เด็กคุณเต

เด็กคุณเต2(1)

หลังจากวันนั้นที่คุณเตยกเหลียนฮวาให้ฉันดูแล คุณเตก็เดินทางไปต่างประเทศเป็นระยะเวลาหนึ่งปี ใช่ค่ะ หนึ่งปี หนึ่งปีกว่า ๆ แล้วด้วย คุณเตบอกกับฉันว่างานเขายุ่งมาก ห้ามฉันทำตัวไม่ดี ไปเรียนมหาวิทยาลัยก็ต้องทำตัวดี ๆ ห้ามฉันมีแฟนเพราะยังไม่ถึงวัยที่จะมี ฉันที่ชอบคุณเตมาก ๆ ก็ต้องเชื่อฟังเขาอยู่แล้วแม้ไม่ได้เจอเขาแต่ฉันยังทำตามที่เขาบอกเสมอ เรียนเสร็จฉันก็กลับบ้าน กลับมาอยู่กับเหลียนฮวา แน่นอนว่าช่วงเวลาที่ผ่านฉันกับเหลียนฮวาสนิทกันแล้ว เหลียนฮวาขี้อ้อนมาก

วันนี้ที่มอมีกิจกรรมฉันจึงกลับดึกกว่าทุกครั้ง เวลาสองทุ่มฉันกลับมาถึงบ้าน จุดหมายของฉันคือห้องของเหลียนฮวา ทุกครั้งที่กลับถึงบ้านฉันจะไปหาเหลียนฮวาก่อนเสมอ

ทว่าวันนี้เหลียนฮวาไม่ได้อยู่ในห้อง

“ป้าคะเหลียนฮวาไปไหนคะ” ตะโกนถามแม่บ้านด้วยความร้อนใจ ไม่รู้ว่ามีคนเปิดประตูไว้ก็เลยแอบวิ่งหนีหรือเปล่า เหลียนฮวาเคยหลุดหายออกจากบ้านไปหนึ่งวัน ตอนนั้นฉันเศร้ามาก คิดว่าคงไม่ได้เจอกันอีก คิดไปต่าง ๆ นานากลัวคุณเตจะต่อว่า กลัวคุณเตจะผิดหวังในตัวฉัน ตอนนั้นประกาศหาในไลน์หมู่บ้าน โชคดีที่เจอ

“อยู่ชั้นบนค่ะ คุณเตพาขึ้นไป” แม่บ้านเอ่ย

“คุณเตกลับมาแล้วเหรอคะ” ฉันไม่เห็นรู้เรื่องนี้เลย

จะว่าไปแล้วเธอจะรู้ได้ยังไงพริ้งเพรา เธอกับเขาคุยกันนับครั้งได้ หนึ่งปีคุยกันไม่ถึงห้าครั้งด้วยซ้ำ

“ใช่ค่ะ”

“งั้นพริ้งไปทักทายคุณเตนะคะ” พูดจบฉันก็วิ่งขึ้นชั้นบน ไม่ได้สนใจสิ่งที่แม่บ้านกำลังจะพูด

มาถึงก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เห็นว่าประตูแง้มอยู่จึงเคาะเบา ๆ

“เข้ามา” เสียงของคุณเตตอบ เสียงนี้ไงที่คิดถึง

ได้รับอนุญาตแล้วฉันจึงผลักประตูเดินเข้ามาในห้องทำงานของคุณเต เอ่ยทักคุณเตด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม “คุณเตกลับมาแล้วเหรอคะ”

“ใช่ครับ” คุณเตพยักหน้ารับ ที่ตักของคุณเตมีเหลียนฮวานั่งอยู่ นั่งเป็นคุณนายเชียวนะเหลียนฮวา

“พริ้งตกใจหมดนึกว่าเหลียนฮวาหายออกจากบ้าน ดีที่แม่บ้านบอกว่าคุณเตเอามาเล่นด้วย”

“คิดถึงก็เลยเอาขึ้นมา...”

“ใครมาคะเต” เสียงของบุคคลที่สามดังมาจากทางห้องน้ำ ตัวฉันชาวาบเนื่องจากเป็นเสียงของผู้หญิง