Burden Heart

Chapter 8

"You deserved better!" you deserved more!" you deserved to be loved!" you deserved to be happy!" wag mung ikulong ang sarili mo sa nakaraan at manglimos ng atensyon at pagmamahal, come on Jen let your self out from your jar

"Just remember andito kame ni Alex husgahan kaman nila, talikuran ka man nilang lahat andito lang kame palage ang importante maging masaya ka at maprotektahan mo ang sarili mo.

" Those words become echo in my mind that keep on repeating," kailan ba ako nag umpisang hindi pahalagahan ang sarili ko? Simula lang naman ng maramdam kung basura din ang tingin ng ibang tao sakin. Nag simula ng malamang anak ako sa pagkakasala anak ng isang kabit.

"Masakit nung una," pero ngaun natutunan ko nang maging manhid, nasa punto na ako na wala ng pakialam sa baligid ko pati narin sa sarili ko.

Sabihin na kung anong gusto nilang sabihin dahil ang lagi kolang naman sagot, Ah ok!" ni hindi na ako nag aabalang ipaliwanag at ipagtanggol ang sarili ko sa iba.

Madalas nga napag kakamalan na akong may pahid sa utak dahil kahit sabihan ako ng masakit ay tinatawanan ko nalang, pakiramdam ko wala akong pakialam magdemand na tratuhing special ng tao sa paligid ko.

May mga tao talagang kahit pakitaan mo ng maganda ay huhusgahn ka parin nila base sa paraan nila.

Like my ex boyfriend mother, " yes nag ka boyfriend ako, the man that I first loved.

"Dahil sa pagrerebelde ko kay Amanda sinagot ko si Raymond Chua, " medyo matagal narin naman syang nangliligaw.

Sinagot ko s'ya para sana inisin si Amanda,dahil akala ko katulad ni mommy Olivia magagalit s'ya kung malaman n'yang mag boyfriend ako sa edad kung fifteen, pero sahalip na maiinis tuwang tuwa pa s'ya, dahil daw kilalang pamilya ang mga Chua.

Dahil doon ay agad akong nakipag break kay Mon, pero nag makaawa si Raymond at kahit daw hindi kona masuklian ang pagmamahal n'ya sakin basta hayaan ko lang daw s'yang maging boyfriend ko.

At first wala talaga akong nararamdaman kahit kaunti sa kanya, pero habang nag tatagal naging importante narin s'ya sakin, dahil siguro lagi s'ya ang karamay ko sa lahat ng bagay, emotional minsan kahit financial, hingahan ko kapag hindi na ako makahinga sa hinanakit ko sa mundong ibabaw.

Until he became may world, yung pakiramdam ko na hindi kona kayang mabuhay kung wala sa buhay ko.

One day nagulat nalang ako ng harangin ako ng medyo may edad ng babae sa gate ng campus nasa first year of college na ako and I'm already nineteen at four years na kami ni Raymond na magkarelasyon, ngaun ko lang nakaharap sa personal ang mommy n'ya pero madalas ko namang nakikita sa mga magazine ang picture nito dahil kilala nga ang pamilya nila kaya agad ko itong nakilala.

Hi po tita masigla kong bati, pero agad ding naglaho ang ngiti ko ng taasan ako nito ng isang kilay.

"Can we talk privately?" mataray nitong sabi kaya naman agad nanglamig ang mga kamay ko.

Inaya ko s'ya sa pinaka malapit na coffee shop.

Pagkaupong pagkaupo palang.

"Hindi na ako magpapaligoy-ligoy pa," hindi kita gusto para kay Raymond!"

" Pero mahal po ako ni Raymond.

"Mahal?" nakangisi nitong sabi, sa tingin mo ba seseryosohin ka ng isang Raymond Chua? nanaginip ka ata?

"May son deserve better women, hindi kagaya mo na anak sa labas sa isang masamang babae pa, he deserved a women na Kaya n'yang ipag malaki sa lahat ng tao, isang babae na walang bahong sumisingaw!

Wala akong masabi ni hindi ko maipagtanggol ang sarili ko dahil totoo naman, anak ako sa labas (check) anak ako ng mababang klase na babae(check ulit) totoo naman lahat na hindi maganda ang background ko pero hindi naman ako na informed na pati pala sa pakikipag boyfriend big deal parin yun.

" Pero po tita___

She cut me, will you please stop calling me Tita dahil hindi kita ka anu ano.

"Napatahimik nalang ako habang nag laglagan na ang mga luha ko sa mata.

" Aasahan ko simula sa araw na ito ay lalayuan muna ang anak ko.

May inilapag s'yang itim at gold color na sobre sa lamesa.

"This is Raymond engagement invitation," I hope makarating ka, iniisod pa n'ya ito sa harapan ko habang nakataas ang isang kilay at naka ngisi na pang impakta, pagkatapos ay naglakad na palabas ng coffee shop.

Hindi kona binuksan ang invitation at nilagay ko nalang sa bag ko at agad kung pinunasan Ang mga luha ko dahil pinag titinginan na ako ng ibang mga estudyante na nakain sa coffee shop.

Nanginginig ang mga tuhod kung tumayo at ginamit ko ang buong natitirang lakas para makalakad pa labas ng coffee shop at makasakay ng taxi pauwi ng bahay at duon ibuhis ang lahat ng iyak ko.

Day's pass by, hindi ako lumalabas ng condo ko. kahit halos kalampagin na ni Raymond ang pintuan nito hanggang ibilin ko nalang sa guard na sabihing umalis ako para hindi na mambulabog si Raymond at hindi na pakaabala sa ibang tenant.

Ang phone ko naman nalolowbat nalang sa kakatawag ni Raymond pero hindi ko sinasagot at na tulo ang luha ko pag nakikita ko ang screen ng phone ko na babe's calling.

His engagement party will be next week, hindi ko s'ya kayang layuan katulad ng gusto ng mommy n'ya, Kaya ito lang ang naisip kung paraan ang ikulong ang sarili ko.

Mahal ko s'ya sobra kaya nga para na akong mamatay ngaun, pero sino ba naman ako para tutulan ang pangarap ng isang ina na walang ibang gustong kundi ang magandang buhay para sa anak n'ya

May kasabihan nga mother's know's best, kaya masakit man I think this is best for him.

I will let the engagement party done saka ako magpapakita kay Raymond then I'll set him free para mas madali na for both of us.

Raymond engagement party is live in telecast.

I was so surprised, his fiance is my best friend Iya .

They are both smiling sa mga camera, nakakatanga lang mukha silang masaya habang ako umiiyak habang pinapanood sila.

Bakit hindi nila sinabi, " naiintindihan ko naman baka napilitan sila dahil malamang fixed married yun dahil pareho silang may dugong Chinese pero Iya is my best friend siguro naman alam n'ya na ito bago paman ang engagement party

I feel like being betrayed here dahil ni mangamusta ay hindi nya nagawa ng hindi ako pumasok ng halos dalawang linggo.

Kung masakit kanina mas masakit ngaun, dalawang taong importante sakin, dalawang taong pinakamamahal ko.

I feel alone, sa tingin ko kahit mamatay na ako ngaun walang maghahanap sakin.

"Lord God," father please give me strength, humahagulgol kung dasal habang magkasalikop ang mga kamay.

From that day I feel like unwanted, I feel like I'd died already, It felt like my heart stop from beating, from that day I start to think less and emotion less, I just wake up every morning just to fullfil the whole day and rest at night, No plan, no dreams," life just go on waiting until God father take my time.