“ตอบอามาหนูพริ้งหรือว่าหนูพริ้งแอบมีแฟน นี่หนูกล้าขัดคำสั่งอางั้นเหรอ”
“ไม่ใช่นะคะ ไม่ใช่แบบนั้น” จะไปกันใหญ่แล้ว ฉันเหรอจะมีแฟน
“งั้นอะไร”
“เพราะถ้าหนูอยู่ที่นี่ คุณเตก็จะออกไปอยู่ที่อื่น”
“...”
เอาเถอะ มาถึงขนาดนี้แล้วพูดก็พูด “คุณเตบอกหนูว่าจะเดินทางไปต่างประเทศ แต่ความจริงแล้วคุณเตอยู่ที่ไทย คุณเตแค่ไม่อยากกลับบ้าน คุณเตแค่ไม่อยากเจอหนู หนูทำให้คุณเตลำบากใจ หนูเป็นภาระของคุณเต หนูโตแล้วหนูต้องพึ่งพาตัวเองหนูไม่ควรพึ่งพาไม่ควรทำให้คุณเตลำบากใจ”
น้ำตาฉันไหลมาแล้ว เมื่อพูดถึงเรื่องที่เป็นปมในใจฉันก็ไม่สามารถกลั้นน้ำตาไว้ได้ ตั้งแต่อายุ 12 จนถึงปัจจุบันนี้นี่นับเป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ร้องไห้ฟูมฟายต่อหน้าเขา
สิ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นได้เกิดขึ้นแล้ว คุณเตขยับเข้ามาใกล้ มือข้างซ้ายโอบที่ไหล่แล้วดึงฉันเข้าไปกอด มืออีกข้างลูบที่หัวฉัน สีหน้าเขาดูอ่อนลงทั้งที่ก่อนหน้านี้ดูโกรธฉันมา
