ยัยคู่หมั้นตัวร้าย ของคุณชายเย็นชา

ตอนที่ 12 ไม่มีวันเปลี่ยนใจ

หลังจากที่ซือลู่ชิงประกาศกลางวงสนทนาของผู้ใหญ่ไปแล้วว่าถึงอย่างไรเขาก็จะหมั้นกับเธอ หลินซูหนี่ว์เลยขอให้การหมั้นหมายเป็นการจัดขึ้นภายในครอบครัว โดยไม่ต้องการเชิญบุคคลภายนอกมาร่วมงาน ไม่ใช่เป็นเพราะเธอไม่เต็มใจ แต่เธอสะดวกใจแบบนี้มากกว่า ซือลู่ชิงถึงแม้จะรู้สึกขัดใจอยู่ไม่น้อยแต่ก็ยินยอมแต่โดยดี ซือลู่เหลียนถึงกับยกนิ้วให้น้องน้อยที่ใจแข็งทำตามที่เธอแนะนำมาโดยตลอดทำให้พี่ชายฝาแฝดจอมเย็นชาของเธอได้แสดงอาการบางอย่างออกมาให้ได้เห็นบ้าง

“พี่ลู่เหลียน พักนี้น้องไม่เข้าใจพี่ลู่ชิงเลยค่ะ” ซุปตาร์สาวกำลังปรึกษากับพี่สาวคนสวยอยู่ภายในห้องนอนของซือลู่เหลียน

“หืม.... ไม่เข้าใจอะไรคะ” เสียงหวานของซือลู่เหลียนเอ่ยถามขึ้น พรางวางรูปที่เธอเพิ่งจะลงมือล้างด้วยตนเองลง

“ก็....หลังจากงานประกาศรางวัลพี่ลู่ชิงก็ชอบไปรับน้องที่กองถ่าย แถมยังไปป่าวประกาศให้คนทั้งกองถ่ายรู้อีกว่าน้องเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่เขา พี่ลู่เหลียนว่าตอนนี้พี่ลู่ชิงรู้สึกยังไงคะ ถึงไปทำอะไรแบบที่ไม่เคยทำแบบนั้น” ซุปตาร์สาวอธิบายให้ฝาแฝดของซือลู่ชิงฟังก่อนที่จะลุกขึ้นจากโซฟาแล้วเดินไปดูรูปที่พี่สาวคนสวยถ่ายมา

“พี่ลู่ชิงคงอยากให้น้องน้อยรับรู้นั่นแหละว่าเรากับพี่เขายังเป็นคู่หมั้นกันอยู่ เอ...รูปนั้นหายไปไหนนะ” ซือลู่เหลียนตอบน้องสาวก่อนที่จะทำหน้าแปลกใจเมื่อมองไม่เห็นรูปที่เธอถ่ายติดชายหนุ่มคนหนึ่งมาด้วย

“อ๋อ...ค่ะ แล้วนี่พี่ลู่เหลียนกำลังทำอะไรอยู่ล่ะคะ” หลินซูหนี่ว์เอ่ยถามพี่สาวคนสวยด้วยความสงสัย

“กำลังล้างรูปที่พี่ถ่ายตอนไปเที่ยวเกาะมาน่ะจ้ะ เกาะนั้นสวยมากเลยนะ แถมผู้คนก็เป็นมิตรและมีน้ำใจต่อกันมากๆ ด้วย” ซือลู่เหลียนตอบแต่ทว่าสายตาของเธอก็ยังคงมองหารูปใบนั้นอยู่

“แล้วกำลังหาอะไรอยู่คะ ให้ซูหนี่ว์ช่วยไหม” ซุปตาร์สาวเอ่ยถามออกมาเมื่อเห็นว่าพี่สาวนั้นกำลังมองหาบางสิ่งบางอย่าง

“พี่กำลังหารูปที่พี่ถ่ายติดผู้ชายคนหนึ่ง เค้าหน้าคุ้นๆ พี่เลยอยากจะลองมาเช็กดูอีกที” คำตอบของซือลู่เหลียนทำเอาหลินซูหนี่ว์ฉีกยิ้ม ก่อนที่จะเอ่ยแซวออกมา

“ฮั่นแน่ ติดใจอะไรผู้ชายที่อยู่ในรูปน๊า.... ไม่ใช่ว่าพี่ลู่เหลียนของน้องจะไปลืมหัวใจไว้ที่เกาะไม่ได้เก็บกลับมาด้วยหรอกนะคะ”

“ใคร!! ผู้ชายที่ไหน” อยู่ๆ เสียงทุ้มของผู้เป็นทายาทคนโตของตระกูลก็ดังขึ้นมาพร้อมกับร่างสูงยืนอยู่ที่หน้าประตูพร้อมกับจ้องมองมาที่สองสาวด้วยแววตาสงสัย

