“ไงเพื่อน”
น้ำปั่น!
มันนั่งข้าง ๆ เขา แถมเอามือเท้าค้างยิ้มหวานให้ฉันอีก
“ขอโทษที่เข้ามาขัดจังหวะ!” ฉันกำลังจะหันหลังกลับ แต่น้ำปั่นวิ่งตรงดิ่งมาดึงแขนฉันไว้ก่อน
“ขัดจังหวะอะไร แหม มึงก็เพื่อนกูนะ พักกี่โมง? ไปกินข้าวกันนะ” ฉันโคตรอึดอัดเลยบอกตรง! ไม่รู้ว่าแผนน้ำปั่นคืออะไร มันจะจีบเขาจริง ๆ หรือแกล้งกู!
“มึงว่างนะ หมาแมวไม่รักษารึไง” มันเอามือกอดอกแล้วยิ้มกว้าง ก่อนจะเดินกลับไปควงแขนเขาลุกขึ้น
จนเขาลุกเดินตามมันมา และเขาก็ไม่ได้ทักท้วงอะไรทั้งนั้น แตกต่างจากกูมาก
“ว่างไงช่วงนี้ พอดีคลีนิคยังไม่เสร็จ เลยอยากมีเวลาส่วนตัว ทำโน่นนี่นั่น... ใช่ไหมป๋า”
ป๋า...
แล้วเขาก็จับหัวน้ำปั่นโยกไปมา เหมือนที่ทำกับฉัน!
“จะกินอะไรล่ะ อย่านานนะปั่นพี่ไม่ว่าง” กูควรยืนอยู่ตรงนี้ไหมถามจริง ทำไมตามันเบลอ ๆ แบบนี้วะ
“เอ่อ กูไปทำงานก่อนนะ มึงไปกินเลย พอดีกูไม่ค่อยหิว…” ฉันรีบโบกมือบ้ายบายน้ำปั่น จนมัน
