท่าน" ใจเย็นๆก่อนนะคุณ " แม่รีบปรีตรงไปห้ามพ่อของผม " คิน เรื่องนี้แม่ว่าค่อยคุยกันเถอะนะ แต่ลูกอย่าขัดพ่อเขาเลย ทางนั้นเขามีพระคุณกับทางเรามากจริงๆ เพราะถ้าไม่ได้ปู่ของหนูนิชาช้วยไว้ เราทั้งหมดคงไม่มีอย่างทุกวันนี้หรอกนะ ลูกออกไปก่อนเถอะ " ผมพยักหน้ารับก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องทำงานของพ่อ " บุญคุณก็ส่วนบุญคุณสิ ถ้ามาท่วงบุญคุณแบบนี้ เขาก็ไม่เรียกว่าบุญคุณแล้ว " ผมได้แค่บ่นพรึมพรัมกับตัวเอง" ไงไอ้น้องชาย บ่นอะไรคนเดียวว่ะ " เสียงของไอ้พายุลูกคนที่สองที่เกิดจากเมียรองของบ้านนี้" ไม่ใช่เรื่องของมึง " " อ้าว อารมณ์เสียอะไรมาว่ะ ถึงมาลงกับพี่ชายคนนี้ละ ออ...คงเป็นเรื่องของน้องนิชาใช่ไหม แม้ๆ มีคนให้แต่งงานเป็นถึงระดับมาเฟียแห่งเอเชียมังกรตัวที่ห้าเชียวนะ 555 "" มึงก็แต่งเองดิครับ " " ไอ้คิน นี้กูพูดดีๆกับมึงนะ " " เสือก!!! " " ไอ้คิน " มันพุ่งมาพร้อมหมัดขวา คงหวังประทับมัดนั้นลงบนหน้าหล่อๆของผมละสิ แต่เสียใจนะ มึงมันคนละชั้นกับกู ผมหลบมัดนั้นอย่างเท่ๆพร้อมสวนหน้าแข่งสวยๆคืนมันไปในทันที

สวัสดี หนู๋ชื่ออายตา เด็กนักเรียนชั้นม.2เรียนอยู่โรงเรียนรัฐบาลแห่งหนึ่งที่อยู่ไกล้ๆบ้าน อายตามีแม่ชื่อแม่อ้อม เป็นแม่บุญธรรมของอายตาเอง อายตาเป็นคนน่าตาจัดได้ว่าสวย น่ารัก ผิวขาวราวสาวจีนเพราะอายตาคงมีเชื้อสายมาจากจีน นิสัยของอายตาอะหรอ อายตาเป็นคนนิสัยตอแหล แอ๊บเก่ง ร่านและเเรดมาก แต่ต่อหน้าผู้คน อายตาจะแสดงออกว่าเป็นคนน่ารักเรียบร้อยและแสนดี แต่ความเป็นจริง นิสัยของอายตามันตรงกันข้ามทั้งหมดเลย" อายตาลูก...ตื่นหรือยัง"เสียงของแม่อ้อมที่ดังปลุกอายตาทุกเช้าให้ตื่นไปโรงเรียน"คร้าๆ ตื่นแล้วคร้าแม่อ้อม"อายตารีบเดินลงไปด้านล่างแต่ก็บังเอิญเจอพ่อเลี้ยงที่กำลังเดินออกมาจากห้องพอดี" กำลังจะไปทำงานหรอคะ"" ใช่ อายตาเองก็กำลังจะไปโรงเรียนใช่ไม"" ค่ะ พ่อเสือจะไปส่งอายตาได้ไมคะ""พอดีพ่อไม่ว่างน่ะ อายตาให้แม่เขาไปส่งเถอะนะ "" ทำไมละคะ" อายตาเดินเขาไปจนตัวชิดพ่อเสือจนหน้าอกของอายตาบดเบียดอกหนาของพ่อเสือ (อ่อยขนาดนี้ของจะไม่ขึ้นเลยหรือไงนะ) ได้แต่นึกคิดในใจจนเผลอยิ้มมุมปากเล็กๆออกมา"อายตาถอยออกไปหน่อยก็ได้นะ ทำตัวแบบนี้ไม่ดีเลยนะ"อายตาก็ยอมถอยออกมาเพราะว่าได้ยินเสียงแม่อ้อมเดินมาทางนี้พอดี"อ้าว...ลงมากันแล้วหรอ งันไปทานข้าวกันเถอะ""ค่ะ"อายตาเดินตามหลังแม่อ้อมมานั่งที่โต๊ะ ก่อนที่แม่อ้อมจะตักข้าวต้มกุ้งมาเสิร์ฟให้อายตากับพ่อเสือได้ทานกัน" อือ...