ซือลู่เหลียนถึงกับสะดุ้ง ใบหน้าสวยซีดเผือดเมื่อเห็นผู้เป็นพี่ชายฝาแฝดจอมเย็นชา แต่ดูท่าคงจะไม่ไร้หัวใจอย่างที่ใครหลายคนเข้าใจ เพราะยัยน้องน้อยตรงหน้าของเธอตอนนี้ได้มันไปตั้งนานแล้ว

“อ่ะ...เอ่อ... แค่คนที่อยู่ในเฟรมน่ะ” ซือลู่เหลียนตอบตะกุกตะกัก ไม่รู้ว่าต้าเฟยจะรายงานพี่ชายของเธอหรือยัง แต่ดูยังไงก็ไม่น่าจะรอด เธอหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากหลินซูหนี่ว์ที่มองมาที่เธออยู่

“แล้วนี่มาทำไมเงียบๆ คะ ผู้หญิงเค้าจะคุยกัน ตัวเองเป็นผู้ชายมายุ่งอะไรด้วย”

ซุปตาร์สาวจ้องไปที่คู่หมั้นวัยเด็กตาเขม็งพร้อมกับต่อว่าเขาเล็กน้อย และดูหมือนว่าเธอจะดึงดูดความสนใจชายหนุ่มไปจากซือลู่เหลียนได้ด้วยคำพูดเพียงเท่านั้นเพราะร่างสูงสมส่วนที่หนั่นแน่นไปด้วยมัดกล้ามสาวเท้าเข้ามาหาเธอพร้อมกับคว้าไปที่ข้อมือบาง ซือลู่เหลียนเห็นแบบนั้นก็ถึงกับตกใจแต่ก็คิดว่าดีแล้วที่หลินซูหนี่ว์ดึงดูดความสนใจของพี่ชายจากเรื่องของเธอไปสนใจเรื่องของตนเองได้ เธอฉีกยิ้มออกมาก่อนที่จะหุบยิ้มแทบไม่ทัน

“พี่ขอพาตัวคู่หมั้นไปลงโทษก่อนนะ แล้วพี่จะมาจัดการเราทีหลัง อย่าคิดว่าเธอจะรอดยัยน้องจอมแสบ” สิ้นเสียงร่างระหงก็ถูกลากออกจากห้องของซือลู่เหลียนไปท่ามกลางเสียงโวยวายของซุปตาร์สาว ซือลู่เหลียนมองไปยิ้มๆ

“พี่ลู่ชิง ปล่อยฉันนะ!!!”

“อย่าดื้อน่า!!!”

“ทำเป็นบอกว่าจะลงโทษคู่หมั้นแต่ก็เห็นใจอ่อนให้ตลอด คนเย็นชาปากแข็ง สักวันจะยุให้ซูหนี่ว์ทิ้งคอยดูเถอะคิกๆๆ”

ซือลู่เหลียนพูดออกมาหลังสิ้นเสียงถกเถียงกันของสองหนุ่มสาว เธอหัวเราะเบาๆ กับแผนการที่จะทำให้ซือลู่ชิงจอมหวง หวงได้แม้กระทั่งเธอต้องร้อนใจจนยอมบอกความในใจกับคู่หมั้นคนสวยไปสักที

ปัง! เสียงประตูห้องนอนสีทึบปิดลงพร้อมกับเสียงลงกลอนประตู ‘แกร๊ก’ ทำให้หญิงสาวร่างระหงถึงกับหันกลับมามองเจ้าของห้องด้วยแววตาหวาดหวั่น เธอคาดเดาไม่ออกว่าเขาจะทำอะไรกับเธอ

“พ่ะ..พี่ลู่ชิง จะ...จะ.....ทำอะไร”

น้ำเสียงหวาดหวั่นดังออกมาจากริมฝีปากอิ่มรูปกระจับ สายตาจากดวงตาคู่สวยก็จดจ้องมองการกระทำของเขา มือหนาแต่ทว่ามีนิ้วที่เรียวยาวกำลังปลดเนกไทที่คอของเขาออก กระดุมเม็ดแรกถูกปลดออก แต่สายตาคมที่เย็นชาแฝงความนัยบางอย่างกลับจ้องมาที่เธอ

ร่างสูงประชิดเข้ามาหาร่างบางจนเธอก้าวหนีไม่ทันจนสะดุดขาตนเองล้มลงไปนอนบนเตียง ซือลู่ชิงยกยิ้มขึ้นมาเพียงเล็กน้อยก่อนที่เขาจะโถมกายตามเธอลงไป ดวงตากลมโตสั่นไหวระริก

