หญิงสาวร้องออกมาเมื่อเขาผลักเธอลงไปนั่งบนโซฟาแล้วโน้มตัวลงมาค้ำยันมือข้างหนึ่งไว้กับพนักพิง นัยน์ตาของเขาวาวโรจน์เหมือนโกรธแค้นเธอมาแต่หนไหน หญิงสาวตัวสั่น ทั้งเหนื่อยและหิวเพราะเช้านี้ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องแม้แต่กาแฟสักแก้ว
“อณัศยา...เมื่อกี๊สรวงสุดาโทรมาหาผม คุณพูดอะไรตอนเธอไปที่บ้านเมื่อเช้านี้”
“แยมไม่ได้พูดอะไรนะคะ”
“โกหก!” เขากุมไหล่บางและบีบมันไว้แน่น “คุณพูดไม่ดีกับสรวงและไล่เธอออกจากบ้านด้วย คุณมีสิทธิ์อะไรทำกับคนที่ผมรู้จักแบบนั้น บอกแล้วยังไงว่าถึงผมจะจดทะเบียนสมรสกับคุณแต่คุณ...ไม่มีสิทธิ์มาก้าวก่ายชีวิตของผม!”
อณัศยาถึงกับอึ้งไป เธอไม่รู้จะอธิบายอย่างไรทศรัสมิ์ถึงจะเข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น แต่อะไรก็ไม่น่าน้อยใจเท่ากับการที่เขาไม่ฟังเหตุผล หญิงสาวตาแดงก่ำและนึกอยากออกไปเสียให้พ้นจากห้องทำงานที่ไม่ต่างจากห้องสอบสวนเลยสักนิด
“แยมเข
