“ผมผิดเอง ผิดเองทั้งหมด... ผมเริ่มเอง ไออุ่นขึ้นมาดูแลผม แต่ผมกลับล่วงเกินเธอ ลุงเอส... ผมขอโทษครับ ผมจะรับผิดชอบทุกอย่างเอง”
พ่อยืนนิ่ง และมองหน้าฉัน
“พ่อขา ฮือ ๆ” ฉันจึงปล่อยมือเขา... แล้วรีบเข้าไปกอดพ่อทันที พ่อก็ยังนิ่ง... ไม่กอดตอบฉันเลย
“...”
“พ่อขา อุ่นรักพ่อนะ... อุ่นขอโทษ อุ่นผิดเอง อุ่น...” พ่อจับไหล่ฉัน แล้วดึงออกห่างตัว ก่อนที่จะเดินกลับไปหาลุงเซ็น... แล้วยกไวน์ขึ้นมาดื่มพรวดเดียว
“กูทำใจไม่ได้เซ็น...” ฉันร้องไห้โฮทันทีเมื่อได้ยินคำนั้น จนพ่อดึงอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ... แล้วหันมามองหน้าฉัน
“วันที่อุ่นยืมรถพ่อไป... อุ่นลืมของ หึ มันเหลือหนึ่งเม็ด และอุ่นก็ไม่ได้กินมันใช่ไหม?”
ฉันยืนตัวแข็ง มองยาคุมฉุกเฉินของตัวเองอึ้ง ๆ ใช่! ฉันลืมจริง ๆ ตอนนั้นฉันกลัวน้ำปั่นทำความแตก เครียดจนลืมไปหมดทุกอย่าง
ฉันเดินตัวสั่นไปหาพ่ออีกครั้ง... แต่พ่อฉันกลับถอนหายใจใส่
“พ่อคะ คือ