“พี่ลู่ชิง ย่ะ...อย่าทำอะไรบ้าๆ นะ พ่อกับแม่เราอยู่ข้างล่างนะ พี่ลู่เหลียนก็อยู่ห้องข้างๆ” หญิงสาวห้ามปรามเขาทั้งๆ ที่เธอก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขากำลังจะทำอะไรเธอ มือบางยกดันหน้าอกหนั่นแน่นที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของคู่หมั้นวัยเด็กเอาไว้

“ไหน....เด็กดี ลองบอกพี่มาซิ ยังอยากจะถอนหมั้นกับพี่อยู่อีกไหม” เสียงทุ้มแต่ทว่ายังติดเย็นชาอยู่มาก ฟังดูให้ความรู้สึกแปลกๆ

“ก็คุยกันรู้เรื่องแล้วยังไงคะ พี่จะมาถามอะไรฉันอีก” เสียงหวานเอ็ดออกมาพร้อมกับเบนหน้าหลบสายตาเย็นชาของเขา มือหนาจับใบหน้างามให้หันกลับมา

“พี่จะบอกให้เธอฟังเป็นครั้งสุดท้าย ว่าพี่จะไม่มีวันเปลี่ยนใจ ไม่ว่ายังไงในอนาคต เมียของพี่จะต้องเป็นเธอเพียงคนเดียวเท่านั้น”

เมื่อสิ้นเสียงพูด ริมฝีปากสีแดงอมชมพูเป็นธรรมชาติของซือลู่ชิงก็ประกบลงบนริมฝีปากอิ่มรูปกระจับของคู่หมั้นสาวทันที หลินซูหนี่ว์ตกใจจนตาเบิกโพลงมือเล็กทั้งสองข้างก็พยายามที่จะทุบตีไปที่หน้าอกหนั่นแน่นของเขา เพื่อที่จะให้หยุดการกระทำที่ทำให้เธอรู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งกายสาว ความต้องการบางสิ่งบางอย่างกำลังปะทุเข้ามา ลิ้นร้อนของชายหนุ่มถูกส่งเข้าไปสำรวจภายในโพรงปากของหญิงสาวใต้ร่างทันทีที่เธอพยายามจะอ้าปากส่งเสียงร้องห้ามเขา

“อืม.......”

เสียงทุ้มครางออกมาอย่างพอใจเมื่อสาวน้อยใต้ร่างเริ่มที่จะหยุดต่อต้านมือบางที่กำเป็นหมัดเล็กๆ เอาไว้ก็คลายออกมือบางเปลี่ยนมาลูบไปที่หน้าอกของเขาแทน มือหนาเริ่มซุกซนด้วยการลูบไล้ไปตามกายสาว หลินซูหนี่ว์เริ่มรู้สึกถึงสถานการณ์อันตราย เธอไม่ต้องการตกเป็นของเขาถ้าเขายังไม่ได้รักเธอ มือบางกลับมาต่อต้านเขาอีกครั้ง

“ไม่นะ!!พี่ลู่ชิงปล่อยฉัน”

เสียงหวานตวาดออกมาทันทีที่ชายหนุ่มผละริมฝีปากของเขาออกจากริมฝีปากอิ่มรูปกระจับของเธอ แต่ทว่ามือหนากลับเปิดเสื้อของเธอขึ้นไปกองอยู่บนเนินอกคู่สวยที่ยังมีบราเซียปิดบังความงามเอาไว้อยู่ ก่อนที่เขาจะซุกใบหน้าลงบนเนินอกแล้วกดจูบลงไป ความเจ็บเพียงครู่เดียวทำให้หลินซูหนี่ว์ได้รู้ว่าเขาทำอะไรกับหน้าอกของเธอ

“จำไว้น้องซูหนี่ว์ อย่าดื้อกับพี่ ถ้าดื้ออีกคราวหน้าพี่จะไม่หยุดแค่นี้แน่”

เสียงเย็นชาดังออกมาหลังจากที่เขาฝากรอยจูบไว้บนเนินอกอวบของเธอแล้ว อีกทั้งเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นมาขัดจังหวะทำให้เขาไม่ลงโทษเด็กดื้อคนนี้ที่ทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเองมาเป็นสัปดาห์ ตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาได้จูบเธอ เขาก็อยากที่จะสัมผัสเธอมากขึ้น

มือบางรีบดึงเสื้อครอบของตนให้ลงมาปิดบังอกอวบคู่สวยที่ไม่เคยมีชายใดได้เชยชมนอกจากคู่หมั้นวัยเด็กคนนี้คนเดียว เขาน่ากลัวและอันตรายกว่าที่เธอคิด เขาเย็นชาแต่ทว่าเปรียบเสมือนภูเขาไฟที่รอวันปะทุ เธอคาดเดาเขาไม่ออกว่าเขาจะทำอะไรต่อไป ดวงตาคู่สวยมองไปที่เขาด้วยสายตาที่โกรธเคือง ก่อนที่จะรีบลุกจากที่นอนแล้ววิ่งไปที่ประตู

