“กูได้ยินมาว่าคอนโดของมึงมีคนย้ายเข้าอยู่” เจเพื่อนในกลุ่มเอ่ยถามเตวิชญ์ระหว่างที่พวกเขานั่งดื่มที่ผับเต้ยเพื่อนอีกคน
“อืม พริ้งเพราอยากไปอยู่คอนโด กูว่าที่นั่นเป็นพื้นที่ของกูยังไงก็ปลอดภัยก็เลยให้อยู่ที่นั่น” ข่าวแบบนี้ไอ้เจรู้ไวจริง ๆ
“อะไรวะ ทำไมรอบนี้เป็นหนูพริ้งที่เป็นฝ่ายออกไปอยู่ข้างนอก”
“โตแล้วไง” เธอโตแล้วเขาจะพูดอะไรได้
“มีแฟนหรือเปล่า”
“อาจจะ” มีหรือไม่มียังไงพริ้งเพราก็คือของเขา
“มึงปล่อยให้มีแฟนได้ยังไง”
“พริ้งเพราบอกว่าไม่มี”
“มึงเชื่อเด็กตั้งแต่เมื่อไหร่”
“กูยังไม่อยากบังคับมาก พริ้งเพราไร้เดียงสา ต้องค่อยเป็นค่อยไป”
“เดี๋ยวก็เป็นเหมือนตอนพัดชา โดนคาบไปแดก” เพชรเพื่อนสนิทอีกคนพูด
“คนละแบบ”
“ถ้างั้นเด็กคนล่าสุดที่มึงควงอยู่นี่ยังไง”
“บัว?”
“เออดิ”
“ก็คนคุย ไม่คิดพัฒนาไปเกินกว่านั้น”
“มึงน่าจะเลิกคุยได้แล้ว พริ้งเพราจะ 20 ปีละ เดี๋ยวน้องเขาชอบคนอื่นขึ้นมามึงก็