อร่อยที่สุด"" อร่อยก็กินเยอะๆนะเรา" พร้อมก่มลงมาหอมหัวอายตา" ค่ะแม่อ้อม"หลังทานข้าวกันเสร็จแม่อ้อมก็ขับรถมาส่งอายตาที่โรงเรียนเหมือนอย่างเคยๆ อายตาก็เดินเข้าโรงเรียนมาตามปกติ โรงเรียนนี้เป็นเพียงโรงเรียนชัวคราวของอายตา เพราะอายตาพึ่งยายมาอยู่ที่นี้ได้ไม่กี่เดือนเอง ทันทีที่แม่อ้อมแต่งงานกับพ่อเสือ อายตาก็ต้องย้ายตามแม่อ้อมมาอยู่ที่บ้านของพ่อเสือที่กรุงเทพ แม่อ้อมก็เลยหาโรงเรียนให้อายตาไม่ทัน อายตาก็เลยต้องเข้าเรียนที่โรงเรียนรัฐบาลไปก่อน ปีหน้าถึงจะย้ายไปเรียนโรงเรียนเอกชนได้พ่อเสือเป็นสามีที่พึ่งคบกับแม่อ้อมได้ไม่ถึงสองปี หลังจากดูใจกันได้1ปีกว่าพ่อเสือก็ขอแม่อ้อมแต่งงานทันที พ่อเสือมีอายุห่างกับแม่อ้อม6ปี ซึ่งตอนนี้พ่อเสือมีอายุเพียง27ปี ส่วนแม่อ้อมก็อายุได้33ปีแล้วแม่อ้อมเป็นผู้หญิงที่ให้กำเนิดลูกไม่ได้เพราะแม่อ้อมนั้นได้ทำการผ่าตัดเนื้องอกที่มดลูกออกเมื่อ6ปีก่อน ก็เลยทำให้มีอายตาคนเดียวที่เป็นลูกสาว อายตาเป็นลูกของน้องแม่อ้อมแต่แม่เสียตอนคลอดอายตา อายตาเลยถูกรับเลี้ยงเป็นลูกของแม่อ้อมแทนแต่อายตาดันชอบพ่อเสือในครั้งแรกที่เจอหน้านี้สิ พ่อเสือเป็นลูกครึ่งไทยอังกฤษ เป็นคนที่หล่อมากๆคนนึง ทำไมนะ ทำไมพ่อเสือต้องมาชอบแม่อ้อมด้วย ทำไมคนที่ยื่นข้างพ่อเสือไม่เป็นอายตานะ"นี่เธอ เธอที่มีโบว์สีดำนั้นนะ"อายตาหันไปมองคนที่กำลังตะโกนเรียกอายตาอยู่ด้านหลัง" เรียกเราออ" [ชี้นิ้วมาที่หน้าตัวเอง]"ใช่...เธอทำนี้หล่นอะ"เขายื่นกุญแจบ้านของอายตาคืนให้"โอ๊ะ!! หล่นตั่งแต่เมื่อไรกัน ขอบใจนะ " [อายตาหยิบเอาพวงกุญแจนั้นคืนมา]" ไม่เป็นไร...เธอเป็นเด็กใหม่สินะ....ชื่ออะไรหรอ เราชื่อไจแอนท์นะ...เธอละ"" เราชื่ออายตา อยู่ม.2/6""เราก็อยุ่ม.2/6 งันเราเดินไปที่ห้องด้วยกันนะ"" อืม....ได้สิ"อายตาก็เดินเขามาที่ห้องเรียนพร้อมๆไจแอนท์ แต่ทันทีที่มาถึง อายตาก็โดนรับน้องทันที" เฮ้ยๆ!! มาแล้ววะ อีกิ่งก่ามันมาถึงแล้ว ว้าว มากับเด็กใหม่ด้วย"[ คงหมายถึงไจแอนท์สินะ]อายตาไม่พูดอะไรแต่เดินไปนั่งที่โต๊ะของตัวเองแทน"สูงศักดิ์มากนักหรอมึงอะ" เสียงของคนในกลุ่มเอ่ยถามอายตาขึ้น แต่อายตาไม่สนใจ อะไรเตรียมตัวเอาหนังสือขึ้นมารอเรียนคราบแรกแทน" เพื่อนกูถามทำไมไม่ตอบละ ห้ะ!! หรือลืมเอาปากมาวะ" "ว่างมากหรอ ถึงคอยมาหาเรื่องฉันนัก หรือเพราะว่าฉันสวยกว่ามีคนมาจีบมากกว่า อิจฉาหรอ!! ถ้าอิจฉามากนัก ก็ไปตายแล้วเกิดใหม่ เอาให้สวยกว่าฉันนะ จะได้ไม่ต้องมาร้องขอส่วนบุญแบบนี้" "อีอายตา!!""ทำไม มึงจะเอาหรอ" มีหรอว่าอีอายจะยอมให้พวกมันมายืนตาอยู่ฝ่ายเดียว อายตากระโดนขึ้นไปยืนบนเก้าอี้ มึงจะไฝว้กับกูก็มาดิ กูกลัวมึงหรอ" ฝากไว้ก่อนเถอะมึง" ที่พวกมันพูดแบบนั้นเพราคุณครูกำลังมาที่ห้องนี้ พวกมันเลยยอมถอยกันไปก่อนรู้จักอีอายตานักเทวันโดสายดำน้อยไปสะแล้วแล้วเสียงหัวหน้าห้องก็ดังขัดจังหวะนรกขึ้น"ทั้งหมด ทำความเคารพ"นักเรียนทั้งหมดก็พร้อมใจกันทำความเคารพ " สวันดีครับ/ค่ะ คุณครู""สวัสดีค่ะ เอาหนังสือขึ้นมาเปิดหน้า79เลยคะนักเรียน"ตอนนี้ตัวอายตาก็เข้าโหมดตั่งใจเรียนไปก่อน เพราะถ้าทำเกรดได้ดีแม่อ้อมจะยอมซื้อโทรศัพไอโฟนรุ้นใหม่ให้อายตา 555มีหรอที่อายตาจะพลาดได้ อายตาสะอย่าง?