เหลือเพียงความอ้างว้าง

603 Words

และอีกหลายๆ คำที่นาชาได้พรั่งพรูบรรยายความเจ็บปวดของตัวเองโดยไม่สนใจสายตาใคร เพราะตอนนี้เธอเห็นเสาไฟเป็นเควิลไปเรียบร้อยแล้วสภาพของนาชาในตอนนี้แม้แต่เพื่อนสาวเห็นแล้วยังอดเวทนาและอับอายแทนไม่ได้ บนหน้าของพวกเธอแทบจะเขียนป้ายติดเอาไว้ว่า ไม่ได้มาด้วยกัน แต่เพราะความเป็นเพื่อนรักถึงจะอับอายแค่ไหนก็ไม่สามารถทิ้งนาชาไปได้ อีกทั้งผู้ชายตัวใหญ่สองคนที่เควิลทิ้งไว้เป็นบอดี้การ์ดยังคอยกันท่าหนุ่ม ๆ ไม่ให้เข้าใกล้พวกเธอและคอยดูแลความปลอดภัยอย่างเงียบ ๆ เพราะแบบนี้ในคืนนี้จึงเป็นคืนแรกที่สาวพริตตี้ทั้งสามมาเที่ยวแล้วไม่มีผู้ชายมาเกาะแกะแม้แต่คนเดียว "ยัยชากลับบ้าน แกเมาแล้ว" นาชาเงยหน้าขึ้นน้ำตายังเต็มใบหน้า กุ๊กไก่เห็นแล้วก็รู้สึกเวทนาสงสารเพื่อนเป็นอย่างยิ่ง ปกติแล้วในกลุ่มพริตตี้ใคร ๆ ก็ยกให้นาชาเป็นเบอร์หนึ่งแต่ดูสภาพนางตอนนี้สิ เมายิ่งกว่าหมา ดูไม่ได้เลยแม้แต่น้อย นาชาได้ยินเสียงเพลงดังอ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD