สองวันต่อมาป้าปลีมาบอกฉันว่าคุณเตไม่อนุญาตให้ฉันไปอยู่คอนโด เผื่อใจไว้อยู่นะคิดว่าอาจจะไม่ได้ไป แต่เมื่อได้คำตอบก็รู้สึกผิดหวังอยู่ดี
“คุณเตอยู่ที่ห้องทำงานเหรอคะ” ฉันถามป้าปลีหลังจากที่ได้คำตอบไม่น่าดีใจ และยังได้รับคำสั่งให้เข้าไปคุยกับคุณเตที่ห้องทำงาน หกสิบเปอร์เซ็นต์ฉันอาจจะถูกคุณเตดุ
“ใช่ค่ะ”
“ค่ะ ถ้าอย่างนั้นพริ้งเข้าไปหาตอนนี้ได้เลยใช่ไหมคะ”
“ได้เลยค่ะ คุณเตบอกว่าคุณพริ้งกลับมาเมื่อไหร่ให้ขึ้นไปหาได้ทันที” สีหน้าป้าปลีไม่สู้ดีนัก ป้าปลีมีท่าทีลังเลก่อนจะเอ่ย “คุณพริ้งเข้าไปต้องใจเย็น ๆ อย่าวู่วามนะคะ คุณเตเขาดูอารมณ์ไม่ดี อย่าทำให้ตัวเองเดือดร้อนนะคะคุณพริ้ง คุณพริ้งเป็นเด็กต้องรู้จักอ่อนน้อมนะคะ”
“ค่ะป้า ขอบคุณนะคะ” คำเตือนล่าสุดของป้าปลีที่บอกฉันด้วยสีหน้าแบบนี้คือเมื่อตอนที่ฉันอายุ 11 ปี ครั้งที่ฉันแอบเข้าไปในห้องนอนของคุณเต ครั้งที่เห็นเขาจู๋จี๋กับผู้หญิงแล้วจากนั้นฉันก็ถู