“เจ้ มาทำอะไรในห้องเฮียน่ะ”

เสียงของคุณชายเล็กของบ้านเอ่ยถามพร้อมกับใช้สายตาสำรวจสองหนุ่มสาวที่เสื้อผ้ายับยู่ยี่ โดยเฉพาะพี่ชายของเขาที่เสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ปลดกระดุมออกไปถึงสามเม็ด ส่วนพี่สาวคนสวยก็ผมเผ้ายุ่งเหมือนกับ...

“เอ่อ... เปล่าน่ะ พี่ไปหาพี่ลู่เหลียนก่อนนะ ลู่จื้อ”

ซุปตาร์สาวรีบเดินออกจากห้องไปทันทีโดยไม่หันกลับไปมองคู่หมั้นจอมเอาแต่ใจของเธออีก ไม่รู้ว่าเธอคิดถูกหรือคิดผิดที่ตอนยังเป็นเด็กเอ่ยปากกับผู้ใหญ่ว่าอยากจะเป็นเจ้าสาวของเขาจนมาวันนี้ วันที่เธอลังเลอยากจะเปลี่ยนใจเขากลับใช้มันมาเป็นข้ออ้างผูกมัดเธอ แถมยังรังแกเธออย่างเอาแต่ใจ

“เฮีย เฮียรังแกเจ้ของผมหรือ” ซือลู่จื้อ น้องชายคนเล็กกอดอกมองพี่ชายด้วยสาวตาไม่ชอบใจ

“เปล่า แล้วนี่นึกยังไงถึงกลับบ้านได้ เบื่อมหาวิทยาลัยแล้วหรือไง” ซือลู่ชิงเดินออกมาจากห้อง นำน้องชายไปที่ห้องนั่งเล่นที่มีอยู่ชั้นสองของบ้าน

“อืม.... เบื่อ ผู้หญิง รู้อย่างนี้ผมเกิดให้เร็วกว่านี้สักหน่อยดีกว่า จะได้ขอพี่ซูหนี่ว์เป็นคู่หมั้นแทนพี่ พี่มันเย็นชาเกินไป ไม่รู้ว่ามีหัวใจอยู่หรือเปล่า” คำตอบที่ออกมามันดีอยู่แล้วถ้าน้องชายจอมแสบไม่เอ่ยประโยคหลังออกมา สายตาคมจ้องมองไปที่น้องชายเขม็งจนซือลู่จื้ออดที่จะขนลุกไม่ได้

“ถ้ายังอยากมีโอกาสได้เจอสาวๆ อีกเยอะก็อย่ายุ่งกับซูหนี่ว์ เพราะเธอจะเป็นพี่สะใภ้ในอนาคตของนาย”

เสียงเย็นชาไม่ต่างจากสายตาทำเอาซือลู่จื้อยกยิ้มออกมา ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าพี่ชายรักพี่สาวคนสวย แต่เพราะพี่ชายปากหนักปากแข็ง พี่ซูหนี่ว์คนสวยของเขาจึงไม่รู้สักที

“แต่พี่จะเปลี่ยนใจก็ได้นะ ผมดูพี่ซูหนี่ว์เธอเหมือนจะไม่อยากเป็นคู่หมั้นของพี่แล้ว ไหนตอนเด็กพ่อกับแม่คุยกับคุณน้าทั้งสองว่าถ้าฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดเปลี่ยนใจ การหมั้นถือเป็นอันโมฆะไง” ซือลู่จื้อไม่วายพูดออกมาเตือนสติและสะกิดหัวใจของพี่ชาย

“ไม่มีวันนั้น ลู่จื้อ เพราะมีแค่ซูหนี่ว์เท่านั้นที่จะมาเป็นพี่สะใภ้ของนาย”

“ถามจริงพี่รักเธอเหรอ”

ซือลู่จื้อเอ่ยถามประโยคที่ยากจะตอบของชายหนุ่มออกมา ซือลู่ชิงไม่ตอบแต่กลับเดินไปหยิบหนังสือที่ชั้นวางมาเปิดอ่าน ซือลู่จื้อมองพี่ชายก่อนที่จะส่ายหน้าเพียงเล็กน้อยให้กับคนที่ปากหนัก ปากแข็ง และเย็นชาแบบพี่ชายคนโต สงสัยจะได้นิสัยเย็นชามาจากบิดา ที่มักจะเห็นค่าก็ตอนที่จะเสียไป